Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Ο εχθρός του «κακού» είναι το «καλό» και του «καλού», …το «καλύτερο»! Στις εκλογές (ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές, βουλευτικές) η σκέψη των ψηφοφόρων θα έπρεπε να στηρίζεται σε αυτό. Γνώμονας θα έπρεπε να είναι το δημόσιο συμφέρον και οι ικανότητες κάθε υποψήφιου που, κατά την κρίση τους, μπορεί να υπηρετήσει τον σκοπό και τους στόχους κάθε εκλογικής αναμέτρησης. Πόσοι όμως, πραγματικά, δίνουν την ψήφο τους εκεί που πιστεύουν ότι υπάρχουν οι προδιαγραφές για ένα πιο αισιόδοξο και ελπιδοφόρο αύριο; Και δεν μιλώ για όσους δεν μπορούν, για διάφορους λόγους (υγείας, αντιληπτικής ικανότητας, ωριμότητας, ηλικίας, μορφωτικού επιπέδου κλπ) να το κάνουν αυτό, αλλά για εκείνους που έχουν επίγνωση των συνθηκών, που αναγνωρίζουν το λάθος τους και «παρ’ ολ’ αυτά» δεν διστάζουν να το κάνουν. Να ψηφίζουν δηλαδή με κριτήριο άλλο, πλην αυτού που θα επιφέρει το ευεργετικότερο αποτέλεσμα για την κοινωνία για λόγους προσωπικούς, ωφελιμιστικούς, πρόσκαιρους και ευκαιριακούς!
Στην κορύφωση του δημοκρατικού πολιτεύματος, τον «χρυσό αιώνα» του Περικλή, η ψήφος ήταν υποχρεωτική για τους Αθηναίους πολίτες. Με μια σειρά από μέτρα που έλαβε ο Περικλής, πέτυχε να ασχολούνται με τα Κοινά οι πραγματικά ικανοί πολίτες και όχι οι επίδοξοι λαοπλάνοι. Σε αντίθεση με σήμερα, οι ρεαλιστικά ικανοί δεν αντιμετώπιζαν με δυσπιστία την πολιτική σκηνή. Δεν δίσταζαν να «βγουν μπροστά» από τον κίνδυνο μήπως άλλοι, ανίκανοι ή διεφθαρμένοι, τους παρασύρουν. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι αν οι ηγέτες που τον διαδέχθηκαν, ακολουθούσαν διαχρονικά τα βήματα του Περικλή, στην πορεία 26 αιώνων, η πρόοδος της κοινωνίας μας και η ισομερής ανάπτυξη θα ήταν αξιοθαύμαστη!
Στις εκλογές, πάντα, το αντικειμενικό ζητούμενο είναι να «παντρέψουμε» έμπειρους και ικανούς με νέους και αμόλυντους (ή τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να είναι)! Ανθρώπους έμπειρους που έχουν ασχοληθεί με τα Κοινά και έχουν επιτελέσει έργο, με ανθρώπους άφθαρτους, με όρεξη! Ανιδιοτελείς! Πρόθυμους για εθελούσια προσφορά!
Απολυτότητα και οριζόντια κριτική δεν χωράει! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΝΙΚΑΝΟΙ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ! Στην διακριτική ευχέρεια του καθενός είναι να αξιολογήσει τους ανθρώπους που κάνουν ένα βήμα μπροστά και να αναδείξει αυτούς που κρίνει ότι συγκεντρώνουν εκείνα τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται, ανάλογα με το διακύβευμα. Η ψήφος (ή η εναλλακτική ψήφος) δίνει τη δυνατότητα επιβράβευσης όσων διαχειρίστηκαν εποικοδομητικά, για το σύνολο, κάποια θέση εξουσίας, απαξίωσης ατόμων που την καπηλεύτηκαν αλλά και παραχώρησης μιας ευκαιρίας σε όσους θέλουν και πιστεύουν ότι μπορούν να δώσουν από τα αποθέματα ενέργειας, χρόνου και γνώσης που διαθέτουν!
Μια κοινωνία για να προοδεύσει χρειάζεται τη συμμετοχή όλων. Στο βαθμό που αναλογεί στον καθένα. Στο μέτρο των δυνατοτήτων του. Το δικαίωμα ψήφου είναι κάτι ιερό που κατακτήθηκε με αγώνες. Η αποχή από τις κάλπες αναιρεί κόπους και αίμα που χύθηκε στην προσπάθεια απόκτησης αυτού του δικαιώματος. Αν ορισμένοι πιστεύουν ότι «έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα η ψήφος δεν έχει καμία δύναμη» (επειδή «άλλοι αποφασίζουν για εμάς, αντί για εμάς» ή επειδή «άλλα κέντρα αποφάσεων – εξωτερικά – διαμορφώνουν τις εξελίξεις»), θα πω απλά ότι με αυτή τη λογική δεν υπάρχει ελπίδα. Ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει! Προοπτική για τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας! Μια λογική παραίτησης, απαισιοδοξίας και μηδενισμού! Μια λογική που στην ουσία δεν δίνει λόγο για την ύπαρξή μας ως άνθρωποι!
Με υπευθυνότητα, ωριμότητα και κυρίως απεξαρτημένοι από ίδια συμφέροντα, ας ξεκινήσουμε από αυτές τις εκλογές (που έρχονται τους επόμενους μήνες), να προσέλθουμε στις κάλπες και να στηρίξουμε υποψήφιους που αξίζουν να τους δώσουμε την ευκαιρία να λειτουργήσουν ως αντιπρόσωποί μας σε κάθε επίπεδο εξουσίας. Ανθρώπους με γνωρίσματα, απτές αποδείξεις (για τους παλαιότερούς) και ενδείξεις (για τους νεότερους), που θα αφήσουν στην άκρη προσωπικές φιλοδοξίες. Πρόθυμους να συνεργαστούν μεταξύ τους, ακόμα κι αν προέρχονται από «αντίπαλες» παρατάξεις, για ένα κοινό όραμα. Ένα όραμα ικανό να αναπτερώσει την ελπίδα μας για μια καλύτερη ζωή! Ένα όραμα που θα ενισχύσει την πίστη μας στις πραγματικές δυνατότητες του ανθρώπου! Ένα όραμα για «υγεία», «ευημερία» και ισόρροπη ανάπτυξη!
