Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
Ο Παύλος Γερουλάνος άρχισε κάπως αργά- για τα δεδομένα της γενιάς του- πολιτικές δραστηριότητες. Αλλά δεν τις άρχισε το 2004 με τον Γ. Παπανδρέου -τον οποίο είχε γνωρίσει πέντε χρόνια νωρίτερα- στο υπουργείο Εξωτερικών, όπως πιστεύουν πολλοί. Προϋπήρχε η δραστηριοποίησή του με τους Εργατικούς στην Αγγλία. Αυτές οι δυο επιλογές του επικύρωναν ότι στην μεταπολιτευτική διακλάδωση της οικογένειας Γερουλάνου σε συντηρητικούς -φιλομοναρχικούς και δημοκρατικούς είχε κάνει τις επιλογές του.
Με τον Παπανδρέου έγινε γενικός γραμματέας Απόδημου Ελληνικού, βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ. Αλλά υπήρξε πράξη υψηλού ήθους εκ μέρους του όταν, παρά στη στενή φιλία τους, αρνήθηκε να τον ακολουθήσει στη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ. Σεβόμενος ότι με αυτό το κόμμα πήρε δημοσιά αξιώματα και δεν νομιμοποιείται να το πλήξει.
Από τότε που μπήκε στην πολιτική άλλωστε είχε την ευχέρειά της εναλλαγής με την οικογενειακή επιχείρηση ιχθυοκαλλιέργειας στην Κεφαλλονιά. Στην πραγματικότητα έμεινε αυτό που σπούδασε και ήταν πάντα: μάνατζερ. Και έτσι λειτούργησε και στα κομματικά αξιώματα που πήρε.
Παραδόξως -για πολλούς- ο Γερουλάνος υπήρξε και ο τελευταίος των Μοϊκανών. Αρνήθηκε μέχρι την τελευταία στιγμή -μόνος πλέον -να δεχθεί τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ και την απόρριψη του ονόματος, των συμβόλων, της ιστορίας και των αρχών του. Και δεν πήρε μέρος στις αρχαιρεσίες για τον «νέο φορέα» χωρίς να το κρύβει: «Τι νόημα έχει να ψηφίσω σε κάτι που δεν συμφωνώ;».
Έμεινε στο χώρο συγκρούσθηκε κατ’ επανάληψη με τη Φώφη Γεννηματά και κράτησε τη σημαία του παλαιού ΠΑΣΟΚ όπου χρειάσθηκε. Όταν συνδέθηκε μαζί του -ως κομματικό μέλος, πριν πάει σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών- πολλοί τον έλεγαν «ο πρίγκιπας» και υπερτόνιζαν το παρελθόν της οικογένειας του στον βασιλικό οίκο των Γκλύξμπουργκ.
Ο ίδιος άλλωστε σπούδασε και έκανε παρέα με κάποια από τα παιδιά του Κωνσταντίνου -και ίσως κάνει ακόμη. Αλλά φιλοβασιλικές ιδέες δεν τον άκουσε ποτέ κανείς να διατυπώνει. Άλλωστε αργότερα έγινε διευθυντής του γραφείου του Γ. Παπανδρέου ως προέδρου του ΠΣΟΚ και υπεύθυνος για τα επικοινωνιακά του κόμματος.
Οι οικογενειακές ρίζες του Παύλου διακλαδώνονται στο χρόνο με μεγάλες οικογένειες της Αθήνας: Γερουλάνοι, Μπενάκηδες, Καλλιγάδες, Στρέιτ. Ομοίως και η σύζυγος του Λάβρα Μπαράζι προέρχεται από ισχυρή λιβανέζικη οικογένεια. Αυτή η καταγωγή δίνει μια άλλη διάσταση στην απόφαση να διεκδικήσει στα 53 του το Δήμο Αθηναίων.
Δεν είναι απλά ο υποψήφιος του κόμματος του -του Κινάλ- που δεν έχει και μεγάλη επιρροή πλέον στην Α’ Αθήνας που ταυτίζεται με τα όρια του δήμου. Είναι ταυτόχρονα εκπρόσωπος της αστικής Αθήνας που θα δει για πρώτη φορά έναν γνήσιο απόγονο του παλαιού κλέους της, να διεκδικεί την πρώτη δημαρχία της χώρας.
Οπαδός σοσιαλιστικού κόμματος, εύπορος Αθηναίος της ανώτερης τάξης και μάνατζερ είναι ένας συνδυασμός που δεν έχει εμφανισθεί άλλη φορά στην πολιτική κονίστρα της Αθήνας- στη Μεταπολίτευση τουλάχιστον. Από καλή οικογένεια, με υψηλή και εξειδικευμένη μόρφωση, ευγενής και με τρόπους, με καλές περγαμηνές στο υπουργείο Πολιτισμού και επιτυχημένος επιχειρηματίας, διεκδικεί την εντολή να αλλάξει την πρωτεύουσα.
Δεν ξέρουμε ακόμη πόσο μπορεί να αποδώσει η καλοοργανωμενη και σύγχρονη, όπως φάνηκε ήδη, καμπάνια του. Αλλά οι δημοτικές εκλογές αποκτούν ενδιαφέρον με τη υποψηφιότητα Γερουλάνου γιατί στην ουσία είναι ο πραγματικός αντίπαλος του εκπροσώπου μιας άλλης οικογένειας με άλλα χαρακτηριστικά: του Κώστα Μπακογιάννη.
Έστω και αν δεν είναι ο καλύτερος φίλος του Κυριάκου Μητσοτάκη ο γιος της Ντόρας Μπακογιάννη θα διεκδικήσει το θρόνο της μητέρας του στο δήμο Αθηναίων, με εμφανή πρόθεση να συνεχίσει για ανώτερα αξιώματα. Αν ως τώρα υπολόγιζε να κάνει περίπατο, η εμφάνιση Γερουλάνου το κάνει πολύ δύσκολο.
Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ είναι σαρξ εκ της σαρκός της αστικής Αθήνας, έχει καλύτερο βιογραφικό, πιο ελκυστική φήμη ως πρόσωπο και εμπειρία σε μεγαλύτερα στοιχήματα από την διοίκηση μιας σχετικά μικρής περιφέρειας. Από αυτή την άποψη οι Αθηναίοι θα βρουν στην κάλπη ένα μενού που θα υπερβαίνει τις κομματικές προτιμήσεις.
Ο Γερουλάνος δεν έχει κομματικούς στρατούς και μιντιάρχες, δεν είναι «μάγκας», ούτε «είναι και του λιμανιού, είναι και του σαλονιού». Είναι όμως Αθηναίος…
