Του Νίκου Φυλάγγελου
Κάτι τέτοιες στιγμές είναι από εκείνες που προσφέρονται για σημαντικές τομές. Για βήματα μπροστά. Και για διόρθωση του παρελθόντος. Ένα ιδιότυπο “mea culpa”.
Και όμως… Τα τηλεοπτικά ΜΜΕ στη χώρα μας επιβεβαίωσαν ότι… δεν σώζονται από τη φθορά και την παρακμή που συνοδεύει την παρουσία τους στον δημόσιο βίο, ειδικά την τελευταία δεκαετία, της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων.
Και αντί να ηγηθούν της σοβαρότητας, μετέτρεψαν σε… reality ακόμη και τη διαδικασία των ποινών για τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής.
Μεταξύ μας, δεν θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό. Γι’ αυτό η κοινωνία έχει γυρίσει την πλάτη στην τηλεόραση και… κλείνει το τηλεκοντρόλ. Γι’ αυτό και σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης, η τηλεοπτική εκδοχή των ΜΜΕ συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη και περισσότερο αυθόρμητη απαξίωση από την πλευρά των πολιτών.
Για ορισμένους μάλιστα, ήταν μια αυθόρμητη ευκαιρία να διορθώσουν παρελθούσες στάσεις και συμπεριφορές τους. Η Χρυσή Αυγή άλλωστε, ήταν εγκληματική οργάνωση πολύ πριν δολοφονήσει τον Παύλο Φύσσα. Άλλο τώρα που ορισμένοι την ανακάλυψαν με… χρονοκαθυστέρηση.
