Ο Σταύρος Θεοδωράκης κέρδισε τις εντυπώσεις την προηγούμενη εβδομάδα, με την επιστροφή της κρατικής επιχορήγησης προς το Ποτάμι, ακριβώς όπως είχε δεσμευτεί ότι θα κάνει.
Στο σύνολο της διαδρομής του στον δημόσιο βίο άλλωστε, τόσο στη δημοσιογραφία αρχικά όσο και αργότερα στην ενεργό πολιτική, δεν μετακινήθηκε ούτε υποχώρησε από τον αξιακό κώδικα που πίστευε και υπηρετούσε.
Έχει ενδιαφέρον λοιπόν, στο περιθώριο των παραπάνω εξελίξεων, να καταγραφεί ότι, το τελευταίο διάστημα υπήρξαν κάποιοι που είδαν με θετικό μάτι την προοπτική δημιουργίας ενός «νέου Ποταμιού».
Δεν κατάφεραν βέβαια να πλησιάσουν τον Σταύρο Θεοδωράκη, ιχνηλάτησαν ωστόσο το έδαφος με ανθρώπους και παράγοντες που θα μπορούσαν να χτυπήσουν την πόρτα του, για… να την ανοίξουν.
Όπως διαπίστωσαν, το έδαφος δεν ήταν πρόσφορο. Και οι πόρτες… δεν θα άνοιγαν. Γι’ αυτό και οι σχετικές προσπάθειες εγκαταλείφτηκαν, και έμειναν σε θεωρητικό επίπεδο.
