Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Πηγή: kathimerini.gr
Σημείωνα πριν από δύο εβδομάδες: «Αν και φαίνεται απίθανο να τη γλιτώσει, η κριτική εις βάρος της καγκελαρίου Μέρκελ θα περιμένει για δύο εβδομάδες». Τελικά, η κριτική προς την καγκελάριο Μέρκελ θα περιμένει ακόμη έξι εβδομάδες. Μέχρι το συνέδριο των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), που θα γίνει στις αρχές Δεκεμβρίου για να ορίσει τον/τη νέα πρόεδρο του κόμματος. Αν και είμαι περίεργος τι είδους και πόσο βαθιά κριτική μπορεί να ασκηθεί προς την εν ενεργεία αρχηγό της γερμανικής ομοσπονδίας.
Οφείλουμε, όμως, να παραδεχθούμε ότι η Αγκελα Μέρκελ χειρίζεται την κρίση ως πραγματική ηγέτις. Οπως εξηγεί ο καθηγητής Μπουραντάς («Ηγεσία», Μικρές Εισαγωγές, Εκδ. Παπαδόπουλος) υπάρχουν τέσσερα κριτήρια. Ο ηγέτης πρέπει να επιτυγχάνει τους στόχους που θέτει. Πρέπει να συμπεριφέρεται υπεύθυνα. Πρέπει να διαθέτει προσαρμοστικότητα. Πρέπει να κινητοποιεί τους πολλούς.
Η κ. Μέρκελ δυσκολεύεται να δώσει τον «τόνο» στους πολίτες της μεγάλης χώρας στο κέντρο του ευρωπαϊκού ονείρου. Ακούγεται παράδοξο ότι μπορεί να είναι «δυσαρεστημένοι» Ευρωπαίοι που απολαμβάνουν τόσο καλές περιστάσεις στα οικονομικά τους. Την ώρα που όλη η Ευρώπη δεν λέει να συνέλθει από τον συνδυασμό των καταστροφών που έφερε η αρρώστια (η μεγαλύτερη κρίση του καπιταλισμού) μαζί με τη θεραπεία της (ο θρυμματισμός του κοινωνικού κράτους από τις πολιτικές λιτότητας), η Εσση… πετάει.
Η ανεργία είναι λίγο πάνω από 4% (έναν αριθμό χαμηλότερα από τον μέσον όρο της Γερμανίας). Εδρα των Lufthansa, Volkswagen, Fraport, Deutsche Telekom, Opel, Continental, Commerzbank και άλλων, βεβαίως και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στη Φρανκφούρτη, δημιουργεί το 9% του γερμανικού ΑΕΠ (45.000 ευρώ κατά κεφαλήν) και έχει την υψηλότερη παραγωγικότητα από όλα τα άλλα κρατίδια (50% υψηλότερη από τον μέσον όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης).
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι ψηφοφόροι που εγκαταλείπουν το CDU κάνουν το ίδιο με εκείνους που εγκατέλειψαν, πάντα στην Εσση, τη σοσιαλδημοκρατία (από δέκα μονάδες έχασε ο καθένας…): μετακινούνται κυρίως προς τους Πράσινους και ακολούθως προς τους εθνικιστές ξενόφοβους της AfD, που εξασφάλισε πλέον την παρουσία της στα Κοινοβούλια και των 16 κρατιδίων. H περίφημη Mitteleuropa, μας θυμίζει ότι η Ευρώπη μεταλλάσσεται. Η μετάβαση προς τη Νέα Ευρώπη περνά από αυτή τη δοκιμασία και δεν πρέπει να ακολουθούμε τους δήθεν αριστερούς και ψευδοευρωπαίους της χώρας μας στις δήθεν ανησυχίες που εκφράζονται. Πάει πολύ, οι πολιτικοί που κέρδισαν με τη ρομφαία του αφόρητου λαϊκισμού να κατηγορούν τώρα τον λαϊκισμό των άλλων!
