Γράφει ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Τα Νέα”
Η αφετηρία της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές βρίσκεται στη συνθηκολόγηση του καλοκαιριού του 2015. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε πολιτικά και ιδεολογικά. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς ηττήθηκε εκλογικά.
Ο συμβιβασμός και η συνθηκολόγηση, η ήττα του τρίτου δρόμου που ευαγγελιζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, μετέτρεψε το δήθεν νέο, ριζοσπαστικό και ρηξικέλευθο, σε μια παραλλαγή των κομμάτων του ‘παλαιού πολιτικού συστήματος.’ Από τότε ζούσε με δανεικό χρόνο.
Η δεύτερη ευκαιρία που πήρε από τον ελληνικό λαό, τον Σεπτέμβριο του 2015, ήταν απλά ψήφος ανοχής και αμηχανίας απέναντι στην τόσο βίαιη και γοργή διάψευση των προσδοκιών της πρώτης νωπής εντολής. Ο κ. Τσίπρας, όμως, στη μέθη της ανόδου της αριστεράς στην εξουσία αισθάνθηκε ανίκητος και άτρωτος. Κι επειδή έκτοτε δεν μεσολάβησε καμιά εκλογική διαδικασία, ο κ. Τσίπρας πίστεψε ότι μπορεί να περπατάει ακόμη και στην επιφάνεια της θάλασσας. Η ήττα των ευρωεκλογών είναι η νέμεση στην εξουσιαστική ύβρι που έδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβριο του 2014. Γιατί η εξουσιαστική βιασύνη του τον οδήγησε νομοτελειακά στη μνημονιακή φθορά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε, τελικά, γιατί μετά τη μετάλλαξή του δεν κατόρθωσε να αποβάλει τη νοοτροπία του κόμματος διαμαρτυρίας του 3%, και να πολλαπλασιάσει τα ερείσματά του στην ελληνική κοινωνία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατόρθωσε να ακολουθήσει την εξελικτική πορεία του ΠΑΣΟΚ για την ηγεμονία της Κεντροαριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ εξέφρασε συγκεκριμένα λαϊκά και κοινωνικά αιτήματα στη μεταπολίτευση με έναν αρχηγό που είχε, πέρα από το χάρισμα, συγκρότηση, βαθειά παιδεία και οργανωτικές ικανότητες. Που δημιούργησε ένα grass root κίνημα, το οργάνωσε στους χώρους εργασίας, και το εκτίναξε από το 13% στο 48% και δεν κοίταξε ποτέ πίσω. Ακόμη και το 1989, βαλόμενος πανταχόθεν και άρρωστος ο Ανδρέας δεν έπεσε κάτω από το 40%.
Ο Τσίπρας πήρε τα ανεμομαζώματα της αντιμνημονιακής διαμαρτυρίας και με το επικοινωνιακό χάρισμα που διαθέτει τα έφερε στην εξουσία. Δεν κατόρθωσε όμως να δημιουργήσει βαθιές και μόνιμες ρίζες στην ελληνική κοινωνία γιατί αρκέστηκε σε πολιτικά αιτήματα που είναι συγκυριακά, επιφανειακά και κατά βάση οπισθοδρομικά.
Τα περισσότερα στελέχη του επέμειναν στη θέση ‘εμείς είμαστε Αριστερά δεν θέλουμε να γίνουμε Κεντροαριστερά’. Απέτυχε, έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο κόμμα της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε γιατί ενώ απέβαλε από τους κόλπους του όλα τα ακραία στοιχεία που κόντεψαν να εκτροχιάσουν τη χώρα το καλοκαίρι του 2015, δεν απέβαλε την τόσο ακραία και νοσηρή νοοτροπία τους. Τον εμπρηστικό τους λόγο, την αποστροφή τους για το νόμο και την τάξη, την εργαλειοποίηση των θεσμών, τη δαιμονοποίηση και εξόντωση των αντιπάλων, τον κυνικό μακιαβελισμό, την ακραία προσπάθεια κοινωνικού μετασχηματισμού δια της φτωχοποίησης της μεσαίας τάξης και της εξαγοράς μισθωτών και συνταξιούχων.
Κατέστρεψε τα μεσαία και πιο δυναμικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και αυτά του επιστρέφουν τον λογαριασμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε γιατί το υποτιθέμενο νέο ξεθώριασε και πάλιωσε γρήγορα μαζί με το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, την ίδια στιγμή που η εξουσιολαγνεία προκαλούσε προβληματικές και αλλαζονικές συμπεριφορές και ανίερες συμμαχίες με γυρολόγους και λούμπεν στοιχεία της πολιτικής. Η αγοραία πελατειακή παροχολογία ήταν άλλη μια απόδειξη της πολιτικής και ιδεολογικής χρεωκοπίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε γιατί υποτίμησε τον αντίπαλό του. Η ΝΔ επικέντρωσε τη στόχευση σε ένα απλό και σταθερό αίτημα, την απαλλαγή από μια επιζήμια για τη χώρα κυβέρνηση, και επικράτησε.
Ο Πρωθυπουργός, ζαλισμένος από την ήττα, οδεύει τώρα προς εθνικές εκλογές επαναλαμβάνοντας το δίλημμα εγώ ή η ΝΔ. Μόνο που αυτό απαντήθηκε ήδη. Τώρα, απλώς θα εισπράξει την ίδια απάντηση με πολύ πιο εμφατικό τρόπο.
Ο κ. Τσίπρας διέβη τον Ρουβίκωνα και δεν υπάρχει επιστροφή.
