Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Οι χρόνοι της είναι κομματάκι αργοί….
Πρέπει ωστόσο να της αναγνωρίσουμε ότι, ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που ακούν, διαβάζουν, προσέχουν και μαθαίνουν.
Κυρίως, από τα λάθη τους.
Η ομιλία της ΄Άνγκελα Μέρκελ στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, στο περιθώριο της μουρμούρας και των χλιαρών αποδοκιμασιών, ήταν ένα… πονηρό κλείσιμο του ματιού στο μέλλον.
Στην Ευρώπη του μέλλοντος. Στην Ευρώπη με τον δικό της στρατό, πάνω από όλα όμως, σε μια πολιτικά ενοποιημένη Ευρώπη.
Ακριβώς όπως την είχα οραματιστεί ο Αντενάουερ, ο Κολ, ο Μιτεράν. Και φυσικά, ο Βόλφγκναγκ Σόιμπλε.
Έστω και αργά, η Καγκελάριος της καρδιάς μας, κατάλαβε τι χρειάζεται η Ευρώπη.
Το πρόβλημα είναι ότι… δεν προλαβαίνει να εγγυηθεί η ίδια ένα τέτοιο κοινό μέλλον.
Και στον ορίζοντα, δεν υπάρχουν εναλλακτικές.
