Γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου
Πηγή: kathimerini.gr
Αν και φαίνεται απίθανο να τη γλιτώσει, η κριτική εις βάρος της καγκελαρίου Μέρκελ θα περιμένει για δύο εβδομάδες, μέχρις ότου ψηφίσουν και στην Εσση, που ως Μεγάλο Δουκάτο –πάνε διακόσια χρόνια– υπάκουε στο σύνθημα «Θεός, Τιμή, Πατρίδα». Η Βαυαρία έχει τον διπλάσιο πληθυσμό (12,5 εκατ. έναντι 6 και κάτι της Εσσης), μοιάζουν όμως κατά το γεγονός ότι είναι και τα δύο πολύ πλούσια κρατίδια. Ετήσιο εισόδημα 600+ δισ. ευρώ η ψηφίσασα, γύρω στα 260 η προς τις κάλπες (Ελλάδα=180).
Υπάρχουν βεβαίως και διαφορές. Στην Εσση βρίσκεται η Φρανκφούρτη, το ευρωπαϊκό κέντρο χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Δίπλα της και η χημική βιομηχανία, διαμάντι γερμανικής ανταγωνιστικότητας, χωρίς ωστόσο να ξεχνάμε ότι στα ίδια εργοστάσια φτιάχτηκαν και τα αέρια για τους θαλάμους εξόντωσης που χρησιμοποίησαν οι ναζί. Στην περιοχή του Ντάρμσταντ (από το Νταρμστάνδιο, χημικό στοιχείο που το βρίσκουμε στον περιοδικό πίνακα) υπάρχει εργατιά. Που έδωσε στους Σοσιαλδημοκράτες του SPD το 31% και έβαλε τους Πράσινους σε ρυθμιστικό ρόλο και το Die Linke στη Βουλή.
Επιπλέον, αυτή τη φορά, η κ. Μέρκελ κατεβαίνει με το δικό της κόμμα, τους Χριστιανοδημοκράτες. Η ήττα δεν μπορεί να κρυφτεί στην εξαιρετικά λανθασμένη μονομανία του Ζεεχόφερ με το μεταναστευτικό, τον αδύναμο κρίκο στην πολιτική της καγκελαρίου. Η Εσση, μαζί με τη Βαυαρία και τη Βάδη-Βυρτεμβέργη είναι τα τρία κρατίδια που δίνουν και δεν παίρνουν (όπως οι «τεμπέληδες» της πρώην Ανατολικής Γερμανίας!) στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό που, μέχρι πρότινος, ήταν το καμάρι του κ. Σόιμπλε και το βασανιστικό υπόδειγμα που καλείται να ακολουθεί μια δημοσιονομικώς πειθαρχημένη Ευρώπη. Η απόφαση των ψηφοφόρων της θα κρίνει πολλά, μεταξύ άλλων και την πολιτική πίεση που θα δεχθούν οι συντάξεις όσων έβαλε σε επίφοβη θέση ο νόμος Κατρούγκαλου.
Από αυτήν την άποψη, τα αποτελέσματα της Βαυαρίας δεν είναι όσο καταστροφικά θεωρούν όσοι έχουν απλοποιήσει σε βαθμό γελοιοποίησης της πραγματικότητας, τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη.
Η ήττα των Χριστιανοκοινωνιστών δεν πρέπει να θεωρείται ήττα της Ενωμένης Ευρώπης. Η άνοδος των Πρασίνων, που μετάλλαξαν έξυπνα την ατζέντα της ανασφάλειας που διαδίδουν ορισμένοι εθνικιστές, ζητώντας έναν σύγχρονο και δυναμικό ορισμό του περιεχομένου σε αυτό που αποκαλούμε «Πατρίδα», μπορεί να αποτελέσει στοιχείο αναζωογόνησης της ευρωπαϊκής προοπτικής.
Μια Νέα Ευρώπη, πέραν της Ενωσης που σχεδιάστηκε στο Μάαστριχτ για να αντιμετωπιστούν προβλήματα που υπήρχαν πριν από την πτώση του τείχους στο Βερολίνο, είναι απαραίτητη.
