Του Μάνου Οικονομίδη
[email protected]
Facebook: Manos Oikonomidis
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2019
Η Βουλή της κρίσης, στα χειρότερά της. Στο επιλογικό σενάριο της εποχής της παρακμής που ζούμε την τελευταία δεκαετία, το Κοινοβούλιο μας προσέφερε ακόμη ένα επεισόδιο φθοράς, μελαγχολίας και.. κατάθλιψης.
Η συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος, επιβεβαίωσε ότι, στα χρόνια της μεγάλης κρίσης, η χώρα μας διέρχεται πρόβλημα αντιπροσώπευσης, πολιτικού προσωπικού, αξιών, ηθικής και προτεραιοτήτων.
Το Σύνταγμα του 1975, που εμπνεύστηκε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος και ενέκρινε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ταξίδεψε θεσμικά μια χώρα με γονιδιακό προσανατολισμό στον διχασμό, για τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες.
Σήμερα ωστόσο, πρέπει να αλλάξει. Αισθητά. Στη δομή. Στις πυρηνικές παραμέτρους του. Και αυτή η θεμελιώδης αλλαγή, δεν μπορεί να εξαντληθεί, ούτε να ακυρωθεί σε μια συζήτηση… συνταγματολόγων. Ή να υπηρετεί στενά κομματικές στοχεύσεις.
Η Αναθεώρηση του Συντάγματος είναι ζήτημα Δημοκρατίας. Πολύ περισσότερο, στη χώρα-μαιευτήριο του αρτιότερου των πολιτευμάτων που επινόησε η κοινωνία των ανθρώπων.
Δεν μπορεί να παραμένουμε εγκλωβισμένοι στις αρτηριοσκληρωτικές αναγνώσεις του Συντάγματος, περί του, ποιά Βουλή προτείνει, ποιά Βουλή εγκρίνει, τι εγκρίνει, πότε ψηφίζονται και πότε υλοποιούνται οι αλλαγές που ψηφίζονται.
Κάπως έτσι φτάσαμε ως εδώ. Στην απόλυτη απαξίωση της πολιτικής. Και στην ενίσχυση των άκρων και των ακροτήτων που τα συνοδεύουν.
Η επανάσταση συνείδησης που έχει ανάγκη το έθνος, ξεκινάει από σεισμογενείς αλλαγές στο Σύνταγμα. Ακόμη και στον πυρήνα του πολιτεύματος, αναφορικά με τη διαμόρφωση ενός δεύτερου πόλου εξουσίας, στο πρόσωπο ενός Προέδρου της Δημοκρατίας εκλεγόμενου απευθείας από τον λαό.
Το πρωθυπουργοκεντρικό πολίτευμά μας, όπως το διαμόρφωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1985… μας τελείωσε. Κυριολεκτικά. Σαν έθνος-κράτος.
Καιρός να ξανασκεφτούμε το μέλλον. Χωρίς φίλτρα φρένων και δισταγμών.
