Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Στο αρχείο, αναφέρει το ρεπορτάζ, ότι τίθεται η έρευνα για τον Κώστα Σημίτη και… άλλους, με την κατηγορία του ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Οι αρχές, λένε, δεν βρήκαν στοιχεία.
Ούτε για χρηματισμό πολιτικών σε άλλες σκανδαλώδεις υποθέσεις, άλλωστε βρίσκουν. Και έτσι, όλες οι υποθέσεις πηγαίνουν στο αρχείο. Ή, με καθυστέρηση δεκαετιών… την πληρώνει κάποιος, όπως ο Άκης Τσοχατζόπουλος ή ο Άκης Παπαντωνίου, για υποθέσεις που νωρίτερα είχαν μπει επίσης στο αρχείο. Επειδή, δεν είχαν βρεθεί στοιχεία. Τότε…
Η ατελής κάθαρση του πολιτικού συστήματος, από το 1989 μέχρι και σήμερα, προκαλεί ευθέως την κοινή λογική και την ηθική αξιοπρέπεια των Ελλήνων. Υπάρχει και εκείνος ο άθλιος νόμος περί ευθύνης πολιτικών προσώπων, που επιβεβαιώνει ότι… όσα Μνημόνια και αν περάσει η χώρα αυτή, δεν θα αλλάξει ποτέ.
Η περίοδος της πρωθυπουργίας Σημίτη έχει καταγραφεί στην Ιστορία ως “ο χρυσός αιώνας” της διαφθοράς και της διαπλοκής. Με ωκεανό σκανδάλων, που αλλοίωσαν το ηθικό dna των Ελλήνων, και άνοιξαν το δρόμο για τη χρεοκοπία του 2010 στα χέρια του τελευταίου των Παπανδρέου. Με την αλλοίωση στοιχείων για ένταξη στην ΟΝΕ, τη… στρογγυλοποίηση των τιμών, το Χρηματιστήριο, τις υπερκοστολογήσεις δημοσίων έργων, τις απευθείας αναθέσεις.
Υπουργοί και στενοί συνεργάτες του κ. Σημίτη έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με τον φυσικό δικαστή τους. Για την “ιερή αγελάδα” του συστήματος ωστόσο, κουβέντα. Τσιμουδιά. Είναι… μακέτο ακόμη και να μιλάει κανείς για τις ευθύνες του εκείνη τη σκοτεινή περίοδο.
