Της Άννας-Μαρίας Σακελλαρίου
Πτυχιούχος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
“Hey little sister, just make sure you watch your steps”: Το επιμύθιο της αγάπης
Hey: Σε φωνάζω. Δε σου φωνάζω. Σε φωνάζω. Και όχι επειδή είμαι απ’ τη Θεσσαλονίκη. Επειδή σκέφτομαι ότι δε θα ήταν και πολύ καλή αρχή αν θέλω να με ακούσεις να σε τρομάξω επιβάλλοντας τη φωνή μου. Έχω όμως να σου πω κάτι και, για αυτό, σε καλώ σε Συνάντηση.
Little: ναι, «μικρή» σημαίνει. Αλλά τι μικρή; Μικρή στο μάτι; Μικρή και τριανταφυλλένια; Μικρή και αδύναμη; Μάλλον αυτό. Βλέπεις, θέλω τόσο πολύ να σε βοηθήσω και να σε προστατέψω που θα χρησιμοποιήσω κάθε μέσο. Ακόμα και το να σε αποδυναμώσω για να με ακούσεις. Εξαρτημένη σε κάνω, δε σε βοηθάω. Την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου πνίγω, δε σου προσφέρω κάτι. Σου στερώ. Ακούγεται όμως αλλιώς το «μικρή», όταν ακολουθείται από το…
Sister: ίσως η πρώτη σχέση ισότητας, αν κάποιος έχει αδέρφια. Στα αυτιά μου η προσφώνηση “little sister”, μαζί, μου δημιουργεί ένα ζεστό συναίσθημα, νιώθω εμπιστοσύνη. Με την αδερφή μου είμαστε ένα ή, τουλάχιστον, μοναδιαίες δημιουργίες από την αγάπη των ίδιων δημιουργών. Αυτό σημαίνει ότι κάποτε ήταν κι αυτή μικρή. Ακόμα και μικρότερη από μένα σήμερα. Και τώρα έχει μεγαλώσει, τα έχει καταφέρει. Αυτό σημαίνει ότι μπορώ κι εγώ να μεγαλώσω, κι εγώ να τα καταφέρω. Πλέον το «μικρή» έγινε μια περιγραφή της πραγματικότητας, ένα στάδιο σε ένα συνεχές, με την εμπιστοσύνη ότι υπάρχουν και τα επόμενα, επειδή τα βλέπω. Εμπιστεύομαι τα μάτια μου. Κι αυτό είναι το πρώτο βήμα για το επόμενο στάδιο.
Just: ε δεν είναι και τόσο απλά εδώ που τα λέμε. Ή μάλλον είναι απλά, αλλά έχει κάτσει τόση σκόνη στα μάτια μας που δυσκολευόμαστε πια να το δούμε. Θυμάσαι εκείνες τις φορές που επειδή έτυχε να φυσήξει ένα αεράκι συνειδητοποίησης απ’ τα δικά μου μάτια –ή επειδή έτσι νόμιζα- ήρθα βίαια να καθαρίσω και τα δικά σου και σε πλήγωσα; Συγγνώμη. Τα πράγματα είναι απλά, όταν τελικά δούμε, αλλά το ξεσκόνισμα δεν είναι ακαριαίο, ούτε ανώδυνο και σε καμία περίπτωση απλό και σε κάθε περίπτωση προσωπικό.
Make sure: Σιγουρέψου. Όχι, όχι. Δε θέλω να σε αγχώσω. Δεν ξέρω για πόσα πράγματα μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Ένα πράγμα όμως για το οποίο είμαι σίγουρη είναι ότι δεν μπορώ να είμαι πιο σίγουρη από εσένα για κάτι που αφορά εσένα. Οπότε, το πιο μακριά που μπορώ να φτάσω, εκεί που τελειώνει η δύναμή μου είναι να σου ζητήσω είναι να είσαι εσύ σίγουρη. Όχι για την έκβαση. Αυτό που σου ζητάω είναι να σιγουρέψεις ότι…
You watch: προσέχεις, παρατηρείς τον εαυτό σου, είσαι στο παρόν σου. Δεν αξιολογείς. Συλλέγεις δεδομένα. «Η γνώση είναι δύναμη» λένε. Η αυτογνωσία να δεις τι είναι!
Your steps: δύο λέξεις ύμνος στην ανθρώπινη αυτοδιάθεση. Τα (πρώτα) βήματα σηματοδοτούν το τέλος της δύσκολης αρχής του αυτογνωσιακού ταξιδιού και την αρχή του ταξιδιού των αποφάσεων, των κατευθύνσεων και ανακατευθύνσεων, της συνειδητής δράσης, δηλαδή της αυθεντικής ζωής. Και το πιο σημαντικό. Είναι your steps. Τα δικά σου τα βήματα. Η δική σου ζωή. Και επειδή δε θέλω να σου ζήσω τη ζωή σου δε θέλω να παρέμβω και σε κανένα επιμέρους βήμα, αφού το σύνολο των βημάτων σου είναι η ζωή σου. Και το σύνολο των δικών μου βημάτων, η δική μου ζωή. Η μόνη στην οποία μπορώ και θέλω να παρέμβω.
Για αυτό σου υπόσχομαι ότι θα προσπαθώ κάθε φορά που θέλω να σε βοηθήσω να είμαι απλά εκεί με τον καλύτερο εαυτό μου. Για να με δεις και να πάρεις ό,τι σου αρέσει από μένα για να φτιάξεις τον δικό σου καλύτερο εαυτό. Και μετά, σε παρακαλώ, στάσου μπροστά μου με τον καλύτερο εαυτό σου, για να κάνω και τον δικό μου εαυτό καλύτερο.
