Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς
Ενα βιβλίο που έχει κάνει αίσθηση στην Αμερική έχει τον τίτλο «Η πιο δύσκολη δουλειά στον κόσμο. Η προεδρία της Αμερικής». Υποθέτω ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι ήδη έτοιμος να γράψει το αντίστοιχο για τη θέση του πρωθυπουργού στη χώρα μας. Είχαμε πει ότι την περίοδο της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων ο επιταχυντής της Ιστορίας δουλεύει με ξέφρενο ρυθμό. Οι εξελίξεις είναι πυκνές, ο πολιτικός χρόνος τρέχει πολύ πιο γρήγορα από ό,τι στο παρελθόν.
Δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι η πρωθυπουργία μετά την εποχή των μνημονίων θα ήταν μία ακόμη πιο σύνθετη και επικίνδυνη δουλειά. Και όμως. Η κρίση του μεταναστευτικού-προσφυγικού, ο κορωνοϊός, η επακόλουθη οικονομική ύφεση και στο τέλος η τουρκική απειλή αποτελούν έναν μοναδικό συνδυασμό τέλειας καταιγίδας· ο οποίος δοκιμάζει τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας, του κράτους, αλλά και των ανθρώπων που καλούνται να χειρισθούν τις υποθέσεις του κράτους χωρίς ανάσα.
Οι προκλήσεις και οι απειλές είναι μεγάλες. Χρειάζονται άνθρωποι-καμικάζι σε θέσεις «κλειδιά», οι οποίοι θα μιλάνε λίγο και με μία φωνή όταν χρειάζεται να μιλήσουν, θα δουλεύουν πολύ και θα είναι έτοιμοι να επωμισθούν το όποιο πολιτικό κόστος. Το 2020, ελάχιστη σημασία έχει εάν θα είναι κομματικοί, τεχνοκράτες ή δανεικοί παίκτες από άλλη… ομάδα. Μάλλον καμία σημασία δεν θα έπρεπε να έχει, για κανέναν. Διότι υπάρχουν κομματικοί που είναι εξαιρετικοί και τεχνοκράτες που αποδείχθηκαν νούλες.
Η χώρα προσπαθεί να πάει μπροστά και ταυτόχρονα να μην κυλήσει προς τα πίσω, είτε σε σχέση με την Τουρκία είτε σε ό,τι αφορά τη δημόσια υγεία. Εχει μεγάλη σημασία να υπάρχει μια αίσθηση σφιχτής ομάδας στην κυβέρνηση, που θα έχει πλήρη και συλλογική ιδιοκτησία και των επιτυχιών και των αποτυχιών.
Ο κ. Μητσοτάκης συνδυάζει τον πολιτικό με τον τεχνοκράτη. Καταλαβαίνει από πολιτική, όπως συνειδητοποίησαν καθυστερημένα όσοι τον υποτίμησαν. Γνωρίζει τα θέματα σε βάθος και μπορεί να επικεντρωθεί στις λύσεις.
Η χώρα πηγαίνει από κρίση σε κρίση.
Ο χειρισμός τους ρουφάει ενέργεια και αντοχές. Δεν υπάρχει χρόνος για σχεδια-σμό, ανάσες, αναστοχασμό. Και όμως, χρειάζεται.
Εχουμε μεγάλα στοιχήματα μπροστά μας και πρέπει να κάνουμε άλματα την ώρα που βαδίζουμε σε τεντωμένο σχοινί. Χρειαζόμαστε καθαρά μηνύματα και μια ομάδα ικανών και αποφασισμένων, χωρίς εκπτώσεις.
