Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Πηγή: kathimerini.gr
Και παλαιότερα, ειδικά μάλιστα τις κρίσιμες εκείνες ημέρες Φεβρουαρίου – Μαρτίου 2012, υποστηρίζαμε ότι η προσαρμογή της κατώτατης αμοιβής σε χαμηλότερα επίπεδα ήταν αναπόδραστη μετά την υποτροπή της κρίσης και τη ραγδαία πτώση του νέου εισοδήματος (ΑΕΠ). Δυστυχώς, οι περισσότερες μικρές επιχειρήσεις προτίμησαν την εσπευσμένη απόλυση μισθωτών ή επαγγελματιών. Καταστροφική απόφαση, η οποία ακολούθησε την άλλη, εξίσου καταστροφική αναπροσαρμογή των τιμών προϊόντων και υπηρεσιών τους (με αντίκτυπο στον πληθωρισμό) στο επίπεδο των νέων φόρων που επιβλήθηκαν λόγω της βιαστικής και μαζικής μείωσης του κρατικού ελλείμματος.
Ο Πόουλ Τόμσεν, επικεφαλής του ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα, έφθασε στο απαράδεκτο σημείο να καθυστερεί, προβάλλοντας ένα άτυπο «βέτο» στην ολοκλήρωση των διαδικασιών για το συμφωνημένο με τους ομολογιούχους «κούρεμα» του χρέους, μέχρις ότου πέρασε η υποχρεωτική μείωση της κατώτατης αμοιβής και ανεστάλησαν όλες οι εν ισχύι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στο μισθολογικό τους σκέλος.
Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος είχε εντόνως διαφωνήσει με την παρέμβαση της κυβέρνησης στο θέμα της ρύθμισης των αμοιβών, πλην όμως δεν είχε την «εθνική πολυτέλεια» να καθυστερήσει άλλο, ευρισκόμενος ο ίδιος με το μαχαίρι του μεγαλύτερου κόμματος, που ζητούσε τη διεξαγωγή των συμφωνημένων εκλογών, στον λαιμό! Ακόμη κι έτσι όμως, η απόφαση είχε περιορισμένη χρονική ισχύ και έπρεπε να καταργηθεί μόλις η οικονομία θα πήγαινε καλύτερα. Κατά τους υπολογισμούς που γίνονταν τότε, ο προσδιορισμός της κατώτατης αμοιβής θα ερχόταν και πάλι στα χέρια των κοινωνικών εταίρων, δηλαδή των συνδικάτων της εργοδοσίας και των εργαζομένων είτε το 2014 είτε, το αργότερο, το 2015. Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου πέρασε μάλιστα ειδικό νόμο, με τον οποίο προβλέφθηκε ειδικός μηχανισμός συζήτησης και προετοιμασίας ώστε να μην επαναληφθούν λάθη και υπερβολές που μας οδήγησαν γυμνούς στην γκιλοτίνα της μεγάλης κρίσης.
Η καθήλωση της κατώτατης αμοιβής επί τέσσερα πρόσθετα χρόνια στο χειρότερο επίπεδο ολόκληρης της κρίσης είναι έργο της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου. Ακόμη χειρότερα, εσφαλμένοι χειρισμοί της υπουργού Εργασίας παγίδευσαν τους εργαζομένους της πρώτης βαθμίδας, με αποτέλεσμα να μην έχουν ήδη αυξηθεί όπως προέβλεπε ο νόμος Βρούτση – Στρατινάκη (του 2013) οι κατώτατες αμοιβές και να μην έχουν απελευθερωθεί πλήρως οι συλλογικές συμβάσεις, όπως επίσης είχε αποδεχθεί η τρόικα προτού κυβερνήσει η σημερινή πλειοψηφία. Πάει πολύ να μας «πουλάει» από θέση τηλε-πρωταγωνιστή φύκια για μεταξωτές κορδέλες η κυρία Αχτσιόγλου.
