Γράφει ο Τάσος Παππάς
Ο ρόλος των συμβούλων δεν είναι διακοσμητικός. Τα πρόσωπα που επιλέγουν οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί πρέπει να διαθέτουν ορισμένα προσόντα: να έχουν κύρος στην πιάτσα τους, να γνωρίζουν το αντικείμενο, να έχουν εμπειρία και την καλή έξωθεν μαρτυρία, να λένε καθαρά τη γνώμη τους στους προϊσταμένους τους αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος (άλλωστε δεν αποφασίζουν αυτοί), να μη διστάζουν να γίνουν ενοχλητικοί όταν πρέπει, να προσέχουν τι λένε δημοσίως για να μην εκθέσουν αυτούς που τους προσέλαβαν και τους τοποθέτησαν στις καίριες θέσεις.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται πως έχει ένα πρόβλημα με τις επιλογές του στο συγκεκριμένο πεδίο. Δύο σύμβουλοί του βρέθηκαν στο στόχαστρο για κάποιες δημόσιες παρεμβάσεις τους.
Ο ένας εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί, ο άλλος έθεσε την παραίτησή του στη διάθεση του πρωθυπουργού, αλλά δεν έγινε δεκτή. Δύο στα δύο δεν το λες και καλή επίδοση! Γιατί όμως συνέβη αυτό; Ηταν όντως λανθασμένες οι επιλογές του κ. Μητσοτάκη ή μήπως συνέτρεξαν άλλοι λόγοι και είχαμε τα δύο …ατυχήματα;
Ο σύμβουλός του για θέματα εθνικής ασφαλείας Αλέξανδρος Διακόπουλος υποχρεώθηκε να παραιτηθεί γιατί σε συνέντευξή του στο κανάλι ΟΡΕΝ παραδέχτηκε ότι το τουρκικό σκάφος «Ορούτς Ρέιτς» έχει κάνει έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και αυτές συνιστούν έμπρακτη αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Είπε ψέματα; Οχι. Αντιθέτως ήταν καθηλωτικά ειλικρινής.
Αυτό δεν μας λένε εδώ και μέρες οι διεθνολόγοι και οι απόστρατοι που παρελαύνουν από τα τηλεοπτικά δίκτυα και σαλπίζουν προσκλητήρια για επελάσεις κατά του προαιώνιου εχθρού, αποθεώνοντας την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης; Αυτό δεν λένε ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Εξωτερικών, ο υπουργός Αμυνας και γενικώς τα κυβερνητικά στελέχη στις επαφές τους με Ευρωπαίους και Αμερικανούς αξιωματούχους στην προσπάθειά τους να τους πείσουν να αφήσουν τις ίσες αποστάσεις και τον ποντιοπιλατισμό και να αρχίσουν να σκέφτονται την περίπτωση των κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας;
Ε, αν είναι έτσι, τότε γιατί πλήρωσε τη νύφη ο ναύαρχος, ο οποίος ως στρατιωτικός δεν μάσησε τα λόγια του; Μα γιατί χάλασε την κυβερνητική σούπα και έδωσε πατήματα στην ακροδεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας, η οποία καραδοκεί για να επιτεθεί στον κ. Μητσοτάκη και να τον κατηγορήσει για μειωμένο πατριωτισμό. Δυστυχώς, στην παρούσα φάση με το δίκιο της. Αν έχουμε, λένε οι πολεμοχαρείς, αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, γιατί η κυβέρνηση κάνει την πάπια και δεν αντιδρά δυναμικά επί τόπου; Απάντηση δεν υπάρχει. Τα φληναφήματα του κυβερνητικού εκπροσώπου προκαλούν ασυγκράτητα γέλια.
Οταν ο κ. Μητσοτάκης κανάκευε τους ακροδεξιούς -και τους εντός και τους εκτός Νέας Δημοκρατίας- για να γίνει πρωθυπουργός, έπρεπε να περιμένει ότι αυτή η θλιβερή τακτική κάποια στιγμή θα του γυρίσει ανάποδα. Κάτι ανάλογο συνέβη και με τον διπλωματικό σύμβουλο του πρωθυπουργού, τον Θ. Ντόκο, ο οποίος προ ολίγων εβδομάδων είπε ότι θα μπορούσε η Ελλάδα υπό προϋποθέσεις να συζητήσει με την Τουρκία το ενδεχόμενο συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο. Ο κακός χαμός. Ξεσηκώθηκε το εθνικιστικό σύμπαν. Αίσχος, ενδοτισμός, προδοσία, να φύγει ο ύποπτος. Είπε κάτι φοβερό ο κ. Ντόκος;
Οχι. Τις ίδιες απόψεις έχουν και άλλοι στο εσωτερικό της συντηρητικής παράταξης, αλλά φοβούνται να τις παρουσιάσουν. Το είπε για πρώτη φορά ο κ. Ντόκος; Οχι. Είναι μια θέση που την έχει καταθέσει και στο παρελθόν. Δεν τη γνώριζε ο κ. Μητσοτάκης; Δεν θέλω να το πιστέψω. Θα ήταν επιπολαιότητα ολκής να επιλέξει για σύμβουλό του έναν καθηγητή που έχει τελείως διαφορετικές αντιλήψεις από τις δικές του. Μήπως λοιπόν ο κ. Ντόκος είπε αυτά που πιστεύει αλλά δεν μπορεί να τα πει δημοσίως ο Ελληνας πρωθυπουργός γιατί είναι αιχμάλωτος του εθνικιστικού ρεύματος του κόμματός του;
Επιχειρεί ο πρωθυπουργός να τα έχει καλά και με τους υπερπατριώτες και με τους ρεαλιστές στο κόμμα του. Τα κατάφερε όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Ψάρευε στα θολά νερά και έπιανε πέστροφες με τα δολώματα που του έδιναν πρώην αριστεροί. Σήμερα δεν είναι εύκολο. Οι μεν θέλουν στρατιωτική πυγμή, οι δε επιθυμούν διάλογο. Πώς να τους βολέψει όλους; Πώς να ικανοποιήσει και τους εταίρους μας, οι οποίοι συστήνουν αποκλιμάκωση και διάλογο; Οσο κι αν βάζουν πλάτη τα μπουκωμένα μέσα ενημέρωσης, έχει τα όριά της η επικοινωνία.
Ανάγωγα
Ο,τι καλό γίνεται και ό,τι θετικό ανακοινώνεται πιστώνεται στον πρωθυπουργό. Ο,τι κακό συμβαίνει χρεώνεται στους υπουργούς οι οποίοι όμως παραμένουν στις θέσεις τους – ούτε παραιτούνται ούτε απομακρύνονται. Ο στρατηγός άξιος, οι «από κάτω του» (αυτός τους έχει επιλέξει) ανεπαρκείς; Στράτευμα Σκορποχώρι.
