Του Νίκου Φυλάγγελου
Τα τελευταία χρόνια, στην εποχή της μεγάλης κρίσης, της εθνικής φτωχοποίησης και της αναίρεσης της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, με τα Μνημόνια που έφερε στην Ελλάδα ο Γιώργος Παπανδρέου, ο δημόσιος βίος του τόπου μας υπέστη πολιτική καταρράκωση.
Διάφορες… χαριτωμένες φυσιογνωμίες που, υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έβρισκαν ποτέ ζωτικό χώρο και ρόλο, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, αρκετοί μάλιστα και με δικαίωμα υπογραφής για τη ζωή μας. Παραδομένοι στην αυταπόδεικτη αδυναμία να αντιληφθούν ότι η Δημοκρατία… έχει κόστος, και πρέπει να την προστατεύεις και να τη φρεσκάρεις σε κάθε βήμα μιας εθνικής διαδρομής, έγιναν εραστές της εικόνας τους και των χειροκροτημάτων που εισπράττουν, συνήθως από (καλοπληρωμένους) στρατούς τρολ (υπαρκτών και μη προσώπων) στα social media.
Σε αυτή την παράσταση… διασκεδαστών, στην οποία έχει καταδικαστεί ο δημόσιος βίος, και η οποία διατρέχει οριζόντια το πολιτικό σύστημα, ακόμη και καθηγητές, δηλαδή προσωπικότητες με γονιδιακή προδιάθεση να δίνουν βάρος στην έννοια της σοβαρότητας, χάνουν το μέτρο.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης απέδειξε με όσα είπε στον Παύλο Τσίμα για εκείνο το μοιραίο διάστημα του πρώτου εξαμήνου του 2015, ότι ηττήθηκε στη μάχη με τον εαυτό του. Παραμέρισε τη σοβαρότητα και το καθήκον, και διολισθαίνει σε ρόλο… διασκεδαστή. Και μάλιστα εθνικού.
Η προαναγγελία δημοσιοποίησης των υποκλοπών που ο ίδιος έκανε στις συνεδριάσεις του Eurogroup, και μάλιστα σε συγκεκριμένη ημερομηνία, στις 10 Μαρτίου, δείχνει ότι ο πρώτος υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Τσίπρα… δεν καταλαβαίνει.
Με υπαρκτή την απορία για το κατά πόσο δεν θέλει ή… δεν μπορεί. Να καταλάβει.
