Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Στην ιστορία της πολιτικής τα μεγάλα γεγονότα είναι οι καταλύτες των εξελίξεων. Στη διάρκειά τους χάνονται και αναδεικνύονται ηγέτες, κτίζονται πολιτικές καριέρες, κλείνουν εποχές και ανοίγουν νέοι ορίζοντες.
Η πανδημία έπαιξε ρόλο επιταχυντή προγενέστερων διεργασιών και φέρνει νωρίτερα αναπόφευκτες εξελίξεις. Κυρίως αποκαλύπτει αλήθειες που έκρυβαν τα τελευταία χρόνια μιντιακά συγκροτήματα, με ψεύδη και παραπληροφόρηση.
Μέσα σε λίγους μήνες κατέρρευσε το επικοινωνιακό αφήγημα «Μητσοτάκης, ο καλυτέρα προετοιμασμένος Πρωθυπουργός».
Παρότι παρέλαβε διαχειρίσιμη οικονομία έδειξε από νωρίς τις αδυναμίες του. Οι υποσχέσεις ξεχάσθηκαν οι προσδοκίες διαψεύσθηκαν, οι κωλοτούμπες έγιναν πρακτική, η μονόπλευρη πολιτική υπέρ των ολίγων έγινε πράξη και η φαυλότητα μέθοδος διακυβέρνησης του επιτελικού κράτους.
Επιπλέον η πανδημία έπαιξε άσχημο παιχνίδι στον Μητσοτάκη, ή τουλάχιστον δεν επέτρεψε στον ίδιο να παίξει μαζί της. Η επιχείρηση να πιστωθεί ως «σωτήρας» την ήπια πρώτη φάση παραπλάνησε κυρίως τον ίδιο.
Αδιαφόρησε για τη δεύτερη φάση -σε στυλ «τα μασάμε εμείς αυτά;»- και άφησε τη χώρα χωρίς προετοιμασία. Άνοιξε τον τουρισμό χωρίς ελέγχους, εγκατέλειψε το ΕΣΥ στη μοίρα του και κούρασε την κοινωνία με τη φλυαρία, τον αυταρχισμό και την αλαζονεία του.
Τώρα το πληρώνει. Η αποκαθήλωσή του στη συνείδηση των πολιτών είναι ραγδαία και αισθητή στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Οι φιλότιμες προσπάθειες των δημοσκόπων δεν κρύβουν την παταγώδη αποτυχία της πλειοψηφίας των υπουργών του και τις μεταβολές εναντίον του στην κοινωνία.
Παράπλευρη απώλεια της αποκαθήλωσης Μητσοτάκη είναι η εκκίνηση των διεργασιών για την αποπομπή της Φώφης Γεννηματά. Θα χάσει το κόμμα που η ίδια ίδρυσε, καταργώντας ανιστόρητα το ΠΑΣΟΚ και τα σύμβολά του μαζί με την ιδεολογία του. Εκείνοι που την ανέδειξαν τώρα την αποσύρουν.
Στο πολιτικό κενό που δημιουργείται, αρχίζει να λάμπει ξανά το άστρο του Αλέξη Τσίπρα. Παραμένει κυρίαρχος στο κόμμα του, εδραιώνεται ως φυσικός ηγέτης της Δημοκρατικής Παράταξης και αφήνει πίσω του την ήττα του 2019.
Παρά τη κακή εκκίνηση που έκανε στην αντιπολίτευση- ως απόρροια λανθασμένων χειρισμών στην κυβέρνηση- και παρότι η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι ακόμη ζητούμενο στο νέο πολιτικό περιβάλλον που διαμόρφωσε η πανδημία άρχισε να δείχνει εκ νέου τις πολιτικές αρετές του.
Το βεληνεκές της δημόσιας παρουσίας του επεκτείνεται, αφού απέφυγε να πιέσει την κυβέρνηση στη πρώτη φάση και έδειξε τη διαθεσιμότητα του να συμβάλει σε κοινές πολιτικές αντιμετώπισης εσωτερικών και εξωτερικών προβλημάτων που διογκώνονται. Η επιλογή να περιμένει τον Μητσοτάκη να συγκρουστεί πρώτα ο ίδιος με την αποτυχία και τις ελλείψεις του αποδίδει.
Από τις αρχές το φθινοπώρου ο πρώην πρωθυπουργός ανακτά την κυριαρχία του στο πολιτικό παιχνίδι. Επιστρέφει ως πιο ενδιαφέρων πρωταγωνιστής της πολιτικής σκηνής και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των πολιτών, ως υπερασπιστής των συμφερόντων τους- απέναντι στην κυβερνητική πολίτικη που τα ισοπεδώνει.
Ακόμη και αν όσα προβάλουν οι δημοσκόποι έχουν βάση και το κόμμα του δεν απορροφά την ψήφο που -λόγω της περιορισμένης ανανέωσης προσώπων, φυσιογνωμίας και ρητορικής, η γιατί οι κομοψοχέρηδες δεν εκδηλώνονται-ο ίδιος ο Τσίπρας απέναντι τον Μητσοτάκη κυριαρχεί πάλι στο δημόσιο χώρο.
Ελέγχει την πίεση που θα δεχθεί η κυβέρνηση, ανάλογα με τις εκτιμώμενες διαθέσεις της κοινωνίας, έχει το πάνω χέρι στις αναμετρήσεις τους στη Βουλή και διατηρεί το προνόμιο των πρωτοβουλιών που φέρνουν σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, όπως π.χ. η πρόταση μομφής κατά Σταϊκούρα.
Ταυτόχρονα διαμορφώνει όρους ευρύτερης παραταξιακής συμπόρευσης, όπως η διαχείριση του κυβερνητικού αυταρχισμού στο Πολυτεχνείο.
Η δημοσκοπική ασυδοσία δεν καταγράφει μετακίνηση στον Σύριζα -ΠΣ όσων απογοητεύει η ΝΔ, αλλά δεν μπορεί πλέον να μην καταγράψει την απογοήτευση.
Ο μικρόκοσμος των μιντιακών υποστηρικτών της κυβέρνησης, συνεχίζει να επιτίθεται στον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ με ευτελείς αφορμές και το υλικό της κυβερνητικής περιόδου Τσίπρα.
Αλλά έξω από τα τείχη το κλίμα αλλάζει. Οι πολίτες γυρίζουν την πλάτη στον Μητσοτάκη παρά τη μιντιακή υποστήριξη που έχει και ακούνε τον Τσίπρα- παρά τις ενστάσεις που διατυπώνουν για πρόσωπα και υστερήσεις.
Το ακροατήριο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης διευρύνεται, η αντιπολίτευση που ασκεί είναι όλο και πιο αποδεκτή και οι πολίτες ακούν τις προτάσεις του.
Φαίνεται στα συμφραζόμενα των επαφών του με την κοινωνία. Οι επαφές Τσίπρα κατά κλάδο και περιοχή υπερέχουν των σκηνοθετημένων εμφανίσεων Μητσοτάκη που γίνονται πλέον μονίμως μπούμερανγκ.
Η απόκλιση ανάμεσα στην άνωθεν δημιουργία εντυπώσεων ότι «ο Μητσοτάκης αντέχει» διαψεύδεται διαρκώς από την συνεχή διεύρυνση της επιρροής Τσίπρας στις εξελίξεις που φέρνει πάλι τον λόγο του σε επαφή με την κοινωνία.
Η φορά των πραγμάτων αλλάζει και στα πανιά του Τσίπρα φυσάει πάλι αέρας από την χειμαζόμενη κοινωνία. Αυτό δεν μπορεί να το επηρεάσουν τα ΜΜΕ που αρχίζουν να έχουν κόστος από την υποστήριξη στην κυβέρνηση και αρχίζουν να παίρνουν αποστάσεις από τις επιλογές Μητσοτάκη. Ούτε τα οικονομικά κέντρα που συνδέονται παραδοσιακά με τη Δεξιά.
