Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς
Πηγή: kathimerini.gr
Ας μη διχαστούμε περισσότερο! Εχουμε ήδη διχαστεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ επένδυσαν στο μίσος και στον διχασμό. Εκμεταλλεύθηκαν τον σκοτεινό κόσμο του Διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Πήραν την οργή του κόσμου, της έδωσαν φωνή, τη φούντωσαν, την ενίσχυσαν. Διαπαιδαγώγησαν τους πολίτες στην αρχή πως δεν υπάρχει κανένα όριο στη διαμαρτυρία, ούτε από πλευράς φυσικής βίας ούτε από πλευράς ρητορικής. Καλλιέργησαν έναν πρωτόγονο εθνικισμό με στόχο τη Γερμανία και τον ρόλο της στο μνημόνιο. Στοχοποίησαν ανθρώπους και μέσα ενημέρωσης. Διέσυραν αθώους με βάση κουτσομπολιά και μόνον, κρεμώντας τους στα μανταλάκια.
Οταν κάποιοι λίγοι φώναζαν «προσέξτε, μην ταΐζετε το κτήνος του λαϊκισμού γιατί στο τέλος θα σας δαγκώσει και εσάς με λύσσα», γελούσαν και μας έλεγαν: «Φοβάστε, γι’ αυτό τα λέτε». Τώρα φοβούνται και οι ίδιοι, καθώς βλέπουν τα δόντια του κτήνους. Συνειδητοποιούν ότι το μίσος μπορεί ακόμη και να σκοτώσει, όπως συνέβη με τον δήμαρχο του Γκντανσκ και θα μπορούσε άνετα να έχει συμβεί και στη Θεσσαλονίκη.
Ο πρωθυπουργός έκανε τη μεταστροφή του. Ηλθε κοντά με την καγκελάριο, η οποία μπορεί μάλιστα να θεωρεί «καλύτερα ένας Τσίπρας, παρά ένας Σαλβίνι στον Νότο». Πολύ σωστό. Πίσω του όμως άφησε όλο το δηλητήριο, όλη την καύσιμη ύλη που έχυσαν οι Ταλιμπάν του στο πάτωμα.
Ο μεγάλος κίνδυνος είναι να χουλιγκανοποιηθούμε όλοι, από εδώ και από εκεί. Βλέπω ήδη σημαντικούς ανθρώπους να παθιάζονται χωρίς όρια και να λειτουργούν σαν ανεξέλεγκτα «ντόμπερμαν» στον δημόσιο διάλογο. Μπορώ να τους καταλάβω, ειδικά όσους έχουν περάσει το απίστευτο μπούλινγκ τα τελευταία χρόνια. Το ζήτημα όμως είναι να μην κερδίσει η αντιπολίτευση τη μάχη του μίσους, τη μάχη της υπερβολής και της ακρότητας, αλλά τη μάχη της επόμενης μέρας. Οι φανατισμένοι είναι μια χαμένη υπόθεση για κάποιους, για άλλους, όμως, δεδομένοι. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι μπροστά από όλα αυτά και ψάχνει ελπίδα και σχέδιο για το αύριο. Δεν θέλει άλλο ύβρεις και ακρότητες. Αν θέλει άλλωστε να βρει αυτά τα στοιχεία, θα πάει στους αμιγώς αντισυστημικούς πολιτικούς που μπορούν να βρίσουν πειστικά και χωρίς φραγμούς. Ακόμη και σήμερα που το πολιτικό κέντρο αποτελεί είδος προς εξαφάνιση, υπάρχει ένας μεγάλος μεσαίος χώρος που έχει αλλεργία στην ακρότητα.
Η υπόθεση των Σκοπίων έχει διχάσει τον ελληνικό λαό. Ολοι μας έχουμε άποψη για το αν η συμφωνία των Πρεσπών είναι εθνικά επωφελής ή βλαβερή. Τα τρολ μιλούν, όμως, για ακροδεξιούς ή προδότες. Ρίχνουν και άλλο λάδι στη φωτιά. Διχάζουν ακόμη παραπάνω έναν λαό που είναι ήδη βαθύτατα διχασμένος. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μη χαθεί η μπάλα στη δημόσια συζήτηση, και αυτό είναι ευθύνη κυρίως των πολιτικών μας.
