Π. Καψής: Η ανάγκη να μην υψώνουμε τείχη μεταξύ μας


 
Γράφει ο Παντελής Καψής
Πηγή: skai.gr
 
Δύο πολιτικοί επιστήμονες στις ΗΠΑ «βρήκαν» 4 απλές ερωτήσεις από τις οποίες, ανάλογα με το πώς τις απαντάμε, μπορούν να βρουν με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας τι θα ψηφίζαμε: Δημοκρατικούς ή Ρεπουμπλικάνους. Τέσσερις ερωτήσεις που δεν έχουν σχέση με την πολιτική, αλλά με τον τρόπο που θεωρητικά μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Είναι το είδος των τεστ που λατρεύουν οι επιστήμονες καθώς τους επιτρέπουν να αναλύουν τα σώψυχά μας και να ισχυρίζονται ότι μας γνωρίζουν καλύτερα από όσο εμείς γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Κάτι σαν τα τρικ των ταχυδακτυλουργών που βάζεις ένα χαρτί στο μυαλό σου κι αυτοί το βρίσκουν ρωτώντας μας άσχετα πράγματα. Όπως καταλαβαίνετε ο πειρασμός ήταν μεγάλος κι αποφάσισα να κάνω το τεστ.
Η πρώτη ερώτηση, για μένα, ήταν η πιο δύσκολη. Προτιμάτε το παιδί σας να είναι ανεξάρτητο ή να δείχνει σεβασμό στους μεγάλους. Δεν βρίσκω ότι είναι αντίθετα μεταξύ τους, εκτιμώ και τα δύο χαρακτηριστικά, ψήφισα ωστόσο το δεύτερο. Δεν μπορώ να εξηγήσω καλά το γιατί, ίσως με επηρέασε και η εικόνα του νεαρού φοιτητή με την αμετροέπεια και την ντουντούκα, ανεβασμένου πάνω στο γραφείο του Γαβρόγλου. Εξευτελισμός. Έτσι κι αλλιώς όμως θεωρώ ότι ο σεβασμός αποτελεί προϋπόθεση για πολιτισμένες σχέσεις,  κάτι που λείπει. Άστε που η ανεξαρτησία πολλές φορές είναι ψευδαίσθηση. Στις υπόλοιπες ερωτήσεις πάντως δεν είχα πρόβλημα. Εκτιμάτε την αυτάρκεια (self reliance)  ή την υπακοή η δεύτερη ερώτηση; Προφανώς το πρώτο. Την περιέργεια ή τους καλούς τρόπους η τρίτη.  Και πάλι το πρώτο χωρίς να υποτιμώ το δεύτερο. Να υπολογίζει τους άλλους ή να έχει καλή συμπεριφορά η τελευταία ερώτηση. Το πρώτο ασυζητητί, πόσες φορές η καλή συμπεριφορά δεν είναι υποκριτική. Αν έχετε επιλέξει περισσότερες φορές την πρώτη εκδοχή, εξηγούν οι ειδικοί, τότε πιθανότατα θα ψηφίζατε Δημοκρατικούς. Με την δεύτερη Ρεπουμπλικάνους.
Όπως καταλαβαίνετε βγήκα Δημοκρατικός και ηρέμησα. Το ερωτηματολόγιο ωστόσο με έβαλε σε σκέψεις. Οι δύο επιστήμονες το χρησιμοποιούν στα πλαίσια της ανάλυσης ενός πολιτισμικού πολέμου που διεξάγεται στις ΗΠΑ. Οι πολίτες είναι χωρισμένοι σε δύο σώματα όπου οι αξίες του ενός αποτελούν ουσιαστικά την άρνηση των αξιών του άλλου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι εκτρώσεις. Αν πιστεύεις ότι είναι δολοφονία και πρέπει να απαγορευτούν, ουσιαστικά αρνείσαι το δικαίωμα στις γυναίκες να ορίζουν τα του σώματός τους. Σε μια σειρά ζητήματα κυρίως ζητήματα «ταυτότητας» όπως πχ τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων,  μπορεί να δει κανείς ένα τέτοιο δίπολο. Κι ακριβώς αυτά τα ζητήματα βρίσκονται όλο και περισσότερο στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Κάνοντας ένα μικρό άλμα μπορούμε να τα μεταφέρουμε και εις τα καθ ημάς. Μπορεί να το ξεκίνησε ο Τσίπρας όταν  έθεσε το θέμα ωμά, «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν… ή εμείς ή αυτοί». Όπου εμείς οι αγνοί πατριώτες, τα παιδιά του λαού και αυτοί η ξενόδουλη ολιγαρχία, οι γερμανοτσολιάδες. Πόσοι όμως και από την άλλη πλευρά δεν βρίσκουμε ότι μας χωρίζει μια πολιτισμική άβυσσος από τους συριζαίους εθνολαϊκιστές; Μια διάκριση που στην πραγματικότητα έρχεται από το παρελθόν, ο περίφημος «πολιτισμικός δυισμός», ανάμεσα σε μια προοδευτική, κοσμοπολίτικη, δυτικότροπη Ελλάδα με ρίζες στον διαφωτισμό και μια παραδοσιακή, εσωστρεφή και με ροπή στον λαϊκισμό.
Είναι όμως έτσι; Μπορούμε πράγματι να χωριστούμε σε δύο κατηγορίες ή μήπως αντίθετα, οι περισσότεροι από εμάς, λίγο πολύ τσαλαβουτάμε και στις δύο, ανάλογα με τις επιρροές της στιγμής, τις ειδικές ανάγκες μας αλλά και το γενικότερο κλίμα στη χώρα; Αλλιώς βλέπαμε τα ανοικτά σύνορα, για παράδειγμα, όταν κατακτούσαμε το ευρωπαϊκό στη Λισαβόνα κι αλλιώς όταν υπογράφαμε το Μνημόνιο κι η κυβέρνηση έκοβε μισθούς και συντάξεις φορτώνοντας την ευθύνη στην τρόικα. Την θεωρητική πλευρά μπορεί να την συζητούν οι ειδικοί επιστήμονες. Η πρακτική ωστόσο έχει ίσως ενδιαφέρον. Αυτή που προκύπτει από την ανάγκη να μην υψώνουμε τείχη μεταξύ μας, να προσπαθούμε να καταλάβουμε τον άλλο και να μην θεωρούμε εκ προοιμίου ότι είναι κακών προθέσεων. Είναι δύσκολο, κάποιες φορές μπορεί να είναι και αδύνατον. Από την άλλη πλευρά πόσες φορές δεν έχουμε διαβάσει για φιλίες που χάλασαν μέσα στην κρίση. Δεν είναι τελείως παράλογο;

Best Of

Ο Κασσελάκης… κλαίει εκ των προτέρων, για να δικαιολογήσει τη φυγή του

Το βίντεο που ανέβασε ο Στέφανος Κασσελάκης στα social...

Οι “άβολες αλήθειες” του Κώστα Μπακογιάννη για μια Αθήνα γεμάτη θυμό και απογοήτευση

Πολλά θα μπορούσε να πει κάποιος στον Κώστα Μπακογιάννη,...

Ο Κασσελάκης συνεχίζει να θεωρεί ότι συμμετέχει σε… θίασο (επιθεώρησης)

Η συσσώρευση εξωστρέφειας από την πλευρά του Στέφανου Κασσελάκη...

Η υπογραφή της Όλγας Κεφαλογιάννη για την αναβάθμιση των τουριστικών υποδομών

Το Υπουργείο Τουρισμού εργάζεται εντατικά στην κατεύθυνση της βιώσιμης...

Newsletter

spot_img

Δείτε επίσης...

Ο Κασσελάκης… κλαίει εκ των προτέρων, για να δικαιολογήσει τη φυγή του

Το βίντεο που ανέβασε ο Στέφανος Κασσελάκης στα social...

Μανώλης Κοττάκης: Οι… κουβαρίστρες και οι… αυτοφωράκηδες

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης Πηγή: εφημερίδα "Δημοκρατία" Ως αξιωματική αντιπολίτευση του...

Λευτέρης Κουσούλης: Η μετά-ΣΥΡΙΖΑ φάση είναι γεμάτη αμηχανία

Γράφει ο Λευτέρης Κουσούλης Πηγή: εφημερίδα "Το Βήμα" Σταθερά πλέον στην...

Η… επανάσταση της κόρης του Ομπάμα

Όπως κάθε.. μετά-έφηβη που σέβεται τον εαυτό της, η...

Οι “άβολες αλήθειες” του Κώστα Μπακογιάννη για μια Αθήνα γεμάτη θυμό και απογοήτευση

Πολλά θα μπορούσε να πει κάποιος στον Κώστα Μπακογιάννη,...
Υστερόγραφα Team
Υστερόγραφα Team
Η δημοσιογραφική ομάδα των Υστερόγραφων... κάνει παιχνίδι

Ο Κασσελάκης… κλαίει εκ των προτέρων, για να δικαιολογήσει τη φυγή του

Το βίντεο που ανέβασε ο Στέφανος Κασσελάκης στα social media, μερικές ώρες πριν την έναρξη της διαδικασίας εκλογών συνέδρων στον ΣΥΡΙΖΑ... φωνάζει για τη...

Μανώλης Κοττάκης: Οι… κουβαρίστρες και οι… αυτοφωράκηδες

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης Πηγή: εφημερίδα "Δημοκρατία" Ως αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ η Ν.∆. μισούσε και πολεμούσε τις κλαδικές του πάλαι ποτέ Σοσιαλιστικού Κινήματος τη δεκαετία...

Λευτέρης Κουσούλης: Η μετά-ΣΥΡΙΖΑ φάση είναι γεμάτη αμηχανία

Γράφει ο Λευτέρης Κουσούλης Πηγή: εφημερίδα "Το Βήμα" Σταθερά πλέον στην μετα – ΣΥΡΙΖΑ εποχή, αυτή αποκτά ενδιαφέρον με το κενό που τη συνοδεύει και τις πολιτικές ευκαιρίες...