Η αμφισβήτηση της Φώφης Γεννηματά, τόσο ως «πρόσωπο στον καθρέφτη» της ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής, όσο και αναφορικά με τη στρατηγική και τη μελλοντική πορεία του κόμματος, αποτελεί… κοινό μυστικό για τον χώρο του παλαιού ΠΑΣΟΚ.
Το κεντρικό πρόβλημα το οποίο καλούνται να διαχειριστούν και να ξεπεράσουν οι «αμφισβητίες» ωστόσο, έχει να κάνει με την αδυναμία τους… να τα βρουν μεταξύ τους.
Θυμίζοντας αντίστοιχες καταστάσεις που είχε ζήσει το τότε πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ το 2003, όταν ο Κώστας Σημίτης «μαγείρευε» τη διαδοχή του, και οι «7-8 πρωθυπουργήσιμοι» από τον χώρο της Κεντροαριστεράς αλληλοεξοντώθηκαν, με αποτέλεσμα να πάρει δια βοής (ψηφοφορίας χωρίς αντίπαλο) το «θαμπό δαχτυλίδι» ο Γιώργος Παπανδρέου.
Σήμερα, ο παπανδρεϊσμός επιστρέφει ως κυρίαρχο ρεύμα στο εσωτερικό του Κινήματος Αλλαγής, οι φιλοδοξίες Γερουλάνου, Ανδρουλάκη και… Καϊλή (μεταξύ άλλων) ωστόσο, επαναλαμβάνουν και διογκώνουν το πρόβλημα.
Με ό, τι συνεπάγεται αυτό για την περαιτέρω απαξίωση του… φορολογικού κληρονόμου του Κινήματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και κυριάρχησε πολιτικά στην Ελλάδα την εποχή της Μεταπολίτευσης.
