Του Νίκου Φυλάγγελου
Για τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του άποψη. Και ο ίδιος ο ποιμενάρχης της Ελλαδικής Εκκλησίας άλλωστε, υπήρξε διαχρονικά κοινωνός της ανοχής στη διαφορετική άποψη, κάτι που του επέτρεψε να συμβιβάζει τις αντιθέσεις, και να βρεθεί τελικά νικητής στη μάχη της διαδοχής του μακαριστού Χριστόδουλου.
Δύσκολα ωστόσο μπορεί να μην του αναγνωρίσει κανείς ότι είναι “παλαιός παίκτης”. Και γνωρίζει να αντιλαμβάνεται εγκαίρως και σφαιρικά τις τάσεις της συγκυρίας, που αναδεικνύονται κάθε φορά για την κοινωνία.
Γι’ αυτό και έχει μεγαλύτερη αξία η συνάντησή του με τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ. Μπορεί η ατζέντα να αφορούσε πρωτίστως τα αμιγώς εκκλησιαστικά, με την αναγνώριση της Εκκλησίας της Ουκρανίας, το… δια ταύτα ωστόσο είχε να κάνει με τη παράμετρο που άνοιξε ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος για το μεταναστευτικό.
Ο κ. Πάιατ είναι εξαιρετικά έμπειρος διπλωμάτης και… ρεαλιστής. Κατάλαβε λοιπόν τη διάσταση που του έθεσε ο προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας, στη σκιά υστερικών και απάνθρωπων φωνών από άλλους παράγοντες του δημοσίου βίου για… “εισβολείς μετανάστες”.
Είναι η ώρα της “εθνικής υπέρβασης” για το μεταναστευτικό. Και ο Αρχιεπίσκοπος βγαίνει μπροστά από τα κόμματα.
