Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Το καλοκαίρι, η παρέμβαση του Εμμανουέλ Μακρόν υπέρ της Ελλάδας, στη διαρκή κρίση με την Τουρκία, προσέλαβε θρυλικές διαστάσεις.
Πρέπει φυσικά να αναγνωρίσουμε στον Γάλλο Πρόεδρο την παραδοσιακή προτίμηση του λαού του οποίου ηγείται, στο ελληνικό έθνος. Και την προφανή επιδίωξή του να καταγραφεί ως διεθνής παίκτης.
Μέχρι εκεί ωστόσο. Ειδικά μετά τη συμφωνία με την Ελλάδα για την πώληση στρατιωτικού εξοπλισμού, η Γαλλία… κατέβασε ταχύτητα, αναφορικά με τη σπουδή της να… μαλώσει τον Ταγίπ Ερντογάν. Ο Εμμανουέλ Μακρόν συνομίλησε μαζί του… σαν παλιόφιλοι, ενώ και στην πρόσφατη, επικών διαστάσεων κατώτερη των περιστάσεων απόφαση της Συνόδου Κορυφής των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν… στρίμωξε την Άνγκελα Μέρκελ και τους “δορυφόρους” της Γερμανίας, για την επιβολή άμεσων και σκληρών κυρώσεων στην Τουρκία.
Στη νέα… τραγωδία που βιώνουμε, με την επικαιροποιημένη επιθετικότητα και προκλητικότητα της Τουρκίας, ο Εμμανουέλ Μακρόν… δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με τον Ταγίπ Ερντογάν. Έχει να τον απασχοληθεί το υγειονομικό μέτωπο του κορονοϊού, και τους περιορισμούς κυκλοφορίας στο Παρίσι και άλλες πόλεις.
Πάλι… μόνοι μας, λοιπόν. Όπως πάντα.
