Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Παλιοί συνεργάτες του Γ. Παπανδρέου θυμούνται στην εποχή της πρωθυπουργίας του έναν κινητικό πανεπιστημιακό να του πλασάρει την ιδέα για …επιτελικό κράτος.
Ο τότε πρωθυπουργός εντυπωσιάσθηκε από την προοπτική να έχει πολυπληθές γραφείο. «Ο Θαπατέρο μου είπε ότι έχει 200 άτομα και εγώ έχω μόνο 15» εξομολογήθηκε.
Το σχέδιο δεν προχώρησε -ίσως γιατί ο Παπανδρέου έφυγε νωρίς.
Κάποια χρόνια αργότερα όταν ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε 12μελη ομάδα συμβούλων με επικεφαλής το καθηγητή Γ. Γεραπετρίτη οι συνεργάτες του Γιώργου τον θυμήθηκαν: ήταν αυτός του του είχε γίνει κολλιτσίδα με το επιτελικό κράτος.
Κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία μέχρι που ο Μητσοτάκης έγινε Πρωθυπουργός. Ο Γ. Γεραπετρίτης έδειξε τι ακριβώς εννοούσε: ένα υδροκεφαλικό σύστημα στο Μέγαρο Μαξίμου. Θα εμφανίζεται σαν ομαδα υποστήριξης του Πρωθυπουργού, αλλά στην πράξη θα είναι μηχανισμός χειραγώγησης των υπουργών και των κρατικών αξιωματούχων.
Επιχειρησιακός επικεφαλής τοποθετήθηκε ο πιο έμπιστος του Πρωθυπουργού. Για την ακρίβεια ένας από τη οικογένεια του: ο ανεψιός του.
Στην πυραμίδα που κτίσθηκε κάτω από αυτόν μετακλητοί υπάλληλοι, δημοσιογράφοι, μεταγραφές υπαλλήλων από άλλα κόμματα και την «αγορά» και επίλεκτοί του «Μητρώου Στελεχών» της ΝΔ. Ο Νεομητσοτακισμός έθετε υπό τον απολυτό έλεγχό του την εκτελεστική εξουσία.
Αλλά ο ρόλος του Γεραπετρίτη δεν τέλειωσε, όπως πίστευαν παλιοί συνάδελφοί του από το Πανεπιστήμιο. Ο Μητσοτάκης είναι το – αμερικανόφερτο- είδος του πολιτικού που δεν μπορεί να λειτουργήσει αν δεν έχει κάποιον δίπλα του να συμπληρώνει τα κενά και να τον εμψυχώνει.
Όπως ο Κένεντι είχε τον αδελφό του τον Μπομ και ο Γ. Παπανδρέου – εκτός από τα αδέλφια του- είχε τον αποτελεσματικό Χάρη Παμπούκη, μέχρι που τα βρόντηξε, και μετά τον Γερουλάνο. Ο Κυριάκος έχει τον Γεραπετρίτη.
Είναι ο κεντρικός σύμβουλος, ο πραγματικός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, ο χειριστής κρίσεων και και ο διαμεσολαβητής ευαίσθητων αποστολών.
Αναμειγνύεται από την τροποποίηση του Συντάγματος και την αναζήτηση προέδρου της Δημοκρατίας- εδώ λένε ότι έβγαλε και ένα είδος συμπλέγματος κατωτερότητάς απέναντι στον Παυλόπουλο- μέχρι τις διευθετήσεις με την ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική κάστα για το χάος του ελληνικού πρωταθλήματος που προκάλεσε ο Αυγενάκης.
Ο Γεραπετρίτης είναι σαν τα σαμπουάν: πολλές ιδιότητες σε ένα μπουκάλι. Είναι πολυσύμβουλος, πολυπουργός, πολυκουμανταδόρος. Με μια λέξη: πολυεργαλείο. Για να ευθυμήσουμε: «Παεικιελατζής» θα έλεγε ο Κ. Χατζηχρήστος.
Είναι αυτός που θα καθαρίσει για τα ελληνοτουρκικά όταν ο Πέτσας φαίνεται λίγος και ο Δένδιας στομώνει, θα κάνει μασάζ στον Σαμαρά και θα κρατήσει ανοικτές τις ατραπούς επικοινωνίας με το κατεστημένο.
Χωρίς αυτόν– εκτός από τα πρόσωπα της οικογένειάς του εννοείται- ο Κυριάκος δεν μπορεί να κάνει βήμα, όπως δεν μπορούσε παλιότερα χωρίς το Θεοδωρικάκο.
Καμία κυβερνητική ενέργεια δεν υλοποιείται αν δεν περάσει από τα μάτια του Γεραπετρίτη. Όπως τίποτε διοικητικό δεν γίνεται χωρίς τη έγκριση του Δημητριάδη.
Στην πραγματικότητα το φαινόμενο Γεραπετρίτη είναι ό,τι απέμεινε από το επιτελικό κράτος. Πόσο θα κρατήσει; Ο ίδιος φέρεται να πιστεύει όσο και ο Μητσοτάκης.
Αλλά έτσι νόμιζε και ο Μπαλτάκος με τον Σαμαρά…
