Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
Εθνικές εκλογές… του χρόνου.
Στον επίλογο της εναρκτήριας ομιλίας του στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας όρισε ραντεβού με τις κάλπες των βουλευτικών εκλογών, για τον Οκτώβριο του 2019.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να δώσει πολιτικό περιεχόμενο στην επιλογή του να εξαντλήσει τη συνταγματική τετραετία, σημειώνοντας ότι, με τον τρόπο αυτό οι πολίτες θα έχουν την ευκαιρία να κρίνουν και να συγκρίνουν, τα πεπραγμένα της δικής του κυβέρνησης, με εκείνες που προηγήθηκαν.
Ο Πρωθυπουργός απηύθυνε κάλεσμα ενότητας στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μίλησε για τις δύσκολες μάχες που έρχονται, με τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές, ενώ εμφανίστηκε θετικός σε συνεργασίες με τα κόμματα του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, στο πρότυπο της συνεργασίας Σάντσεθ-Ιγκλέσιας στην Ισπανία.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν παρέλειψε και να εξαπολύσει σφοδρή επίθεση κατά της Νέας Δημοκρατίας και του σημερινού προέδρου της, Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τα κυριότερα σημεία της ομιλίας του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα:
“Από την 21η Αυγούστου και έπειτα, ανοίξαμε μια νέα σελίδα. Με στόχο να αποδείξουμε ότι η Ελλάδα της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σεβασμού στα εργασιακά δικαιώματα, της ισότητας, της ισονομίας, δεν είναι ουτοπία.
Έχουμε βάλει μπρος, τις πρώτες αναγκαίες παρεμβάσεις που θα βελτιώσουν άμεσα τη ζωή εκατομμυρίων συμπολιτών μας. Μείωση του ΕΝΦΙΑ έως και 50% για τους πολλούς, μείωση στις ασφαλιστικές εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών, αγροτών και επιστημόνων, επιδότηση ενοικίου κ.α.
Τα μέτρα αυτά θα μας φέρουν σύντομα όλους στη βουλή για να τα νομοθετήσουμε. Αλλά θα φέρουν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης προ των ευθυνών της διαρκώς ανέξοδης, αδιέξοδης, ψευδούς και καταστροφολογικής ρητορικής τους.
Θα βρεθούν με ένα προϋπολογισμό που δε θα υπάρχουν μέτρα παρά μόνο αντίμετρα. Αυτό είναι το μεγάλο δράμα του κ. Μητσοτάκη. Που έβαλε όλα τα λεφτά του στο μαύρο της καταστροφής και τώρα που η Ελλάδα ανακάμπτει ξέμεινε από επιχειρήματα.
Η Ελλάδα πιάνει τους δημοσιονομικούς στόχους, η οικονομία αναπτύσσεται, το επενδυτικό ενδιαφέρον αυξάνεται, οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις αποδίδουν. Αύριο η ελληνική κυβέρνηση καταθέτει για πρώτη φορά το δικό της σχέδιο προϋπολογισμού στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως οι άλλες χώρες.
Οι πόροι κατευθύνονται στην πραγματική παραγωγή. Στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στη καινοτομία, στους τομείς που η Ελλάδα διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα. Η βάση όμως πάνω στην οποία χτίζεται η οικονομική ανάκαμψη της χώρας, είναι η σταθερότητα.
Η ανεργία μέσα σε μια τριετία μειώθηκε κατά σχεδόν 8% και δημιουργήθηκαν περισσότερες από 300.000 νέες θέσεις εργασίας. Δεν μπορεί η Ελλάδα να μην παρέχει στοιχειώδη εργασιακή ασφάλεια στους 17ρηδες & τους 18ρηδες που ετοιμάζονται να μπουν στην παραγωγή.
Στο πεδίο του κοινωνικού κράτους διεξάγεται μια κρίσιμη ιδεολογική μάχη. Αυτό το κράμα νεοφιλελεύθερου ελιτισμού και ακροδεξιού μισανθρωπισμού που βρίσκεται απέναντί μας, δίνει μια διαρκή μάχη για την παράδοση των πάντων στο πεδίο της αγοράς.
Η Ελλάδα παραμένει προσηλωμένη στην υλοποίηση της συμφωνίας των Πρεσπών και όσων αυτή προβλέπει. Και αναμένουμε από τους γείτονές μας να ολοκληρώσουν τα απαιτούμενα βήματα το επόμενο διάστημα.
Η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχτεί την είσοδο της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ ή σε άλλο οργανισμό ή σε οποιοδήποτε σχήμα αμυντικής συνεργασίας με συνταγματική ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Η κυβέρνηση αυτή θα ολοκληρώσει τη Συνταγματική της θητεία. Δε μπορεί κανείς να την εμποδίσει. Αν ο κ. Μητσοτάκης το επιθυμεί, ο τρόπος είναι ένας: Στη Βουλή, ανοιχτά, δημοκρατικά, ενώπιον του λαού. Ας καταθέσει πρόταση δυσπιστίας. Να μετρήσουμε «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος».
Ο #ΣΥΡΙΖΑ καλείται να παίξει και πάλι τον ιστορικό του ρόλο. Να γίνει το κόμμα που οργανώνει και εκπροσωπεί τους αδύναμους. Τους νέους, τις δυνάμεις της εργασίας, το κόσμο της γνώσης και του πολιτισμού, τον επιχειρηματικό κόσμο που δε ζητά χάρες.
Ο #ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να γίνει η κινητήριος δύναμη προοδευτικών συγκλίσεων. Το ανάχωμα απέναντι στην ακροδεξιά φρίκη, τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Αυτόν που νομιμοποιεί τα πογκρόμ εναντίον προσφύγων και μεταναστών.
Το ανάχωμα απέναντι σε αυτόν που επικροτεί την αυτοδικία και δεν ανατριχιάζει στην όψη της ωμής δολοφονικής βίας απέναντι σε αυτόν που είναι κάτω. Τον αδύναμο, τον διαφορετικό, τον άλλο.
Στις ευρωεκλογές, αν ψηφίσεις Μητσοτάκη, θα βγει ο Όρμπαν. Δηλαδή η Ευρώπη του νεοφονταμενταλισμού, των κλειστών συνόρων, η Ευρώπη-φρούριο, που βαδίζει σταθερά προς διάλυση. Στο ενδεχόμενο μιας ισχυρής αντιδραστικής στροφής, απαιτείται επαγρύπνηση από τις προοδευτικές δυνάμεις.
Έχει έρθει η ώρα της απόφασης για τους Σοσιαλιστές στην Ευρώπη: Ή θα συνεχίσουν τη συντηρητική μετάλλαξη και θα γίνουν χαλάκι για την άνοδο της ακροδεξιάς ή θα δώσουν τη μάχη με τις προοδευτικές δυνάμεις.
Οι προτεραιότητές μας για τις αυτοδιοικητικές εκλογές: Να συγκροτήσουμε και να στηρίξουμε συνδυασμούς και υποψηφίους με ριζοσπαστικό και αριστερό πρόσημο. Συνδυασμούς και υποψηφίους, που είναι γειωμένοι στις τοπικές κοινωνίες, τα κινήματα και τους αγώνες.
Αλλά και να αναζητήσουμε συμμαχίες και προγραμματικές συγκλίσεις με συνδυασμούς και υποψηφίους του ευρύτερου προοδευτικού χώρου. Ανθρώπους έντιμους, με γνώση, έργο και αποδοχή από τις τοπικές κοινωνίες”.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η παρουσία της Αριστεράς στην κυβέρνηση είναι μια διαρκής, ανοιχτή πρόκληση, ιστορικών διαστάσεων θα έλεγα.
Αλλά έχω την αίσθηση πια – και νομίζω ότι την έχετε και εσείς και την έχει και όλος ο ελληνικός λαός – ότι τα δύσκολα τα έχουμε αφήσει πίσω μας και τώρα έρχεται επιτέλους η ώρα να δρέψουμε τους καρπούς των κόπων μας και της μεγάλης προσπάθειάς μας να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια της λιτότητας, από την σκληρή περίοδο της κρίσης, της σκληρής λιτότητας και της επιτροπείας.
Διότι η Αριστερά ήταν είναι και θα είναι πάντα βέβαια στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ενός διαρκούς αγώνα ενάντια στην αδικία και στην εκμετάλλευση. Άρα δεν τελειώνουν οι μάχες και οι αγώνες. Ανοίγουν μπροστά μας ίσως μεγαλύτερες και σημαντικότερες.
Όμως, νομίζω ότι από τις 21 Αυγούστου και μετά έχουμε αποδείξει πάρα πολύ σημαντικά πράγματα.
Πρώτα απ’ όλα, αποδείξαμε ότι αυτό που φαινόταν κάποτε ουτοπία, να πετύχουμε εμείς δηλαδή εκεί που απέτυχαν τρεις συνεχόμενες κυβερνήσεις, ήταν τελικά εφικτό.
Αποδείξαμε ότι υπάρχεις δρόμος εξόδου από την κρίση, προστατεύοντας ταυτόχρονα τους πιο ευάλωτους και κρατώντας όρθια την κοινωνία. Και νομίζω ότι ανοίγουμε πλέον μια νέα σελίδα έξω από τα μνημόνια, με στόχο να αποδείξουμε ότι όχι μόνο μπορέσαμε να πετύχουμε την έξοδο από τα μνημόνια, αλλά μπορούμε να πετύχουμε και το όραμά μας, τον στόχο μας για μια Ελλάδα της κοινωνικής δικαιοσύνης,
Για μια Ελλάδα του σεβασμού στα εργασιακά δικαιώματα,
Για μια Ελλάδα και της ισότητας,
Να μπορέσουμε, δηλαδή να αποδείξουμε ότι και αυτοί οι σημαντικοί στόχοι δεν είναι ουτοπία.
Έχουμε ήδη βάλει μπρος, τις πρώτες αναγκαίες παρεμβάσεις που θα βελτιώσουν άμεσα τη ζωή εκατομμυρίων συμπολιτών μας το επόμενο διάστημα.
Τις ανακοινώσαμε πριν ένα μήνα στη ΔΕΘ και πλέον βρισκόμαστε στην τελική ευθεία της νομοθέτησής τους μέχρι τέλος του έτους, μέχρι το τέλος του 2018, μέχρι τα Χριστούγεννα, τις γιορτές του 2018
Και αναφέρομαι στη μείωση του ΕΝΦΙΑ έως και 50% για τους πολλούς στην επόμενη διετία.
Αναφέρομαι στη γενναία μείωση στις ασφαλιστικές εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών, των αγροτών και των επιστημόνων
Αναφέρομαι στην επιδότηση ενοικίου για αυτούς που δυσκολεύονται -και δεν είναι λίγοι αυτοί.
Αναφέρομαι στην καταβολή των αναδρομικών σε ένστολους, γιατρούς, πανεπιστημιακούς, σε δικαστικούς. Χρωστούμενα από παρεμβάσεις και παραβιάσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων, που εμείς έχουμε πλέον τη δημοσιονομική δυνατότητα να αποκαταστήσουμε.
Αναφέρομαι στην κατάργηση του τέλους Επιτηδεύματος για συνεταιρισμένους αγρότες, συνεταιρισμούς και Κοινωνικές Επιχειρήσεις
Στην επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για νέους μισθωτούς
Όλες αυτές είναι παρεμβάσεις που θα νομοθετήσουμε το αμέσως επόμενο διάστημα στη Βουλή.
Είναι τα πρώτα μέτρα μιας μεγάλης διαδρομής που ανοίγεται μπροστά μας. Μιας διαδρομής με προκλήσεις αλλά και με δυνατότητες.
Και είναι τα μέτρα τα οποία θα φέρουμε στη Βουλή, φέρνοντας ταυτόχρονα τα κόμματα της αντιπολίτευσης προ των ευθυνών τους, προ αυτής της διαρκούς ανέξοδης, αδιέξοδης, ψευδούς και καταστροφολογικής ρητορικής τους.
Γιατί εδώ και δυο χρόνια μας λένε ότι όχι μόνο δε θα βγούμε από τα μνημόνια αλλά ότι υπογράψαμε και δήθεν τέταρτο μνημόνιο.
Και συνεχίζουν ακόμα και μετά την 21η Αυγούστου στο ίδιο μοτίβο.
Και έχουν ορισμένοι το θράσος να καταγγέλλουν και να κατηγορούν και τους Ευρωπαίους, γιατί λέει λένε το ίδιο και πανηγυρίζουν.
Θα τους φέρουμε λοιπόν εκεί στη Βουλή, εκεί όπου συνήθως τα χρόνια των μνημονίων, οι ίδιοι συνήθιζαν να ψηφίσουν δυο – δυο περικοπές και μέτρα λιτότητας.
Και θα τους φέρουμε εκεί να ψηφίσουν ένα προς ένα τα μέτρα αυτά του τέταρτου μνημονίου όπως μας λένε ότι υπογράψαμε, ένα, ένα…
Σαν το μαρτύριο της σταγόνας.
Και με ονομαστικές ψηφοφορίες μάλιστα.
Αλλά ξέρετε το πιο ενδιαφέρον θα είναι όταν φέρουμε να ψηφιστεί στη Βουλή των Ελλήνων ο προϋπολογισμός στη Βουλή.
Θυμάστε τη μεγάλη φασαρία που έγινε στο τέλος της δεύτερης αξιολόγησης, με τις απαιτήσεις, τις υπερβολικές, όπως αποδείχθηκε, του ΔΝΤ και τη συμβιβαστική εκείνη λύση που δόθηκε με τα μέτρα και τα αντίμετρα.
Τότε που όλο το παλιό κομματικό και μιντιακό σύστημα προσπαθούσε να πείσει τον ελληνικό λαό για τη μεγάλη συμφορά που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στον τόπο και για το ότι κοροϊδεύουμε, διότι δεν υπάρχουν αντίμετρα παρά μόνο μέτρα.
Και τώρα οι έρμοι, κατά κακή τους τύχη, θα βρεθούν μπροστά σε ένα εξαιρετικά δυσμενές γι’ αυτούς ενδεχόμενο, σε έναν προϋπολογισμό που όχι μόνο δεν θα υπάρχουν αντίμετρα και θα υπάρχουν μέτρα αλλά το αντίθετο, δεν θα υπάρχουν μέτρα και θα υπάρχουν μόνο αντίμετρα.
Και αυτό ξέρετε είναι το μεγάλο δράμα του κου Μητσοτάκη.
Που έβαλε όλα τα λεφτά του στο καλάθι της καταστροφής. Όλα τα λεφτά στο μαύρο της καταστροφής τα πόνταρε και τώρα που η Ελλάδα ανακάμπτει, τώρα που η οικονομία ανακάμπτει, ξέμεινε από επιχειρήματα.
Γιατί όσο κι αν προσπαθεί δεν του είναι εύκολο να αλλάξει την πραγματικότητα.
Και η πραγματικότητα δεν κρύβεται βεβαίως ούτε στους εταίρους μας.
Που τη βλέπουν και μας ακούνε πια, γιατί έχουμε ανακτήσει την εμπιστοσύνη μέσα από τις πράξεις και την αξιοπιστία μας.
Αξιοπιστία που την έχουμε αποδείξει.
Όσο τώρα για ορισμένους κατ’ εξακολούθηση διαψευδόμενους από τις εξελίξεις εγχώριους θεσμικούς παράγοντες που επιμένουν στις κινδυνολογικές παρεμβάσεις, θα τους συνιστούσα, για το δικό τους καλό, και για τη δική τους εναπομείνασα αξιοπιστία, να είναι λίγο πιο προσεχτικοί πια.
Τη μια μας είπαν ότι αν δε κάνουμε 4-5 επιπλέον μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις δεν θα βγούμε στις αγορές, και τελικά η εξέλιξη τους διέψευσε. Βγήκαμε όχι μία φορά, αλλά τρείς φορές στις αγορές με επιτυχία.
Την άλλη μας είπαν ότι δε μπορεί η Ελλάδα να έχει καθαρή έξοδο από τα μνημόνια και χρειάζεται πιστοληπτική γραμμή στήριξης, δηλαδή νέο κεκαλυμμένο μνημόνιο.
Διαψεύστηκαν και εκεί παταγωδώς.
Και τώρα επιμένουν στην ίδια γραμμή, ζητώντας ουσιαστικά να κοπούν εκ νέου οι συντάξεις που οι ίδιοι στο παρελθόν, από άλλο πολιτικό ρόλο, έκοψαν καμιά σαρανταριά φορές στη Βουλή.
Θα διαψευστούν εκ νέου.
Και πάλι παταγωδώς.
Γιατί η Ελλάδα πιάνει τους δημοσιονομικούς στόχους, η οικονομία αναπτύσσεται ξανά, το επενδυτικό ενδιαφέρον αυξάνεται, οι βαθιές θεσμικές μεταρρυθμίσεις αρχίζουν πλέον να αποδίδουν.
Και όλα αυτά είναι φανερά και στους εταίρους και στους επενδυτές.
Θα έλεγα, μακάρι και στον τομέα ευθύνης των διαρκώς κινδυνολογούντων και ασκόπως πολιτικολογούντων να μην υπήρχαν αναταράξεις, απολύτως αναντίστοιχες με την εκπληκτικά θετική πορεία των θεμελιωδών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας.
Για αυτό καλό είναι όλοι όσοι έχουμε θέσεις ευθύνης σε αυτό τον τόπο, να μάθουμε να δουλεύουμε περισσότερο, να είμαστε πιο αποτελεσματικοί και να μιλάμε λιγότερο.
Και κυρίως να μιλάμε όταν πρέπει να μιλήσουμε. Όχι όταν δεν πρέπει.
Επανέρχομαι όμως στη μεγάλη εικόνα.
Και η μεγάλη εικόνα είναι ότι η Ελλάδα βγήκε επιτέλους από τα μνημόνια μετά από οχτώ ολόκληρα χρόνια
Και όχι απλά βγήκε από τα μνημόνια, αλά βγήκε και με μια ρύθμιση ιδιαίτερα θετική του δημόσιου χρέους της, που το καθιστά πλέον βιώσιμο, σε ότι αφορά τη δυνατότητα της χώρας να το αποπληρώνει το επόμενο διάστημα και στο διηνεκές
Και ιδιαίτερα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα έχουμε έναν, αυτό που λένε οι οικονομολόγοι, καθαρό διάδρομο, όπου οι πληρωμές είναι εξαιρετικά χαμηλές.
Και άρα, θα έλεγε κανείς, είναι ελκυστική η επενδυτική δυναμική, είναι ελκυστικός επενδυτικά τόπος η Ελλάδα και η ελληνική οικονομία για τους διεθνείς επενδυτές.
Και μάλιστα βγήκαμε με ρύθμιση του χρέους, με καθαρό διάδρομο 15ετίας, αλά και με ένα μαξιλάρι χρηματοδοτικό που μας δίνει τη δυνατότητα να μην έχουμε το άγχος, να μην ανησυχούμε από τις αναταράξεις, τις συγκυριακές αναταράξεις στη διεθνή οικονομία, εξωγενείς αναταράξεις που δεν αφορούν δηλαδή την πορεία της ελληνικής οικονομίας και τις οποίες τις βλέπουμε στην παρούσα περίοδο. Έχουν να κάνουν με τις εξελίξεις της οικονομίας, τις αναδυόμενες οικονομίες, με τη γειτονική Ιταλία
Δεν πρέπει όμως να ανησυχούμε γιατί έχουμε την πολυτέλεια να επιλέξουμε εμείς τον χρόνο όπου θα αντλήσουμε κεφάλαια από τις αγορές.
Η Ελλάδα επανήλθε σε αυτό που ονομάζουμε ευρωπαϊκή κανονικότητα.
Και είναι χαρακτηριστικό αυτό.
Μεθαύριο είναι μια σημαντική μέρα για την Ελλάδα.
Για οχτώ ολόκληρα χρόνια η Ελλάδα δεν είχε τη δυνατότητα, όπως όλες οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης, να καταθέτει τον προϋπολογισμό της, αυτή τη διαδικασία του ευρωπαϊκού εξαμήνου, το European Semester.
Τι είναι αυτή η διαδικασία;
Όλες οι χώρες, όλες οι κυβερνήσεις, οι εκλεγμένες από τους λαούς κυβερνήσεις καταθέτουν τον προϋπολογισμό τους, όπως αυτές ορίζουν ότι πρέπει να γίνει, βεβαίως στα πλαίσια των κοινά αποφασισμένων στόχων.
Αλλά το μείγμα της πολιτικής για να πιαστούν οι στόχοι είναι υπόθεση των κυβερνήσεων των εκλεγμένων.
Και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καταθέτει τις παρατηρήσεις της.
Βεβαίως, μόνο σε περιπτώσεις όπου οι κατατιθέμενοι προϋπολογισμοί βγαίνουν έξω από τους συμφωνημένους στόχους, υπάρχουν ζητήματα, παρατηρήσεις από την Επιτροπή, ίσως και απαίτηση διορθώσεων.
Η Ελλάδα λοιπόν μεθαύριο καταθέτει για πρώτη φορά τον προϋπολογισμό, που τον οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, η κυβέρνηση συλλογικά, η εκλεγμένη κυβέρνηση, αποφάσισε να καταθέσει.
Ένας προϋπολογισμός που πιάνει τους συμφωνημένους στόχους και με το παραπάνω.
Όχι μόνο τους πιάνει, αλλά δίνει το περιθώριο και θετικών μέτρων, αυτών που σας εξήγησα και πριν ότι θα νομοθετήσουμε μέχρι το τέλος του έτους στη Βουλή.
Το μείγμα της πολιτικής είναι δική μας επιλογή.
Αυτό σημαίνει.
Και απευθύνομαι σε όσους μιλούν για συνέχεια των μνημονίων, για τέταρτο μνημόνιο.
Αυτό σημαίνει κ. Μητσοτάκη ότι βγήκαμε από τα μνημόνια.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις θα αποφασίζουν το μείγμα της πολιτικής, μέσα από το οποίο θα πιάνουμε τους στόχους.
Το σχέδιο και το όραμά μας, όμως, για την Ελλάδα της νέας εποχής, θα έλεγα ότι είναι ευρύτερο, πάει πιο πέρα από αυτή τη σημαντική εξέλιξη, καθοριστική βεβαίως για την πορεία του τόπου, αλλά πάει πιο πέρα.
Και στηρίζεται στους εξής πυλώνες:
Στην ενίσχυση της παραγωγής
στην προστασία της εργασίας
στη στήριξη του κοινωνικού κράτους
στις μεγάλες προοδευτικές θεσμικές τομές
και στην αναβάθμιση της διεθνούς θέσης της χώρας
Επιτρέψτε μου εδώ δυο σύντομα λόγια για κάθε έναν πυλώνα από τους παραπάνω.
Πρώτα απ’ όλα, όσον αφορά την παραγωγή.
Ήδη η χώρα τρέχει με τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης των τελευταίων δέκα ετών. Δηλαδή και πριν την κρίση.
Για δεύτερη συναπτή χρονιά, έχουμε ρεκόρ Άμεσων Ξένων Επενδύσεων στη χώρα.
Και οι προοπτικές είναι ακόμη μεγαλύτερες για την ανάπτυξη.
Διότι για πρώτη φορά, η χώρα πορεύεται με σχέδιο και με ιεραρχήσεις.
Τα χρηματοδοτικά εργαλεία, δεν γίνονται πλέον μίζες και ρουσφέτια για τους ημέτερους.
Δεν κατευθύνονται οι πόροι στις τσέπες λίγων και εκλεκτών.
Η κατανομή, γίνεται δίκαια και στοχευμένα.
Οι πόροι κατευθύνονται στην πραγματική παραγωγή.
Στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, στην καινοτομία, στους τομείς εκείνους που η χώρα μας, η Ελλάδα, διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα.
Σε ότι αφορά την εργασία.
Έχουν γίνει πολλά σημαντικά βήματα.
Ήδη η ανεργία μέσα στην τριετία μειώθηκε σχεδόν κατά 8 ποσοστιαίες μονάδες με πάνω από 300.000 νέες θέσεις εργασίας να έχουν δημιουργηθεί.
Όμως, μένουν ακόμα πολλά να γίνουν.
Μένουν πολλά διότι, να είμαστε ειλικρινείς εδώ, ο πυρήνας των προγραμμάτων προσαρμογής των μνημονίων δεν ήταν η δημοσιονομική εξισορρόπηση.
Ο πυρήνας ήταν η μείωση των μισθών, η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, η κανονικοποίηση της ακραίας εκμετάλλευσης, και όλα αυτά στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.
Με την έξοδο της χώρας από τα προγράμματα, αυτόν ακριβώς τον πυρήνα στοχεύουμε.
Και σταδιακά επιδιώκουμε να τον ξεριζώσουμε.
Με την επαναφορά των βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Και ήδη με τις νέες κλαδικές συμβάσεις, 190.000 εργαζόμενοι θα δουν άμεσα αύξηση των αποδοχών τους.
Με την αύξηση του κατώτατου μισθού, οι διαδικασίες έχουν δρομολογηθεί.
Με την κατάργηση της ντροπιαστικής μισθολογικής διάκρισης έναντι των νέων, τον λεγόμενο υποκατώτατο μισθό, τον οποίο καταργούμε.
Και φυσικά, με την διαρκή και συντονισμένη προσπάθεια για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας.
Ένας διαρκής αγώνας.
Ξέρετε την παραλάβαμε την υποδηλωμένη και αδήλωτη εργασία σχεδόν στο 20%. Στόχος μας είναι μέχρι το 2021 να έχει περιοριστεί στο 5%.
Επιδιώκουμε λοιπόν να βαθύνουμε τις τομές υπέρ του κόσμου της εργασίας, του κόσμου που εκπροσωπούμε.
Και υπάρχει εδώ και ένας επιπλέον λόγος γι’ αυτό.
Πέραν, δηλαδή, του ότι είμαστε η παράταξη, το κόμμα των δυνάμεων της εργασίας, υπάρχει ένας στόχος που υπερβαίνει τις παραταξιακές διαφορές και τις ιδεολογικές διαφορές.
Είναι εθνικής σημασίας στόχος.
Και αναφέρομαι στο μεγάλο, στο μείζον ζήτημα που αντιμετωπίζει η χώρα, που είναι το δημογραφικό πρόβλημα.
Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε τις πολιτικές εκείνες που επιτείνουν το πρόβλημα.
Δεν μπορεί η Ελλάδα να γίνεται αβίωτη για τους νέους ανθρώπους 25, 30 ετών, οι οποίοι στα χρόνια της κρίσης έφυγαν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό αναζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Δε μπορεί η Ελλάδα να μην παρέχει στοιχειώδη εργασιακή ασφάλεια στους 17ρηδες και τους 18ρηδες που ετοιμάζονται να μπουν στην παραγωγή.
Δε μπορεί η Ελλάδα να γυρίζει την πλάτη της στη νέα γενιά και να την καταδικάζει να βιώνει συνθήκες εργασίας του 1950, στον 21ου αιώνα.
Μια Ελλάδα, λοιπόν, που γερνάει επικινδύνως, οφείλει να δείξει το μέγιστο ενδιαφέρον για τις ηλικίες εκείνες που θα ξαναδώσουν στη χώρα ζωή και προοπτική.
Είναι λοιπόν για εμάς ύψιστη προτεραιότητα, και θα κάνουμε τα πάντα ώστε αυτές οι γενιές, η νέα γενιά, να έχει τη δυνατότητα να ζήσει στη χώρα, να μείνει εδώ με αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη, να μείνει και να δουλέψει και να προκόψει στον τόπο.
Γιατί οι νέοι και οι νέες, για εμάς είναι οι πρωταγωνιστές της νέας εποχής που οραματιζόμαστε για τον τόπο.
Έρχομαι τώρα στον τρίτο πυλώνα του σχεδίου μας, που είναι η στήριξη του κοινωνικού κράτους.
Η στήριξη της Δημόσιας Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης και της Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Κάναμε σημαντικά βήματα ακόμα και κάτω από αντίξοες δημοσιονομικά συνθήκες.
Και θα συνεχίσουμε.
Και επιτρέψτε μου να πω, ότι στο πεδίο του κοινωνικού κράτους, διεξάγεται όλα αυτά τα χρόνια και μια κρίσιμη ιδεολογική μάχη.
Αυτό το κράμα νεοφιλελεύθερου ελιτισμού και ακροδεξιού μισανθρωπισμού που βρίσκεται απέναντί μας, δίνει μια διαρκή μάχη για την παράδοση των πάντων στο πεδίο της αγοράς. Στο όνομα, μάλιστα, της ελεύθερης οικονομίας και των δήθεν ίσων ευκαιριών.
Τα πεπραγμένα των πολιτικών μας αντιπάλων κατά τη διακυβέρνησή τους, ιδίως τα τελευταία χρόνια, είναι χαρακτηριστικά:
Η συγχώνευση των σχολείων και των νοσοκομείων,
η δραστική περικοπή της χρηματοδότησης στην υγεία και την παιδεία,
η εκδίωξη των ανασφάλιστων από τις δομές του ΕΣΥ,
η ταρίφα των 5 ευρώ στα δημόσια νοσοκομεία,
η συρρίκνωση του προϋπολογισμού για την Πρόνοια,
τα μαθήματα με φωτοτυπίες στα σχολεία,
τα κενά δασκάλων και καθηγητών στα Γυμνάσια και στα Λύκεια.
Όλα αυτά δεν συνέβαιναν στην χώρα σε ένα μακρινό παρελθόν, αλλά μόλις τριάμισι χρόνια πριν.
Στο απόγειο της εφαρμογής αυτών των περισπούδαστων κατά τα άλλα φιλελεύθερων ιδεών που θα μας έβγαζαν από την κρίση.
Αυτή όμως, συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν είναι μια κοινωνία που μας αξίζει να ζούμε.
Είναι μια κοινωνία- ζούγκλα.
Και σε αυτή την κοινωνική ζούγκλα επιθυμεί να μας εισαγάγει ο κος Μητσοτάκης, με το ακραία νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά του.
Γιατί κάνουν λάθος ορισμένοι που λένε ότι δεν έχει πρόγραμμα η Ν.Δ. Η Ν.Δ. έχει πρόγραμμα ακραία νεοφιλελεύθερο.
Και είναι το πρόγραμμα των μνημονίων και του ΔΝΤ, που κατέστρεψε την κοινωνική υποδομή σε αυτή τη χώρα.
Αυτό είναι το πρόγραμμά της.
Και, βεβαίως, παλαιότερα, θυμάστε, μιλάγαμε για την κοινωνία των 2/3 και του 1/3.
Νομίζω ότι αυτό έχει πια ξεπεραστεί. Εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια νεοφιλελεύθερη δυστοπία που αφορά πολύ–πολύ ελάχιστους. Ούτε ένα 10% της ελληνικής κοινωνίας.
Μια κοινωνία στην οποία με βάση τις δικές τους αντιλήψεις, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας
Τα δικαιώματα θα μετατρέπονται σε προνόμια.
Τα κοινωνικά αγαθά γίνονται εμπόρευμα.
Και το κράτος είναι χρήσιμο μόνο όταν χρειάζεται να τιθασεύσει την απείθαρχη, πολλές φορές, «αδαή πλειοψηφία», όπως τη λένε.
Για μας όμως το Κράτος είναι κάτι άλλο: είναι οι θεσμοί κοινωνικής προστασίας, είναι οι θεσμοί της δημοκρατικής συμμετοχής
Και γι αυτό σχεδιάζουμε και υλοποιούμε τις μεγάλες μεταρρυθμιστικές προοδευτικές θεσμικές τομές.
Και κομβικό στοιχείο σε αυτή τη διαδικασία των θεσμικών μεταρρυθμίσεων και των νόμων είναι η Συνταγματική Αναθεώρηση, την οποία θα φέρουμε τις επόμενες μέρες στην κρίση των Ελλήνων βουλευτών, στην Βουλή των Ελλήνων.
Θα είμαστε σύντομα σε θέση, βεβαίως μετά από επαρκή διαβούλευση και στο κόμμα, να ανακοινώσουμε τις προτεινόμενες αλλαγές ώστε να ξεκινήσει η προβλεπόμενη διαδικασία.
Ο προσανατολισμός μας είναι σαφής.
Να ενισχύσουμε τη διαφάνεια και την απόδοση δικαιοσύνης.
Να αναβαθμίσουμε τη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης.
Να εξορθολογίσουμε επιτέλους τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας και να διακρίνουμε τους ρόλους.
Να ισχυροποιήσουμε τις δημοκρατικές αξίες.
Να προστατέψουμε τα δημόσια κοινωνικά αγαθά.
Να κατοχυρώσουμε τη θεσμική προστασία έναντι των διακρίσεων.
Και τέλος, τελευταίος πυλώνας, κρίσιμος όμως, του σχεδίου και του οράματός μας για τη χώρα, είναι αυτό που ονόμασα ισχυροποίηση της θέσης της στο διεθνές γίγνεσθαι, στο διεθνές πεδίο.
Ήδη στον τομέα αυτό έχουμε καταφέρει πολύ σημαντικά πράγματα.
Έχουμε κάνει μια τεράστια προσπάθεια και η χώρα, πιστεύω ότι έχει πλέον, μετά από τρία χρόνια, ανακτήσει πλήρως το ειδικό βάρος και το κύρος της στη διεθνή σκηνή.
Μέσα από μια ενεργητική, πολυδιάστατη και φιλειρηνική εξωτερική πολιτική.
Η οποία έχει καταστήσει την Ελλάδα ισχυρό πόλο σταθερότητας, σε μια ευρύτερα αποσταθεροποιημένη περιοχή.
Αυτή η πολιτική που έχουμε επιλέξει, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι είναι μια βαθιά προοδευτική πολιτική.
Διότι μια τέτοια πολιτική είναι που αναβαθμίζει τη θέση της χώρας.
Μια τέτοια πολιτική είναι που της επιτρέπει να διατηρεί τόσο τις στρατηγικές της συμμαχίες όσο όμως και να διατηρεί και να εμβαθύνει τους διαύλους της συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς.
Θα μου επιτρέψετε, όμως, να πω ότι πέρα από προοδευτική πολιτική, είναι και μια πατριωτική πολιτική επιλογή.
Διότι αποτρέπει μια λογική εξάρτησης της χώρας από άλλες δυνάμεις, η οποία παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Η Ελλάδα ασκεί εξωτερική πολιτική υπέρ των εθνικών της συμφερόντων, διαφυλάσσει στο ακέραιο τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την εδαφική της ακεραιότητα.
Και εργάζεται διαρκώς για την προώθηση λύσεων που ενισχύουν τη συνεργασία και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών στην περιοχής μας.
Σε αυτό το πλαίσιο, το προοδευτικό αλλά και το πατριωτικό συνάμα, εντάσσεται η ιστορική μας πρωτοβουλία για τη συμφωνία των Πρεσπών.
Και θέλω σε αυτό το σημείο να υπογραμμίσω ότι αυτή η συμφωνία που έχουμε μπροστά μας είναι μια μοναδική και αναντικατάστατη ευκαιρία για τους δυο λαούς, αλλά και για τη σταθερότητα στα Βαλκάνια.
Αν οι γείτονές μας απορρίψουν αυτή τη συμφωνία μέσα από τις καθόλα σεβαστές προβλεπόμενες από το Σύνταγμά τους διαδικασίες, θα πρέπει να γνωρίζουν -και οφείλω να το πω με ειλικρίνεια- ότι δεν θα υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για την είσοδό τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή σε άλλους διεθνείς οργανισμούς όπου θέλουν να συμμετάσχουν ή πιθανώς και σε αμυντικές συμμαχίες και συνεργασίες στις οποίες η Ελλάδα συμμετέχει ή δύναται να συμμετέχει.
Διότι αν δεν αλλάξουν τη Συνταγματική τους ονομασία, θέλω να είμαι σαφής, η Ελλάδα δεν πρόκειται να το επιτρέψει.
Δεν πρόκειται να δεχτεί την είσοδο της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ, την Ε.Ε. ή σε άλλο διεθνή οργανισμό, ή σε οποιοδήποτε σχήμα αμυντικής συνεργασίας, με συνταγματική ονομασία που θα λέγεται Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Θέλω να είμαι ξεκάθαρος.
Και επιτρέψτε μου λίγο εδώ να επιμείνω.
Η Ελλάδα, τα τρία τελευταία χρόνια έχει μια πολυδιάστατη και ενεργητική εξωτερική πολιτική.
Που έχει αναβαθμίσει το ρόλο της στη περιοχή, ώστε μαζί με τη Κύπρο να αποτελούμε ευρωπαϊκό πυλώνα ειρήνης, σταθερότητας και ασφάλειας.
Όχι όμως ως προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης.
Αλλά ως πυλώνας ειρήνης και ασφάλειας.
Και η Ελλάδα προωθεί σχήματα συνεργασίας και συνανάπτυξης βασισμένα στις σχέσεις καλής γειτονίας, που δίνουν το μήνυμα ότι το διεθνές δίκαιο είναι το μόνο πλαίσιο βάσει του οποίου μπορεί να έχει μέλλον η περιοχή μας.
Η Ελλάδα επιδιώκει και έχει πετύχει σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού με όλες τις δυνάμεις της περιοχής, με όλες τις μεγάλες και ισχυρές δυνάμεις του κόσμου μας.
Επιδιώκει να έχει σχέσεις, και έχει σχέσεις, επαναλαμβάνω, αμοιβαίου σεβασμού.
Δεν αναζητάμε όμως προστάτες.
Η Ελλάδα προωθεί την ευρωπαϊκή προοπτική των γειτόνων της και την ανάγκη συμμόρφωσής τους με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αναγνωρίζοντας τη σημασία που αυτό έχει για το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρης της ευρύτερης περιοχής.
Και για αυτό επιλέγει να βρίσκει αμοιβαία αποδεκτές λύσεις στη βάση της ειρηνικής επίλυσης των διαφόρων.
Και επιλέγει να είναι μέρος της λύσης και όχι μέρος του προβλήματος στη περιοχή μας.
Και στη βάση αυτή επιδιώκει με σταθερότητα τη δίκαιη επίλυση του Κυπριακού, χωρίς κατοχικά στρατεύματα, χωρίς το αναχρονιστικό καθεστώς των εγγυήσεων από τρίτες δυνάμεις.
Και η εξωτερική πολιτική στα κρίσιμα εθνικά μας θέματα είναι και θα είναι σταθερή.
Δεν είναι άλλη στο Νότο και άλλη στο Βορά.
Και θέλω να κλείσω με το εξής:
Η κυβέρνηση αυτή που έφερε την Ελλάδα ξανά στο ρόλο που της αξίζει στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια, που αναβάθμισε τη γεωπολιτική μας δυναμική, που ξανάκανε την Ελλάδα ηγέτιδα δύναμη, οδηγό της ειρήνης και της συνεργασίας, δεν πρόκειται να πτοηθεί στις προσπάθειές της.
Είμαστε αποφασισμένοι, είμαι, σε ότι με αφορά, αποφασισμένος, να προχωρήσουμε μπροστά, γιατί αυτό επιτάσσει το εθνικό μας συμφέρον.
Και η αριστερά δεν έβαλε ποτέ το στενό πολιτικό της συμφέρον πάνω από αυτό που αντιλαμβάνεται ως πατριωτικό καθήκον και εθνικό συμφέρον.
Και θέλω να επισημάνω, η κυβέρνηση αυτή που έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια, η κυβέρνηση αυτή που λύνει προβλήματα δεκαετιών αναβαθμίζοντας το διεθνή ρόλο της χώρας, να το ξέρουν όλοι, θα ολοκληρώσει τη συνταγματικά προβλεπόμενη θητεία της.
Δε μπορεί κανείς να την εμποδίσει.
Αν ο κ. Μητσοτάκης επιθυμεί να την εμποδίσει, ο τρόπος είναι ένας.
Στη Βουλή, ανοιχτά, δημοκρατικά, ενώπιον του ελληνικού λαού.
Ας έρθει, ασκώντας το δικαίωμά του ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι ας καταθέσει πρόταση δυσπιστίας.
Και να μετρήσουμε εκεί, πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Επιτρέψτε μου να κλείσω με δυο λόγια για το κόμμα μια και στη σημερινή Κ.Ε., στη σημερινή και αυριανή διαδικασία, εκτός από το να συζητήσουμε για τις εξελίξεις. Εκτός από το να εκλέξουμε τη νέα Π.Γ., γιατί αυτή είναι η απόφαση, μιας προοπτικής ανασύνταξης του κόμματος μπροστά στις επόμενες μάχες, θα κουβεντιάσουμε και για τις μάχες αυτές καθ’ εαυτές.
Και άρα επιτρέψτε μου να κλείσω με δυο λόγια για το κόμμα μπροστά στις μεγάλες μάχες που έρχονται.
Στην αφετηρία αυτής της νέας εποχής για τη χώρα, νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να παίξει έναν κρίσιμο ρόλο.
Να γίνει το κόμμα που οργανώνει και εκπροσωπεί τις δυνάμεις της εργασίας, τους φτωχούς και τους αδύναμους, που στα χρόνια της κρίσης πολλαπλασιάστηκαν.
Τους νέους και τις νέες.
Τον κόσμο της γνώσης και του πολιτισμού, που ήταν πάντοτε ένα από τα πιο δυναμικά στοιχεία της πολιτικής μας δράσης,
Τους ανθρώπους της παραγωγής.
Τον επιχειρηματικό κόσμο που δεν ζητά χάρες αλλά ισονομία για όλους.
Να γίνει, με δυο λόγια, κινητήρια δύναμη για προοδευτικές εξελίξεις, κινητήριος δύναμη προοδευτικών συγκλίσεων.
Αλλά να γίνει και το ανάχωμα απέναντι στην ακροδεξιά φρίκη και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Τον κοινωνικό κανιβαλισμό που τον βλέπουμε πολύ πιο συχνά στην καθημερινή μας ζωή, που νομιμοποιεί τα πογκρόμ εναντίον προσφύγων και μεταναστών.
Που θέλει να διδάξει σε μαθητές, όχι την αλληλεγγύη απέναντι στον συνάνθρωπο, αλλά το μίσος απέναντι σε κάποιον που τον ονομάζει λαθραίο.
Τον κοινωνικό κανιβαλισμό που επικροτεί την αυτοδικία και δεν ανατριχιάζει στην όψη της ωμής δολοφονικής βίας απέναντι σε αυτόν που είναι από κάτω.
Τον αδύναμο, τον διαφορετικό, τον άλλο, που μπορεί κάποια στιγμή να είναι ο διπλανός μας ή και εμείς οι ίδιοι.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αυτό πρέπει να γίνει το κόμμα μας στο επόμενο διάστημα, στις δύσκολες μάχες που έχουμε μπροστά μας.
Μάχες που πρέπει να τις κερδίσουμε όχι μόνο εκλογικά, αλλά και ιδεολογικά.
Να κερδίσουμε την ιδεολογική ηγεμονία με τη δύναμη των ιδεών μας σε μια περίοδο που δυστυχώς βλέπουμε σε όλη την Ευρώπη οι ιδέες αυτής της ακροδεξιάς φρίκης, του κοινωνικού κανιβαλισμού που περιέγραψα πιο πριν, να εξαπλώνονται επικίνδυνα.
Κι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει και τις μεγάλες μάχες στις εκλογές.
Έχουμε τρείς μεγάλες, κομβικές εκλογικές αναμετρήσεις που θα καθορίσουν τις εξελίξεις σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Πρώτα απ’ όλα, οι Ευρωεκλογές.
Μια μάχη θα έλεγα ταυτοτικού χαρακτήρα για την Ευρώπη και το μέλλον της.
Η μεγαλύτερη πολιτική οικογένεια της Ευρώπης, η συντηρητική οικογένεια, το ΕΛΚ, δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις. ‘Όχι μόνο δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις, ηττάται αλλά και δίνει τροφή, δίνει χώρο στο φάντασμα της ακροδεξιάς και των ρατσιστικών ιδεών.
Από τη μία, ένα κομμάτι της επιμένει μονότονα να υπερασπίζεται πολιτικές που υπονόμευσαν και υπονομεύουν τη συνοχή και την πορεία της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης
Από την άλλη, ένα άλλο τμήμα της προσδένεται, ταυτίζεται σχεδόν, προσδένεται στο άρμα της ακροδεξιάς.
Η περίπτωση της Ελληνικής Δεξιάς είναι εξέχουσα. Καθώς στη ΝΔ έχουμε το εξής παράδοξο: συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα. Και επιμένουν μονότονα να υπερασπίζονται τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις που διέρρηξαν τη συνοχή της Ευρώπης και προσδένονται στο άρμα της ακροδεξιάς.
Όχι μόνο συνεχίζουν την αμετανόητη υπεράσπιση των πεπραγμένων της οικονομικά και κοινωνικά καταστροφικής κυβέρνησης Σαμαρά, αλλά υπόσχονται να συνεχίσουν από εκεί που αυτή σταμάτησε, γυρνώντας μας πίσω.
Ξηλώνοντας, δηλαδή, κάθε προοδευτική μεταρρύθμιση υπέρ της κοινωνικής πλειοψηφίας, γυρίζοντας την Ελλάδα πίσω στη μέγγενη της αέναης λιτότητας και ενδεχομένως και των μνημονίων, διότι αυτά που προτείνουν χωρίς μνημόνια δεν γίνονται, να είμαστε ξεκάθαροι.
Ταυτόχρονα, όμως, κρατούν ψηλά και τη σημαία του νεοσυντηρητισμού, του ακροδεξιού φανατισμού, με προβεβλημένα στελέχη που προέρχονται από τη μήτρα της ακροδεξιάς στην Ελλάδα να παίζουν κεντρικό ρόλο σε θέσεις κρίσιμες για την παραγωγή πολιτικού λόγου και γραμμής αλλά και παρουσίας.
Είναι λοιπόν σαφές, ότι στις επερχόμενες ευρωεκλογές –και θα το πω έτσι σχηματικά- αν στην Ελλάδα ψηφίσεις Μητσοτάκη, στην Ευρώπη θα σου βγει ο Όρμπαν. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Δηλαδή θα σου βγει η Ευρώπη του νέο-φονταμενταλισμού, η Ευρώπη των κλειστών συνόρων, η Ευρώπη φρούριο, που βαδίζει αργά αλλά σταθερά προς τη διάλυσή της.
Απέναντι λοιπόν σε αυτό το σοβαρό ενδεχόμενο μιας ισχυρής αντιδραστικής στροφής στην Ε.Ε., που θα οδηγήσει κάποια στιγμή και στη διάλυση, απαιτείται επαγρύπνηση από τις προοδευτικές δυνάμεις, παρά τις διαφορές τους.
Είδα πριν λίγες μέρες, προχθές, αυτή τη συμφωνία που υπέγραψαν στη Μαδρίτη ο Πέδρο Σάντσεθ και ο Πάμπλο Ιγκλέσιας.
Για μια σειρά ουσιαστικών μέτρων υπέρ της κοινωνικής πλειοψηφίας. Για μια ισχυρή, σημαντική αύξηση του κατώτατου μισθού, και για ένα πλαίσιο προοδευτικών κοινωνικών παρεμβάσεων.
Και θέλω από αυτό εδώ το βήμα να τους συγχαρώ και να πω ότι τέτοιες κινήσεις μας γεμίζουν ελπίδα και αισιοδοξία, μας δίνουν πίστη, δεν είμαστε μόνοι μας σ’ αυτή την Ευρώπη. Υπάρχουν κι αλλού δυνάμεις που δίνουν τη μάχη τους από το δικό τους μετερίζι και έχει έρθει η ώρα να ακολουθήσει ο ένας το θετικό παράδειγμα του αλλουνού, να ενώσουμε δυνάμεις προκειμένου να αποτρέψουμε την επέλαση της ακροδεξιάς, αλλά ταυτόχρονα να χτυπήσουμε και τις πολιτικές εκείνες που είναι οι αιτίες της ανόδου της ακροδεξιάς. Διότι η αιτία της ανόδου της ακροδεξιάς είναι οι πολιτικές της λιτότητας, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που φτωχοποιούν πλατιά κοινωνικά στρώματα.
Και άρα λοιπόν να ακολουθήσουμε αυτό το παράδειγμα της Ισπανίας, αλλά να δούμε και το επιτυχές παράδειγμα της συνεργασίας Σοσιαλιστών και Αριστεράς στην Πορτογαλία.
Και φυσικά να ενισχύσουμε αυτή την προσπάθεια που γίνεται και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τη συνεργασία ανάμεσα στα μέλη των κοινοβουλευτικών ομάδων της Αριστεράς και των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων, μέσα από το Progressive Caucus.
Είναι προφανές ότι υπάρχει έδαφος σημαντικό για να εργαστούμε.
Θα χρειαστεί όμως πολύ δουλειά.
Από την πλευρά της Αριστεράς, δεν είναι η ώρα ούτε για παράλληλους μονολόγους, ούτε όμως και για φθηνούς βοναπαρτισμούς.
Αλλά και από την πλευρά των Σοσιαλιστών πιστεύω ότι έχει έρθει η ώρα της μεγάλης απόφασης.
Ή θα συνεχίσουν την συντηρητική τους μετάλλαξη, όπως δυστυχώς συμβαίνει στη χώρα μας, και άρα θα γίνουν χαλάκι για την άνοδο της ακροδεξιάς στην όποια της μορφή.
Ή θα τιμήσουν τις ιστορικές τους ρίζες και θα δώσουν ενωτικά τη μάχη στο πλάι όλων των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη.
Εμείς θα αγωνιστούμε για να έχουμε αυτή την ενωτική πορεία που μπορεί να έχει αποτελέσματα.
Επόμενη εκλογική μάχη όμως, πέρα από τις ευρωεκλογές, είναι και οι Αυτοδιοικητικές εκλογές που θα διεξαχθούν ταυτόχρονα στο τέλος του Μαΐου.
Εκεί που πλέον, υπάρχουν οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις για την αυθεντική εκπροσώπηση των πολιτών, εκεί που ανοίγεται πεδίο για ουσιαστικές πλέον προγραμματικές συγκλίσεις, καθώς πλέον έχουμε ένα νόμο που για πρώτη φορά ισχύει στη χώρα, της απλής αναλογικής, που εφαρμόζεται στην τοπική αυτοδιοίκηση, που βάζει τέλος στη μονοκρατορία του ενός.
Και μετατρέπει πλέον τα όργανα της αυτοδιοίκησης σε χώρους διαλόγου και συνδιαμόρφωσης και όχι σε παραστάσεις επιβολής της πλειοψηφίας, με κομπάρσο την αντιπολίτευση.
Εκεί λοιπόν είναι που πρέπει οι προγραμματικές συγκλίσεις, το πρόγραμμα για τις πόλεις μας, για την ποιότητα ζωής να γίνει η βάση σημαντικών ζυμώσεων και πολιτικών διεργασιών προκειμένου να έχουμε μια προοδευτική στροφή στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Όσον αφορά τη στρατηγική μας, δύο είναι οι βασικές προτεραιότητες.
Πρώτον, να συγκροτήσουμε και να στηρίξουμε συνδυασμούς και υποψηφίους με ριζοσπαστικό, αριστερό, προοδευτικό πρόσημο.
Συνδυασμούς και υποψηφίους, που είναι γειωμένοι στις τοπικές κοινωνίες, τα κινήματα και τους αγώνες των πολιτών.
Δεύτερον, να αναζητήσουμε συμμαχίες και προγραμματικές συγκλίσεις με συνδυασμούς και υποψηφίους του ευρύτερου προοδευτικού χώρου.
Ανθρώπους έντιμους, με γνώση, έργο αλλά και με αποδοχή από τις τοπικές κοινωνίες.
Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα, ανά την Ελλάδα, τα γνωρίζει ο κόσμος και τα μέλη μας. Δεν θέλω να αναφερθώ. Πιστεύω όμως ότι γίνεται ήδη μια δουλειά σε θετική κατεύθυνση στο Τμήμα Αυτοδιοίκησης πλέον υπό την στενή παρακολούθηση του Γραμματέα του κόμματος, προφανώς και της Π.Γ. που θα εκλέξουμε αύριο.
Όσον αφορά τις Περιφέρειες, μέσα στο Νοέμβρη θα καταλήξουμε, μετά από σχετική συνεδρίαση και της ΚΕ, στους υποψηφίους που θα στηρίξουμε και στις 13 περιφέρειες,
πάντα φυσικά στο πλαίσιο της στρατηγικής που ανέφερα προηγουμένως
Και θέλω να τονίσω ότι αυτή η εκλογική μάχη για μας θα είναι μια κρίσιμη εκλογική μάχη, γιατί θα αποδείξουμε τον βαθμό και τη δυνατότητα που έχει το κόμμα μας να αποκτήσει γείωση ουσιαστική στις τοπικές κοινωνίες. Κανένα κόμμα δεν μπορεί να έχει ηγετικό ρόλο, ηγεμονικό ρόλο στις ιδέες και τις διεργασίες σε μια κοινωνία, αν δεν μπορεί να μεταφράζει αυτή την ηγεμονική παρουσία και στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Πιστεύω λοιπόν ότι αυτή η εκλογική μάχη θα είναι η μάχη εκείνη που θα ξαναδώσει την ευκαιρία στην αριστερά, όχι μόνο να καταγράφει νίκες ιδεολογικές, αλλά να καταγράφει και νίκες εκλογικές στο χώρο της Τ.Α., όπως συνέβαινε παραδοσιακά τη δεκαετία του ΄70 και του ΄80, που η αριστερά είχε πολύ σημαντικές εκλογικές επιτυχίες στο χώρο της αυτοδιοίκησης.
Και θέλω να κλείσω, με μια αναφορά στην τρίτη εκλογική μάχη που έρχεται εντός του 2019. Αφορά τις εκλογές του επόμενου Οκτώβρη.
Σε ένα χρόνο από σήμερα.
Εκεί όπου οι πολίτες θα κληθούν να κρίνουν και να συγκρίνουν:
Την Ελλάδα της ανάκαμψης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ή την Ελλάδα τη βουτηγμένη στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό και την αέναη λιτότητα.
Την Ελλάδα που με ορίζοντα τα 200 χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, από την Επανάσταση, μετατρέπεται ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος δικαίου,
Ή την Ελλάδα που γυρίζει πίσω στα ρουσφέτια, στην κλεπτοκρατία, τις πελατειακές σχέσεις και τους ημέτερους.
Την Ελλάδα της υγιούς επιχειρηματικότητας και των επενδύσεων
Ή την Ελλάδα των offshore, της μίζας και των ολιγαρχών.
Την Ελλάδα που πρωταγωνιστεί στη διεθνή σκηνή
Ή την Ελλάδα που φοβάται και τη σκιά της και γίνεται ξανά παρίας και μαύρο πρόβατο.
Αυτά θα είναι τα κεντρικά διλήμματα των επόμενων εθνικών εκλογών, σε ένα χρόνο από σήμερα.
Έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας
Ώστε τον Οκτώβριο του 2019, όταν θα στηθούν οι εθνικές κάλπες,
ο ελληνικός λαός να απαντήσει θετικά σε αυτά τα διλήμματα και η χώρα να προχωρήσει μπροστά, να μη γυρίσει πίσω
και ο ΣΥΡΙΖΑ να λάβει μια νέα ισχυρή εντολή
για να συνεχίσουμε αυτό το μεγάλο ταξίδι για την αξιοπρέπεια, την κοινωνική δικαιοσύνη, που ξεκινήσαμε μαζί από το 2015.
Καλή δύναμη σε όλους και όλες.
Σας ευχαριστώ.
