Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Το κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα η ενδοσυριζαίικη συσπείρωση 53+ μπορεί να διαβαστεί και σαν πολιτική πλατφόρμα του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Αν δεν έχει συνταχθεί εξ ολοκλήρου από τον ίδιο, έχει την έγκρισή του. Εκτος απο ηγέτης είναι ο θεωρητικός του χώρου. Η εν λόγω ομάδα στην ουσία είναι «ομάδα Τσακαλώτου».
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών υπήρξε το πιο αξιόλογο στέλεχος στις κυβερνήσεις Τσίπρας. Φραξιονίζει, αλλά δεν έχει σχέση με κομματικούς γραφειοκράτες σαν τον Σκουρλέτη, ή τον Βούτση, ούτε με βαλκάνιους «αριστερούς» σαν τον Φίλη.
Διαθέτει προσωπική συγκρότηση, υψηλή επιστημονική κατάρτιση και σπουδαία αγωγή. Έχει άνεση στις διεθνείς επαφές, συνδυάζει τον ήπιο λόγο με την τεκμηρίωση και έχει καλό όνομα στην Ευρώπη -γιατί ήταν καλός υπουργός Αν δικαιούνται κάποιος τον τίτλο του «άσετ» του Τσίπρα είναι ο Τσακαλώτος. Ακόμη και η αστική καταγωγή του ε’ιναι αριστερό πλεονέκτημα
Από εκεί και πέρα ο καθείς στα κυβικά του, αν μιλάμε για πολιτική. Έχει δομημένη σκέψη, αλλά όχι και σαγηνευτική δημόσια παρουσία, παρότι γίνεται εξαιρετικά συμπαθής με τις αγγλοφερμένες φλεγματικές παρατηρήσεις και τα ιδιότυπα ελληνικά του. Είναι λίγο σαν Γκμοχ της πολιτικής.
Συχνά οι πολιτικές προσεγγίσεις του είναι ελλειπτικές, διανοουμενίστικες ή τεχνοκρατικές και μειονεκτούν. Αλλά προσφέρει υπηρεσίες στο κόμμα του , ιδιαίτερα όταν λειτουργεί συμπληρωματικά με τον Τσίπρα. Ακόμη και όταν προσπαθεί να επιχρωματίσει με αντι-Τσιπρισμό τη δράση του.
Μπορεί να θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, αλλά κανείς δεν θα έλεγε ότι είναι ο επικεφαλής που χρειάζεται στον 21ο αιώνα ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, με κυβερνητικά χαρακτηριστικά. Αν θα κατέληγε στον Τσακαλώτο, θα ήταν σαν να τα εγκαταλείπει εθελουσίως.
Στην πολιτική για να κυβερνήσεις χρειάζεται μια προϋπόθεση: να μπορείς να κερδίσεις εκλογές. Και αυτό χρειάζεται κυριαρχία στο δημόσιο χώρο, πολιτική κρίση, προσωπική ακτινοβολία και ευχέρεια προσαρμογής στις συνθήκες. Ο ατομικός εξοπλισμός δεν αρκεί, αλλιώς θα είχαμε πρωθυπουργούς πρυτάνεις, νομπελίστες και εφευρέτες.
Αν το κείμενο των 53 εκπροσωπεί απόλυτα τον Τσακαλώτο, δεν μπορεί να τον πάει πολύ μακριά. Επιχειρεί να αναδείξει διλήμματα για τον Τσίπρα, αλλά στην πραγματικότητα ανασύρει διλήμματα για τον εαυτό του. Για την ακρίβεια θέτει το κεντρικό δίλημμα για τη διαδρομή του από εδώ και πέρα.
Θα γίνει γίνει στυλοβάτης της επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση και θα κερδίσει το ρόλο του Νο 2 δίπλα στον Τσίπρα ή θα λειτουργήσει ως ιμάντας επιστροφής σε μονοψήφια νούμερα; Όλοι αντιλαμβάνονται ότι μπορεί να σταδιοδρομήσει και στα δυο.
Θα είναι η εγγύηση για άσκηση προοδευτικής πολιτικής από την επόμενη κυβέρνηση Τσίπρα ή θα πάρει μέρος στην εσωστρέφεια που την απομακρύνει για να γίνει μικρός προφήτης της επιστροφής στο περιθώριο;
Ο Γεώργιος Παπανδρέου θα έλεγε: θα κερδίσει την επουράνιο βασιλεία ως μειοψηφία ή θα επιδιώξει την επίγειο με την πλειοψηφία;
