Της Άννας-Μαρίας Σακελλαρίου
Πτυχιούχος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Στις συνθέσεις των αντιθέσεων
Στις αποσυνθέσεις των ορατών και μύχια εκπορευόμενων εκθέσεων
Σ αυτό το κείμενο που δε θα διαβάσεις
Σε όσα όμορφα δε θα σου πω, γιατί οι λέξεις μου
Φοβούνται να μένουν μόνες τους στη σιωπή. Ίσως και να πονάνε.
(Οι λέξεις μου πάντα…)
Σε κάθε δυαδικό πλανητικό σύστημα,
Με τα πιο φωτεινά αστέρια, μα σε ασύμμετρες τροχιές.
Σε όλα τα σημαντικά που τράπηκαν ξαφνικά και κάπως αυτονόητα, σε συμπαντικά.
Στην ποιοτική αλλαγή των διαστάσεων
Στην ποιητική συλλογη-στική των αποστάσεων.
Εκεί σε συναντούσα. Εκεί που δεν υπήρξες.
Εκεί που υπήρχα εγώ, να ερωτεύομαι απουσίες και να φτιάχνω ερωτήματα. Ή το ανάποδο.
Εκεί που ταξίδεψα, γιατί νόμιζα πως υπήρχες εσύ.
Και βρήκα φτάνοντας, λίγο παραπάνω, από μένα.
