Του Νίκου Φυλάγγελου
Η εικόνα της αντίθεσης είναι τόσο ζωηρή και έντονη. Από τη μια ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας. Μετριοπαθής, νηφάλιος, αξιοπρεπής. Μιλάει στις καρδιές των Ελλήνων, και σκιαγραφεί ξεκάθαρα και βιωματικά μηνύματα, για το πώς πρέπει και μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την πανδημία του κορονοϊού.
Από την άλλη, τα τηλεοπτικά κανάλια. Η δημοσιογραφία… από το παζάρι, και από το κάτω ράφι. Πρόχειρη, άγαρμπη, χωρίς σπονδυλική στήλη περιεχομένου. Να τρομοκρατεί. Να δείχνει με το δάχτυλο την κοινωνία. Να ενοχοποιεί κοινωνικές ομάδες. Να έχει παρεξηγήσει τον ρόλο της.
Η Ελλάδα της πανδημίας, ως δυο διαφορετικοί κόσμοι. Ο κόσμος του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα, ως μονοπάτι αρετής και λύτρωσης, που ενώνει τους Έλληνες. Ο κόσμος των τηλεοπτικών καναλιών, ως ωδή στην αναξιοπιστία. Δεν ενώνουν. Διχάζουν. Δεν ηρεμούν. Εξοργίζουν. Κάνουν ζημιά. Μοιραίοι και άβουλοι…
