Του Νίκου Φυλάγγελου
Στην Ελλάδα της κρίσης, οι δημοσκόποι δεν θα μπορούσαν φυσικά να αποτελέσουν εξαίρεση στην εθνική παρακμή. Δημοσκοπήσεις κατά παραγγελία, για όλα τα γούστα, κυρίως όμως για να ικανοποιούν τον… εντολέα. Εκείνον δηλαδή που χρηματοδοτεί την έρευνα.
Περί προσωπικής και επαγγελματικής αξιοπιστίας… αφήστε το καλύτερα. Τους τελευταίους μήνες έχουμε δει μετρήσεις που… δεν ντράπηκαν να δημοσιεύσουν ευρήματα τα οποία προκαλούσαν το λιγότερο χαμόγελα χλεύης σε όποιον περπατάει στην κοινωνία, και αντιλαμβάνεται τις αγωνίες και τις καινούριες προτεραιότητες των πολιτών, μετά από σχεδόν μια δεκαετία εθνικής τραγωδίας και φτωχοποίησης, λόγω των Μνημονίων.
Δεν είναι φυσικά τυχαίο ότι, όλες οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται είναι τηλεφωνικές, καθώς κανείς δεν τολμά να φτάσει μέχρι το σαλόνι κάποιου σπιτιού, και να βάλει κάλπη μπροστά στον ερωτώμενο οικοδεσπότη. Ούτε φυσικά είναι τυχαία η πάγια πλέον συμπεριφορά καταγραφής “γκρίζας ζώνης” (άκυρα, λευκά, δεν ξέρω, δεν απαντώ, άλλο κόμμα, αναποφάσιστοι), που αθροιστικά και κατά μέσο όρο κινείαι από 20%-30%. Δηλαδή, επαρκές ποσοστό δείγματος, για να υποστηρίξουν οι δημοσκόποι, όταν δεν επιβεβαιωθούν τα ευρήματά τους, ότι… παραπλανήθηκαν από τους πολίτες.
Ακόμη όμως και οι συγκεκριμένες… προβληματικές μετρήσεις της κοινής γνώμης, υποψιάζονται την προδιάθεση της κοινωνίας για αποχή από τις ευρωεκλογές ή ψήφο “κατά του συστήματος”. Δηλαδή, των δυο κεντρικών κυβερνητικών αφηγημάτων, του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας, και φυσικά του Κινήματος Αλλαγής που διεκδικεί να λειτουργήσει ως… μπαλαντέρ εταίρος στην άσκηση της εξουσίας, για έναν από τους δυο.
Με δεδομένη την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να πείσει την πλατιά κοινωνική πλειοψηφία ότι… νοιάζεται για τις πραγματικές ανάγκες της, καθώς και το κλίμα εθνικού διχασμού που έχει παγιωθεί, με τις υστερικές τσιρίδες υστερίας των μεγάλων κομμάτων να “πνίγουν” τις μετριοπαθείς φωνές στο εσωτερικό τους, είναι περίπου… σίγουρο στοίχημα ότι, η υποψιαζόμενη εκλογική συμπεριφορά θα έχει αντανάκλαση στην κάλπη των ευρωεκλογών.
Σε αντίθεση με τις αυτοδιοικητικές, όπου… οι πολλοί υποψήφιοι κουβαλούν στην κάλπη συγγενείς και φίλους, με αμιγώς προσωπικά κίνητρα, και όχι πολιτικά ή παραταξιακά.
Αυτός είναι ο μεγάλος προβληματισμός για τον Αλέξη Τσίπρα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη ενόψει ευρωεκλογών. Γι’ αυτό και ξορκίζουν, τόσο την αποχή όσο και τη “χαμένη ψήφο” προς μικρά και αντισυστημικά κόμματα. Κατανοούν ότι, η 27η Μαϊου θα κρύβει οδυνηρές εκπλήξεις, για όσους πέφτουν στην παγίδα επιτελείων που τους λένε μονάχα… όσα θέλουν να ακούσουν.
