Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Οι προεκλογικές περίοδοι μοιάζουν με τις περιόδους πριν τον πόλεμο. Προπολεμικά δεινοπαθεί η αλήθεια. Προεκλογικά πηγαινοέρχονται τα σενάρια.
Αν λάβουμε υπόψη όσα διακινούνται αυτή την εποχή στα πολιτικά παρασκήνια, τις δημοσιογραφικές πιάτσες, το Διαδίκτυο και τις παρέες η εποχή έχει όντως προεκλογικά γνωρίσματα.
Τα σενάρια επί σεναρίων εμφανίζονται, χάνονται και επιστρέφουν ξανά. Όλα έχουν έναν κοινό παρονομαστή: ο κορονοϊός φεύγει, οι εκλογές έρχονται. Και αυτά που ακούγονται συνοψίζονται στα εξής:
Σε ό,τι αφορά τον χρόνο προκήρυξης των εκλογών κάποιοι δεν αποκλείουν να συμβεί, ακόμη και… αύριο.
Σ’ αυτό πεδίο προβλέψεων διακινείται π.χ. αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ρισκάρει να υποβάλει την παραίτηση της κυβέρνησής του, αφού δεν έχει άλλο τρόπο να στήσει κάλπες αν δεν κλείσει χρόνο στο αξίωμα του.
Ουδείς το διακινδύνευσε ως τώρα, πλην του Αλέξη Τσίπρα το 2015, αλλά είχε χάσει ήδη την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Μετά την 7η Ιουλίου ο Πρωθυπουργός μπορεί να ζητήσει οποιαδήποτε στιγμή από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας την διάλυση της Βουλής «προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας» και να τις διενεργήσει ο ίδιος.
Ημερομηνίες και εκλογικό σύστημα
Δεν υπάρχει Κυριακή του Αυγούστου, ή του Σεπτεμβρίου που να μην έχει πιθανολογηθεί ως τώρα για τις πρώτες κάλπες. Το κριτήριο όσων συνδυάζουν φήμες και εκτιμήσεις είναι η εύλογη επιδίωξη της κυβέρνησης να προλάβει τη λαίλαπα της ύφεσης που θα τη συμπαρασύρει.
Σε αυτό το διάστημα και ως τις 7 Ιανουαρίου 2021 υπάρχει και ο παράγων της λίστας, με την οποία θα καταρτισθούν τα ψηφοδέλτια. Αλλά κανείς δεν πιστεύει ότι η πρωθυπουργική απόφαση θα αργήσει τόσο πολύ.
Με προεξοφλημένη την επιλογή για πρόωρες κάλπες αρχίζουν τα σενάρια και οι περιπλοκές καθώς οι εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική.
Κάποιοι αιθεροβάμονες της ΝΔ παθαίνουν… δημοσκόπηση και πιθανολογούν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πάρει κοινοβουλευτική πλειοψηφία από την πρώτη Κυριακή. Οπότε τα πράγματα θα πάρουν τον δύσκολο δρόμο τους.
Στον αντίποδα κάποιοι ονειροπαρμένοι Συριζαίοι βλέπουν τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει την έκπληξη και να παίρνει την πρώτη θέση, καθώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει δώσει ήδη πολλά αρνητικά δείγματα γραφής. Αλλά καλό είναι να μην τους παρακολουθήσουμε.
Το πιθανότερο είναι ότι πρώτο κόμμα θα είναι η ΝΔ. Και από εκείνη τη στιγμή αρχίζει ο… εφιάλτης της αβεβαιότητας για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Καθώς δεν θα μπορεί να σχηματισθεί κυβέρνηση με τον ίδιο Πρωθυπουργό- πλην κάποιων μάλλον απίθανων αριθμητικών εκδοχών της Βουλής, που συμπεριλαμβάνουν, όλα, και τον… Τσίπρα – θα πρέπει να πάρει τα χαρτιά του από το Μέγαρο Μαξίμου και να αποχωρήσει.
Η διεξαγωγή των δεύτερων εκλογών θα γίνει με τον δικό του ενισχυμένο εκλογικό σύστημα- που θα δώσει πιθανότατα κυβέρνηση- αλλά με άλλον- υπηρεσιακό- πρωθυπουργό: αναπόφευκτα τον πρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου Γ. Σαρμά.
Η «απρόβλεπτη» Πρόεδρος
Εδώ ανεβαίνει στη σκηνή η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως αρμόδια να ορίσει τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό- που είναι δεδομένος εν προκειμένω- και να του αναθέσει τον «σχηματισμό Κυβέρνησης, όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής».
Θα δεχθεί η «παράξενη» και «ισχυρογνώμων» Κατερίνα Σακελλαροπούλου να υποδείξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης- στον Πρωθυπουργό- τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου;
Θα του σπάσει τα νεύρα ερμηνεύοντας την «ευρύτερη αποδοχή» ως ανάγκη συμμετοχής προσώπων από τον ΣΥΡΙΖΑ, ή το Κινάλ; Ή θα αγνοήσει τα κόμματα με απρόβλεπτες συνέπειες;
Το 2015 ο Προκόπης Παυλόπουλος διόρισε τα μέλη της υπηρεσιακής κυβέρνησης που το προτάθηκαν, αλλά από την πείρα του και τις προγενέστερες επαφές του με τον Αλέξη Τσίπρα και τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη γνώριζε πάνω- κάτω τις απόψεις τους και έτσι τηρήθηκε και το γράμμα και η ουσία του Συντάγματος και οι εκλογές ήταν ανέφελες και χωρίς πολιτειακές περιπλοκές.
Με την Σακελλαροπούλου κανείς δεν κάνει προβλέψεις.
Ως πού θα φτάσουν οι εκπλήξεις;
Με τις δεύτερες εκλογές θα είναι ευχερέστερος ο σχηματισμός κυβέρνησης. Είτε με την αυτοδυναμία της ΝΔ- και με λίγες πιθανότητες του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση συνασπισμού με τον Μητσοτάκη θα έχει περισσότερες πιθανότητες. Αλλά και με τον Τσίπρα να παραμένει στο παιχνίδι. Οι αριθμοί θα αποφασίσουν- δηλαδή το εκλογικό σώμα.
Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο οι αριθμοί να παίξουν παιχνίδια, όπως συνέβη και άλλες φορές από παρελθόν. Με πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις τον Μάιο του 2012, που τσάκισαν τον ως τότε κραταιό δικομματισμό ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Ή το 2015 που έστειλαν τον Τσίπρα στην αγκαλιά του Καμμένου.
Αν λοιπόν οι αριθμοί- υποβοηθούμενοι και από την απλή αναλογική- δεν διευκολύνουν το σχηματισμό κυβέρνησης με άξονα το ένα από τα δυο μεγάλα κόμματα, αρχίζει να ξαναμπαίνει τη ζωή μας η έννοια του «μεγάλου συνασπισμού».
Μια κυβέρνηση ΝΔ -ΣΥΡΙΖΑ δείχνει απίθανη αυτή τη στιγμή, αλλά η πολιτική ανάγκη κάνει πιθανά και τα πιο απίστευτα.
Σ’ αυτή τη περίπτωση θα αναζητηθεί πρωθυπουργός κοινής εμπιστοσύνης. Αν γίνει επιλογή εξωκοινοβουλευτικού θα γίνει με διάθεση αποφυγής του προηγουμένου του άπειρου πολιτικά Λουκά Παπαδήμου.
Εδώ θα ακουστεί το όνομα του Προκόπη Παυλόπουλου.
Ενδεχομένως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα το ακούσει ευχάριστα. Αλλά καθώς είχε εκλεγεί Πρόεδρος και από τα δυο κόμματα και εξακολουθεί να έχει τις συμπάθειες του και στα δυο, θα είναι η χρυσή τομή.
Είναι έμπειρος και σώφρων πολιτικός και μια τρίτη προσφυγή στις κάλπες θα ήταν για τη χώρα η απόλυτη καταστροφή.
Αν ο Μητσοτάκης απορρίψει αυτή την επιλογή- στην περίπτωση που πράγματι θα τεθεί θέμα- για τους γνωρίζοντες τα εσωτερικά της ΝΔ θα ανοίξει μόνος του τον δρόμο για την αμφισβήτησή του από τη μισή τουλάχιστον ΝΔ.
Ουσιαστικά το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής -και πέρασε από πολλά χέρια έκτοτε χωρίς να κινδυνεύσει με αφανισμό, πλην τον Μάιο του 2012 υπό τον Σαμαρά- θα αναζητήσει τον επόμενο επικεφαλής του.
Πολλοί προβλέπουν ότι η πομπή προς τη Ραφήνα θα ξεπεράσει το 1997, όταν ζητήθηκε από τον 40άρη Κώστα Καραμανλή να συμμαζέψει ό,τι άφησαν πίσω οι εποχές Μητσοτάκη και Έβερτ και να ξαναβάλει τη ΝΔ σε κυβερνητική τροχιά.
Αλλά η πολιτική έχει τους ετεροκαθορισμούς της. Ενδεχομένη επιστροφή Καραμανλή στη ΝΔ-η ακόμη και ως επικεφαλής σχήματος που θα την περιέχει απλώς- εξ αντανακλάσεως θα φέρει στο σημερινό Κινάλ, όποια εκλογική τύχη και αν έχει, την ιδέα της επιστροφής του Γ. Παπανδρέου. Ή τουλάχιστον θα βάλει τον ίδιο στον πειρασμό.
Και η πολιτική ζωή θα συνεχιστεί. Με βάρκα την ελπίδα και με την Ελληνική Κληρονομική Δημοκρατία θριαμβεύουσα.
ΥΓ: Το ύστερο σενάριο αναφέρει ότι εν όψει αυτών των σεναρίων ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα προτιμήσει να πιει το πικρό ποτήρι της απλής αναλογικής στο τέλος της τετραετίας, αν φτάσει ως εκεί. Έτσι αλλιώς πέτυχε να αποδείξει αυτά που ήθελε -ακόμη και το πολιτικό τέλος της Ντόρας.
