Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου και να χτυπιούνται κάτω όσοι επαγγέλλονται την επιστροφή στην… κανονικότητα.
Πρώτον και καλύτερον, επειδή δεν υπάρχουν «κανονικοί» Έλληνες πολιτικοί. Είναι όλοι ίδιοι και απαράλλαχτοι, τομάρια που κοιτούν πρώτα το συμφέρον τους και μετά τις ανάγκες της χώρας.
Δείτε, για παράδειγμα, την προανακριτική που στήθηκε τσάτρα πάτρα εις βάρος του Παπαγγελόπουλου. Μόλις 30 κυβερνητικοί βουλευτές την υπογράφουν (γιατί άραγε όχι όλοι;) και θα μας απασχολήσει μήνες ολόκληρους με ένα κακοστημένο σόου στον ναό -τάχα μου- της δημοκρατίας. Στο τέλος θα καλέσουν για μάρτυρα και τον μπαρμπέρη του Μίμη να τον ρωτήσουν αν τον πίεζε για να του αφήνει ελεύθερη τη φράτζα…
Η ουσία της υπόθεσης, μηδέν. Παρενέβαινε, λέει, ο αρμόδιος υπουργός για να επιταχύνει τις έρευνες στο σκάνδαλο της Νovartis και σε μία σειρά άλλων υποθέσεων δημόσιου ενδιαφέροντος. Ε, και λοιπόν; Ο προηγούμενος δηλαδή, ο κυρ Μπάμπης, τι έκανε; Να θυμηθούμε την πολύκροτη υπόθεση της Χρυσής Αυγής; Ποιος τηλεφωνούσε στον «Παναθηναϊκάκια»; Παρεμβάσεις, λοιπόν, ασφαλώς και υπάρχουν, μόνο που αν ήταν να αντιμετωπίζονται όλες με την ίδια υποκριτική ευαισθησία, σήμερα θα βρίσκονταν στον Κορυδαλλό οι περισσότεροι προκάτοχοι του Παπαγγελόπουλου. Το πολιτικό σύστημα είναι τέτοιο που δημιουργεί περιθώριο για παρεμβάσεις δημιουργώντας ανώτατους δικαστικούς ευνοούμενους, αλλά και εξαρτώμενους από την εκάστοτε εξουσία. Αυτή είναι η πραγματική παθογένεια.
Δείτε το απίστευτο ξεκατίνιασμα και ξεφωνητό μεταξύ κορυφαίων εισαγγελικών λειτουργών. Ο ένας κατηγορεί τον άλλον σε επίπεδο ξεμαλλιάσματος συνοικιακού κομμωτηρίου, όπως αυτό που επιμελείται τις μενεξεδί ανταύγειες της Ράικου. Κοτζάμ εισαγγελίνα Διαφθοράς θυμήθηκε στο πάρκινγκ όπου είχε αφήσει το αυτοκίνητό της πρόσθετα στοιχεία που έπρεπε να καταθέσει και έσπευσε ξανά στο γραφείο του συναδέλφου της. Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
Σίγουρα όχι. Και αν ανοίξουν ποτέ τα τηλέφωνα και της εν λόγω κυρίας, θα φανούν, έχω την εντύπωση, οι δικοί της πολιτικοί εντολείς. Φαύλος κύκλος. Το σύστημα είναι σάπιο και πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων ώστε οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης να μην εξαρτώνται από συστήματα εξουσίας, πολιτικά και πολύ περισσότερο οικονομικά ή επιχειρηματικά.
Αν ήθελαν έστω και λίγο το καλό της χώρας, αυτοί οι αχρείοι οι δανειστές, ετούτο έπρεπε να έχουν επιδιώξει πρώτα πρώτα. Την αναμόρφωση της Δικαιοσύνης για να απαλλαγεί από τον εναγκαλισμό της με την εκτελεστική εξουσία και τους διάφορους νονούς. Αυτή θα ήταν και η ύψιστη μεταρρύθμιση που θα άλλαζε δραστικά το μοντέλο της οθωμανικής διοίκησης στο ελληνικό κράτος. Φευ, όμως.
Όχι μόνο βολεύτηκαν με την κατάσταση, αλλά την επιδείνωσαν τόσο με τις εντυπωσιακές μειώσεις των μισθών των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών όσο και με τη σύσταση της Εισαγγελίας Διαφθοράς, αφού θα ήταν πιο εύκολο να ελέγξουμε τέσσερις πέντε εισαγγελείς παρά το σύνολό τους. Άλλωστε, όλοι θυμούνται ότι πριν από τη σύστασή της, έντιμοι και πατριώτες εισαγγελείς, όπως ο τότε εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος κ. Πεπόνης, δεν έδειχναν την απαιτούμενη υποταγή στους δανειστές. Η δουλειά επομένως γίνεται, έστω και αν οι θεσμοί διασύρονται…
