Του Νίκου Φυλάγγελου
Η εξαρχής εμπλοκή του στα “κοινά” της Νέας Δημοκρατίας, είχε τα στοιχεία… μεταγραφής. Ο Τάκης Θεοδωρικάκος δεν ανήκε στην πολιτική οικογένεια της Κεντροδεξιάς. Ξεκίνησε από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, και σεργιάνισε για αρκετά χρόνια στο πολιτικό μωσαϊκού του “όλου ΠΑΣΟΚ”, που θα έλεγε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Επαγγελματίας στον χώρο των δημοσκοπήσεων, συνήθισε να “διαβάζει” σωστά τις εξελίξεις. Και είδε στον Κυριάκο Μητσοτάκη τον πολιτικό που θα μπορούσε να διευκολύνει τις οριζόντιες μετακινήσεις στο ιδεολογικό γίγνεσθαι του τόπου, στην κορύφωση της εποχής του λαϊκισμού και της μνημονιακής λαίλαπας.
Είχε δίκιο. Και με τη δική του στρατηγική ενδυνάμωση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε την εσωκομματική μάχη για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και στα τρία χρόνια που ακολούθησαν, κατάφερε να… προσπέρασει τον Αλέξη Τσίπρα. Να γίνει Πρωθυπουργός, και να εδραιώνει σήμερα τη δική του πολιτική ηγεμονία.
Από τη διαδικασία της… άνοστης Αναθεώρησης του Συντάγματος, μιας ακόμη ευκαιρίας που κλώτσησε το πολιτικό σύστημα για το μέλλον του τόπου, εκείνο που έμεινε ως κεκτημένο για τη χώρα είναι η ψήφος των αποδήμων. Δια χειρός… Θεοδωρικάκου, καθώς ο Υπουργός Εσωτερικών ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής μιας μεγαλύτερης άσκησης συναίνεσης και συμβιβασμού, ώστε να εξευρευθεί η μέγιστη δυνατή συναίνεση.
Πλέον, μπήκε στο κάδρο μιας ιστορικής τομής. Και αυτό θα το καταγράψει ο ιστορικός του μέλλοντος. Μια “τζαμαρία” που έσπασε…
