Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Κάθε πολιτική κίνηση κρίνεται τελικά από τη ζημιά που κάνει στον αντίπαλο. Η πρωτοβουλία Τσίπρα για μετεξέλιξη του κόμματός του και γενική ανασύνταξη της Δημοκρατικής Παράταξης βρήκε ήδη στόχο στον πυρήνα της ΝΔ.
Είναι δεξιοί -και «ανίκανοι» που λέει ο Βαγγέλης Αντώναρος– αλλά αριθμητική ξέρουν: διαχρονικά μειοψηφούν απέναντι στις προοδευτικές δυνάμεις. Εξ ου και η κυριαρχία της Δεξιάς βασίστηκε ως το 1974 σε καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα και βία.
Συνεπώς είναι θέμα κοινής λογικής: όποιος καταφέρει να συσπειρώσει τους δημοκρατικούς ψηφοφόρους παίρνει κεφάλι. Το έκανε ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1964 και πήρε 53%, ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981 και πήρε 48% – για να το επαναλάβει το 1993 με 47%- και ο Τσίπρας το 2015 και έριξε οκτώ μονάδες στο κεφάλι του Σαμαρά.
Αυτό ακριβώς επιχειρεί να ξανακάνει ο Τσίπρας. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του Μητσοτάκη με την διακυβέρνηση που ασκεί, όταν έχει μπροστά του εκλογές με απλή αναλογική. Ή ακόμη χειρότερα όταν ξέρει ότι για την επαναληπτική κάλπη πρέπει να εγκαταλείψει για κανένα μήνα το Μέγαρο Μαξίμου -μαζί με τους μετακλητούς του- και τα υπόλοιπα θα τα αποφασίσουν οι ψηφοφόροι.
Είναι λογικό ότι όσο οι ψηφοφόροι της αντίπαλης παράταξης συσπειρώνονται στον Τσίπρα να μην τον χωράει ο τόπος. Το μήνυμα φτάνει στους μιντιάρχες που τον συνεπικουρούν και τα μέσα τους κάνουν ότι μπορούν για να χαλάσουν τον σχεδιασμό του Τσίπρα για τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Παράταξη και έφοδο στο Γενικό Επιτελείο.
Αυτό που δεν πρέπει να συμβεί με τίποτε, για να μην τελειώσει από χέρι η ΝΔ, είναι να στραφούν στον Τσίπρα και οι εναπομείναντες στη Φώφη από το παλαιό ΠΑΣΟΚ. Κουκιά μετρημένα: μόνο με αυτούς ο Μητσοτάκης βλέπει την πλάτη του Τσίπρα και τζάμπα οι πίτες των δημοσκόπων.
Ενώ αυτά αναλύουν οι πολιτικοί παρατηρητές, εμφανίσθηκε σε σκληρή φιλοκυβερνητική εφημερίδα αρθρογραφία -με ισχυρή υπογραφή -που βάζει στο σημάδι τρία παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ήδη βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ και δίνουν περιεχόμενο στη διεύρυνσή του: Στέφανος Τζουμάκας, Γιάννης Ραγκούσης, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Είναι η διεύρυνση του Τσίπρα με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις.
Οι δυο πρώτοι είναι σκληρά καρύδια. Ο Τζουμάκας με την αγωνιστική διαδρομή, την ακεραιότητα και το καθαρό κούτελο, οσάκις διαχειρίστηκε εξουσία, είναι να μην σε πιάσει στο στόμα του. Ο Ραγκούσης έχει αναγνωρισμένη κυβερνητική διαδρομή, είναι εν ενεργεία βουλευτής και στη δημόσια παρουσία του ο λόγος του ξυρίζει.
Φαίνεται ότι θα πυρά θα δέχεται κυρίως Μαριλίζα προφανώς λόγω προσωπικής σεμνότητας και ηπίου πολιτικού λόγου. Δεν έχει καμία επιβάρυνση στην πορεία της, έχει ευρωπαϊκή εμπειρία όσο λίγοι, αλλά…βασάνιζε τους μαύρους.
Δηλαδή στη παλιά κομματική γεωγραφία του ΠΑΣΟΚ υποστήριξε τον Άκη -και όχι τον Σημίτη και τον Γιάννο, ενώ αργότερα πήγε με τον Γ. Παπανδρέου, όπως όλοι οι ΠΑΣΟΚ- ακόμη και όσοι σήμερα κοσμούν το υπουργικό συμβούλιο τη Μητσοτάκη και όσοι το λιγουρεύονται..
Στα ΜΜΕ καθένας μπορεί να λέει και να γράφει ό,τι θέλει. Τα υπόλοιπα τα αποφασίζουν οι αναγνώστες. Όσο για τους τρεις μπορούν μια χαρά να υπερασπίζονται τον εαυτό του όταν χρειάζεται και οσάκις το έκαναν δεν ήταν αυτοί που μετάνιωσαν.
Το θέμα δεν αφορά τα ΜΜΕ και την αρθρογραφία τους, αλλά τη ΝΔ και τα σχέδια της. Δηλαδή αν πρόκειται να υιοθετήσει αυτό το το μοντέλο στις εκλογές, είτε επίκεινται είτε αργούν.
Είναι το κόμμα που μετέτρεψε την πολιτική σε ποδοσφαιρικό παζάρι μετεγγραφών, μαζεύοντας ακόμη και από την καρυδιά του Καρατζαφέρη. Χώρια οι προσχωρήσαντες με χαρακτήρα: παλιοί Κνίτες, όσοι πούλησαν τον Σταύρο, και οι Τσιριμώκοι του Κινάλ που ήταν το βράδυ των εκλογών με τη Φώφη και το πρωί ορκίστηκαν υπουργοί του Μητσοτάκη.
Αν η προπαγάνδα της ΝΔ επιχειρήσει να φορτίσει αρνητικά την φυσιολογική μετακίνηση ψηφοφόρων και στελεχών του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ -από την ώρα που τους πούλησαν οι ηγεσίες τους- είναι χαμένη από χέρι. Ήταν άθλιος ο τρόπος που το έκανε πριν τις περασμένες εκλογές στις επόμενες, θα είναι αθλιότερος τώρα και θα αποκαλύπτει πανικό.
Να επιστρέψουμε στην αρχή. Η ουσία σ’ αυτή τη συζήτηση είναι πως δείχνει ότι η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ άρχιζε να τσούζει τη ΝΔ. Η κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα στον προοδευτικό χώρο, είναι αντιστρόφως ανάλογη με τον ρόλο Μητσοτάκη στην συντηρητική παράταξη. Ρωτήστε και τον Σαμαρά…
