Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Πόσο περισσότερο να ευτελιστεί το αξίωμα του βουλευτή στην Ελλάδα; Πόσο περισσότερο να κατρακυλήσει το ενδιαφέρον του μέσου Έλληνα για την πολιτική; Είναι η αλήθεια έχουμε δει κι έχουμε δει ευτράπελα και «μορφές» να παρελαύνουν από το ελληνικό κοινοβούλιο. Έχουμε διαπιστώσει τη διολίσθηση του δημόσιου λόγου και την προσβολή του ιερού χώρου της δημοκρατίας – μέσω λόγου αλλά και εξωτερικής εμφάνισης. «Μεταγραφές» στα πολιτικά κόμματα που προκάλεσαν το δημόσιο αίσθημα και το ειρωνικό γέλιο! Ειδικά τη «μνημονιακή περίοδο», προκειμένου να περάσουν νόμοι και τροπολογίες καθ’ υπόδειξη της τρόικας.
Κεντρώοι βρέθηκαν …αριστερίζοντες πχ από ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ (Κατρούγκαλος, Τζάκρη, Σπίρτζης, Κοτζιάς, Μιχελογιαννάκης, Μπόλαρης -τελειωμό δεν έχει η λίστα…)ή …έκλιναν δεξιά (Οικονόμου, Σγουρίδης, Αγάτσα, Γκερέκου), ακραίοι «υιοθετήθηκαν» (Γεωργιάδης, Βορίδης, Βελόπουλος, Πλεύρης κλπ), πολλοί ανεξαρτητοποιήθηκαν μέχρι να βρουν «νέα στέγη» (Παπακώστα, Κάτανας, Μάρκου κλπ) , και πάει λέγοντας. Όλα αυτά με συνέπεια να γίνουμε μάρτυρες αλλοπρόσαλλων επιλογών από το εκλογικό σώμα, προκειμένου να βρει κάπου διέξοδο από το τέλμα.
Είδαμε την είσοδο στη Βουλή της Χρυσής Αυγής.
Είδαμε «περιπτώσεις» βουλευτών, τύπου Ραχήλ Μακρή, Γρηγόρη Ψαριανού, της «κυρά-Τασίας» ή την είσοδο του γραφικού (πλην τίμιου) Βασίλη Λεβέντη (τυχαία τα παραδείγματα).
Είδαμε ακόμα και την συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. (Μέχρι τότε σαν δείγμα είχαμε, πολύ παλαιότερα, την οικουμενική ΝΔ-ΚΚΕ-ΚΚΕ εσωτερικού – άλλη περίπτωση)
Πού οδηγεί όμως όλο αυτό; Πώς αντιμετωπίζεται από το εκλογικό σώμα;
Θα μπορούσε εύκολα κάποιος , βάσει της πραγματικότητας, να απαντήσει πως αφού τα άτομα αυτά (ή έστω κάποια από αυτά) συνεχίζουν να εκλέγονται (γιατί αρκετοί λαμβάνουν θέση στην επόμενη βουλή μέσω του ψηφοδελτίου επικρατείας – στα πλαίσια του «πολιτικού παιχνιδιού», της συμφωνίας ή αλλιώς από το «αλισβερίσι» που έχουν κάνει) από τον λαό, «δεν υπάρχει σωτηρία». Ο κόσμος σέρνεται, έρμαιο των μικροσυμφερόντων του, στην επανεκλογή των ίδιων προσώπων, αδιαφορώντας ή παραβλέποντας τις όποιες πολιτικές διεργασίες. Ανέχεται και επικροτεί την «αναζύμωση των παλαιών υλικών»! Την ανακύκλωση των ίδιων προσώπων στις θέσεις εξουσίας.
Μια νοοτροπία που διαιωνίζεται στην Ελλάδα και δυστυχώς γιατρειά δεν βρίσκεται! Ούτε η τελευταία οδυνηρή οκταετία, ούτε η ισοπεδωτική τελευταία τετραετία δείχνουν να έβαλαν μυαλό στους πολίτες! Γιατί όπως αποδείχτηκε, από τη λαίλαπα των μνημονίων κανείς δεν ξέφυγε, ότι κι αν ψήφισε!
Ωστόσο, αυτοί που ευαγγελίζονται ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα, πραγματικά πιστεύουν ότι θα έχουν τα αποτελέσματα που οραματίζονται ή ορέγονται, με «προτάσεις» τύπου «Τατσόπουλου»; Ειλικρινά τώρα…; Με «καμένα χαρτιά» (για να μην το χαρακτηρίσω βαρύτερα); Με άτομα που μέχρι χθες «έφτυναν» εκεί που τώρα «γλείφουν». Συμμερίζεται ο νέος πολιτικός του χώρος και η νέα πολιτική του στέγη, τις απόψεις και τις ιδέες του; Για την ιστορία, για την κοινωνία, για την Ελλάδα του σήμερα και, πολύ περισσότερο, του αύριο; Πώς είναι δυνατόν σε έναν πολιτικό φορέα που ζητά την ψήφο του Έλληνα πολίτη, πόσο μάλλον για αυτοδυναμία, να συνυπάρχουν Τατσόπουλος και Γεωργιάδης; Με τέτοιου τύπου «υλικά» θα επιτευχθεί η αλλαγή πορείας της χώρας; Κι αν ναι, προς ποια κατεύθυνση;
Είπαμε «τα έχουμε δει όλα»!
Αλλά μάλλον… «τα έχουμε δει “σχεδόν” όλα»…
