Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Με τον Ταγίπ Ερντογάν, μονάχα έναν δρόμο διαχείρισης της προσωπικότητάς του, έχει κάποιος. Να καταλάβει εγκαίρως ότι ο… Κεμάλ της εποχής μας, κατάλαβε εγκαίρως, σε βάθος και με λεπτομέρειες, την ψυχοσύνθεση της κοινωνίας την οποία κλήθηκε να εκφράσει. Του λαού του οποίου ηγείται. Και σε αυτό το πλαίσιο… κάνει το παιχνίδι του.
Οι περισσότερες από τις δημόσιες υπερβολές και… ακρότητες του Τούρκου Προέδρου έχουν ως μοναδικό αποδέκτη τον μέσο Τούρκο ψηφοφόρο… στα βάθη της Ανατολίας. Ο οποίος δεν διαθέτει το επαρκές υπόβαθρο για να κρίνει και να επιβεβαιώσει. Ακούει, ενθουσιάζεται και αποθεώνει τον Ταγίπ Ερντογάν.
Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι ο Ταγίπ Ερντογάν κινείται… στο κενό. Κινείται πάνω σε ένα μωσαϊκό που βρήκε έτοιμο. Και οι σημερινές εξοργιστικές δηλώσεις του για το περιστατικό με το τουρκικό σκάφος την επέτειο των Ιμίων, έρχονται σε συνέχεια των πράξεων και των παραλείψεων του πιο μοιραίου πρωθυπουργού που πέρασε από την πατρίδα μας στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Γιατί, η εποχή του Κώστα Σημίτη, εκτός από… χρυσός αιώνας της διαπλοκής και της διαφθοράς, που άνοιξε το δρόμο για τη χρεοκοπία της Ελλάδας, πέρασε στην Ιστορία και για το… γκριζάρισμα του Αιγαίου.
Μια… λαμπάδα στο μπόι του “καταλληλότερου” λοιπόν, από τον Ταγίπ Ερντογάν.
