Γράφει η Λίνα Παπαδάκη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Τα Νέα”
Όταν ασήμαντα ή φθαρμένα στελέχη του χειρότερου ΠΑΣΟΚ γίνονται βιτρίνα στα κεντρικά κομματικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, όταν οι άγνωστοι και κομπάρσοι των κυβερνήσεων των δεκαετιών του ΄90 και του 2000 καταλαμβάνουν πρωτοκλασάτες υπουργικές καρέκλες, όταν τα υλικά κατεδαφίσεως του παλιού γίνονται δομικά στοιχεία του τωρινού κυβερνητικό σχήματος, τότε είμαστε σίγουροι ότι η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στη σοσιαλδημοκρατία έχει ναυαγήσει πριν ξεκινήσει.
Διότι θα έπρεπε να γνωρίζουν αυτοί που κάνουν απατηλά κεντροαριστερά όνειρα ότι στους πολιτικούς οργανισμούς ισχύει ό,τι και στους ανθρώπους. Δεν θέλουν να ξαναδούν στα μάτια τους ό,τι τους θυμίζει τις αμαρτίες τους, τις αδυναμίες τους και τα σφάλματά τους. Και εκεί που κάποιοι ίσως ελπίζουν ότι οι παλιοί φίλοι θα ξαναβρεθούν πάλι μαζί, ότι τα πρόσωπα που εγκατέλειψαν το σκάφος που θαλασσοδερνόταν για να βρουν ασφάλεια και ρόλο στο καινούργιο θα αποτελούσαν τις γέφυρες, θα ανακαλύψουν ξαφνικά ότι, αυτοί ειδικά, αποτελούν τα σκιάχτρα.
Την ώρα που ο πραγματικός κεντρώος και κεντροαριστερός χώρος προσπαθεί με διάφορα σχήματα να βρει το νέο βηματισμό του για να αντιμετωπίσει την αυριανή μέρα, τη στιγμή που με δυσκολίες και αναταράξεις αγωνίζεται να επανεφεύρει το στίγμα του, ξέρει τουλάχιστον καλά τι πρέπει να αποφύγει. Αυτούς που σηματοδοτούν τον παλιό κακό εαυτό του αλλά και τον πολιτικό χώρο μέσα στον οποίο οι ίδιοι αναγνωρίζουν τώρα τον δικό τους εαυτό.
Πρέπει να αποφύγει τον πολιτικό αμοραλισμό. Αυτόν που χαρακτηρίζει εκείνους που εγκατέλειψαν τον ηττημένο χώρο για να βρουν ασφαλές πολιτικό μέλλον στη νέα εξουσία. Με προσχήματα τα Μνημόνια, τη διαπλοκή και τη φθορά 40 χρόνων της παλιάς πολιτικής τους πατρίδας, μετανάστευσαν σε μια καινούργια με χειρότερα Μνημόνια και συμπυκνωμένη σε λίγο χρόνο χειρότερη διαπλοκή και φθορά. Η εξέλιξη έδειξε ότι οι καρέκλες της εξουσίας ήταν το κίνητρο και όχι η πραγματική πολιτική αγωνία.
Πρέπει να αποφύγει τον αριστερό λαϊκισμό. Αυτόν που ήταν το διαβατήριο που χρησιμοποίησαν οι αναχωρητές για γίνουν δεκτοί στην πατρίδα του λαικισμού όπου έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως. Και μάλιστα με τρόπο ανήθικο, φέρνοντας στα μέτρα της δικής τους ιδιοτελούς διαδρομής τις παρακαταθήκες της κεντροαριστερής ιδεολογίας, υποδυόμενοι τους δήθεν νέους εκφραστές και συνεχιστές της. ΄Όμως αγνοούν ότι στον πυρήνα της κεντροαριστερής ιδεολογίας βρίσκεται ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, ο ευρωπαισμός και η πίστη στις αξίες και τους θεσμούς της αστικής Δημοκρατίας, έννοιες που οι ίδιοι άφησαν για πάντα πίσω τους, όταν ξεκίνησαν τις παρτίδες με τους Πολάκηδες.
Πρέπει να αποφύγει τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό. Αυτόν που σημάδεψε εκείνους που εγκατέλειψαν το μεσαίο χώρο κατηγορώντας τον ότι δήθεν έχει γίνει ακολούθημα της δεξιάς, για να συνεργαστούν στενά με ό,τι πιο ακραία δεξιό, εθνικιστικό, ρατσιστικό, αντισημιτικό και ομοφοβικό διαθέτει το συνταγματικό τόξο. Για να φανεί περίτρανα η γύμνια και η ηθική απαξία της νέας πολιτικής τους καριέρας, όσο και αν τη στολίζουν οι ίδιοι με ιδεολογήματα και ηθικολογίες. Και πλανώνται αν πιστεύουν ότι στην πολιτική ιστορία αυτό θα καταγραφεί απλώς ως ένα συγκυριακό περιστατικό – ειδικά για αυτούς που προέρχονται από το ευρωπαικό κέντρο το στίγμα του ακροδεξιού εναγκαλισμού θα παραμείνει ισόβιο.
Τελικά ο μεσαίος χώρος πρέπει να ευγνωμονεί τους εξωμότες του. Γιατί χωρίς να το θέλουν γίνονται οι σημαδούρες που ξέρει ότι πρέπει να αποφεύγει στη νέα δύσκολη πορεία του.
*Η Λίνα Παπαδάκη είναι διευθύντρια του Γραφείου Τύπου
