Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η ελαφρότητα με την οποία προσεγγίζει η τηλεοπτική δημοσιογραφία και διάφοροι… δημοσιολόγοι, την εφιαλτική προοπτική ενός νέου lockd0wn στην Ελλάδα, που θα καταστρέψει κατά τρόπο μη αναστρέψιμο την οικονομία για πολλά χρόνια, προφανώς και εξοργίζει.
Πουθενά αλλού στην Ευρώπη ή τις ΗΠΑ, δεν υπάρχει τέτοια επιδερμική, επιπόλαιη και χαζοχαρούμενη προσέγγιση της πραγματικότητας. Χωρίς να εμβαθύνει, χωρίς να κατανοεί τις συνέπειες, χωρίς να ακούει την κοινωνία.
Δεν είναι τυχαίο φυσικά ότι τα τηλεοπτικά ΜΜΕ δίνουν αγώνα δρόμου με τη… Δικαιοσύνη, για το ποιός “θεσμός” χαρακτηρίζεται περισσότερο αναξιόπιστος από την πλευρά των πολιτών, καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων.
Όπως δεν είναι και τυχαία η εντυπωσιακή πτώση στην τηλεθέαση του ενημερωτικού σκέλους των καναλιών, με ειδήσεις και ενημερωτικές εκπομπές να βλέπουν τα ποσοστά τους να συρρικνώνονται δραματικά. Κάθε μέρα, να τους παρακολουθούν λιγότεροι Έλληνες.
Το lockdown είναι αποδοχή ήττας. Για κάθε οργανωμένη Πολιτεία και για κάθε κοινωνία. Γι’ αυτό και στο εξωτερικό, σε χώρες με δεκάδες χιλιάδες κρούσματα σε σχέση με την Ελλάδα, εφαρμόζεται διστακτικά, καθυστερημένα και σε… light εκδοχή. Επειδή, μεταξύ άλλων, όλοι καταλαβαίνουν ότι, δεν θα είναι… το τελευταίο. Αλλά πιθανότατα στις αρχές του νέου έτους, και μέχρι την άνοιξη θα απαιτηθεί και άλλο lockdown για να “μαζέψει” και πάλι την κατάσταση.
Η εικόνα της Άνγκελα Μέρκελ και του Εμμανουέλ Μακρόν ήταν άκρως αποκαλυπτική. Η Γερμανίδα Καγκελάριος, με την παροιμιώδη ψυχραιμία και νηφαλιότητά της, προχωρεί σε lockdown ελεγχόμενο και διαχειρίσιμο. Με… μέτρο. Ο Γάλλος Πρόεδρος, πανικόβλητος και λαχανιάζοντας να προλάβει τα χειρότερα… κατεβάζει το φως. Στη χώρα του φωτός.
Δυο διαφορετικές εκδοχές ηγετών που επιβεβαιώνουν γιατί η Ευρώπη… δεν έχει μέλλον. Όταν αρκετοί θεωρούν ότι το μέλλον της είναι ένας… “Μανού”.
