Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
«Κοίτα, τι έκανες». Η επίθεση που δέχεται αυτές τις μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι έργο του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Για ασήμαντη αφορμή: θεώρησε ότι «μειώθηκε», μετακινούμενος στον ρόλο του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου.
Αντί να συμβάλει στη γιγάντωση της αντιπολιτευτικής τακτικής του κόμματος του με τις αδιαμφισβήτητες γνώσεις του, εκδικήθηκε τον πρόεδρό του υπερασπιζόμενος την πολιτική υπόληψη του Μητσοτάκη.
Ο υπερφίαλος πολιτικός εγωκεντρισμός οδήγησε τον πρώην υπουργό στο σύνδρομο Σαμψών: «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά τον αλλοφύλων». Του δικού του κόμματος- οι άλλοι αλλόφυλοι του στέλνουν λουλούδια.
Έτσι η απόπειρα εξορκισμού της εσωστρέφειας στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η δρομολόγηση συντεταγμένης αντιπολίτευσης, απέναντι σε μια κυβέρνηση που παραπαίει, τινάχτηκε στον αέρα. Πώς να μην βγάλουν συγχαρητήρια ανακοίνωση από το Μαξίμου;
Αν ο Τσακαλώτος είχε συναίσθηση τι έκανε, θα έστελνε με ταπεινότητα τη συγγνώμη του στο κόμμα του και θα υπέρβαλε εαυτόν στη Βουλή για να αποκαταστήσει τη ζημιά.
Αν δεν το κάνει είναι γιατί αντιλαμβάνεται τα πράγματα σαν νέος Βαγγέλης Βενιζέλος: αφ’ υψηλού και ως προορισμένος για τα μεγάλα. Δεν δείχνει να έχει επίγνωση των συνθηκών στις οποίες ασκείται η πολιτική. Ούτε και των μεγεθών της.
Πολύ περισσότερο δεν έχει μάτια για να δει γιατί κάποιες κυβερνητικές σειρήνες του, για να του πάρουν τα μυαλά, εντάσσουν τη συμπεριφορά του σήμερα – και την άσκηση της υπουργίας του προηγουμένως – στο οπλοστάσιό τους κατά του Τσίπρα.
Δεν θέλουν να αναδείξουν το πολιτικό του εκτόπισμα. Θέλουν να κοντύνουν τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Από αυτή την άποψη ο Τσακαλώτος είναι ερασιτέχνης. Στην τελευταία κομματική συνεδρίαση του καταλογίσθηκε ότι θέλει να συμπροεδρεύσει. Λάθος. Δεν θέλει καν να προεδρεύσει.
Απλώς επιδιώκει να προσαρμόσει τον ΣΥΡΙΖΑ που μεγάλωσε ο Τσίπρας, στον προκρούστειο σεχταρισμό του. Για να προκαλέσει, ως επαναστάτης , ένα σύστημα το οποίο γνωρίζει από μέσα: από το χρηματιστήριο ως την αστική ευμάρεια. Τυπικός μικροαστικός επαναστατισμός.
Ποτέ άλλοτε στην μεταπολιτευτική διαδρομή της χώρας δεν βρέθηκε κόμμα σε τόσο εχθρικό μιντιακό περιβάλλον όσο ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ποτέ πολιτικός αρχηγός δεν υπέστη τόσο μπούλινγκ, παραπληροφόρηση και αγοραία επιθετικότητα από τους αντιπάλους του όσο ο Τσίπρας.
Απέναντί σ’ αυτό το φαινόμενο το πρώτο καθήκον των κεντρικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν η υπεράσπιση του σημαντικότερου «άσετ» του κόμματος: του βεληνεκούς του προέδρου του στην κοινωνία.
Αντί γι’ αυτό 3-4 άφρονες δημιουργούν διαρκώς αντι-Τσίπρα εσωκομματικές συνθήκες, στις οποίες ο Τσακαλώτος διολίσθησε εξ αντικειμένου σε στρεψοδικία -για χάρη του πιο αδίστακτου πολιτικού της μεταπολιτευτικής Δεξιάς.
Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Αυτή η δουλειά γίνεται μονίμως. Τον χορό έσερνε ως πρόσφατα ο Νο 2 του κομματικού ΣΥΡΙΖΑ, που μετά την αποτυχία του σε τέσσερα υπουργεία οδήγησε και το κόμμα στα βράχια των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Ο Τσακαλώτος, αφού δεν μπορεί να διαδεχθεί τον Τσίπρα, σπεύδει διαδεχθεί τον Σκουρλέτη στο παιχνίδι υπονόμευσης του Τσίπρα. Κακό του κεφαλιού του.
Αυτή η θλιβερή εικόνα απογοητεύει στους πολίτες που εμπιστεύθηκαν τον Τσίπρα σε τρεις διαχρονικές εκλογές. Ούτε την αλαζονεία του πρώην γραμματέα, τον ελιτισμό του πρώην υπουργού Οικονομικών, ή τους αριβίστες της αριστερής «αυθεντίας».
Εκεί που οδηγούνται τα πράγματα ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ δεν έχει πολλές επιλογές, αν θέλει να παίξει τον ρόλο του που του ανατέθηκε από το 32%: είναι υποχρεωμένος να κατεβάσει από το τρένο όσους προσπαθούν να βάλουν το βαγόνι τους μπροστά από την ατμομηχανή.
Θα ήταν ανακουφιστικό για τη Δημοκρατική Παράταξη και την Αριστερά -όχι αυτή που παριστάνει η γραφειοκρατία της Κουμουνδούρου- αν ο Τσίπρας είχε στο συρτάρι του plan Β: να ξηλώσει πλήρως τον παρακμιακό ιστό που κολυμπάει στην ίντριγκα και τον φραξιονισμό και σαν τα τροπικά δάση τρέφεται από την αποσύνθεσή του.
Με το δικαίωμα του φυσικού επικεφαλής της παράταξης και του κόμματος, που του έδωσαν οι πολίτες, να απαλλάξει το χώρο από τα σκουρλετέικα και τσακαλώτεια καμώματα- μαζί με τα βαρίδια της «προεδρικής φρουράς» που τον εκθέτουν. Να ανοίξει τα παράθυρα του ΣΥΡΙΖΑ να μπει φως και νέοι άνθρωποι.
Αν ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ξήλωνε τους ομαδάρχες του ΠΑΣΟΚ, δεν θα έφτανε ποτέ στην εδραίωση της Παράταξης ως κυβερνώσας δύναμης.
Αν ο Κ. Καραμανλής δεν «έσφαζε» στο γόνατο τους υπέρβαρους της ΝΔ, δεν θα αναδεικνυόταν παραταξιάρχης.
Ακόμη και ο Μητσοτάκης επικράτησε με τον ίδιο τρόπο.
Ο Τσίπρας έβαλε μπροστά την ανασύνταξη του ΣΥΡΙΖΑ-με τη διεύρυνση – γνωρίζοντας τις πηγές της κακοδαιμονίας. Προφανώς αντιλαμβάνεται ότι η άσκηση ηγεσίας είναι σαν το ποδήλατο: αν σταματήσεις, θα πέσεις.
«Τρέξε σύντροφε, ο παλιός κόσμος είναι πίσω σου» έγραφε πριν από 52 χρόνια το πιο εμβληματικό σύνθημά στους τοίχους του Καρτιέ Λατέν.
