Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η φωτογραφία του Γιάννου Παπαντωνίου με το σακάκι πάνω από τις χειροπέδες, διεκδικεί ρόλο ιστορικού ντοκουμέντου.
Μια φωτογραφία ταυτότητας για μια εποχή σκοτεινή και αποκρουστική.
Την εποχή λεηλασίας της Ελλάδας από τη διαπλοκή, τότε που τα συμφέροντα έστησαν πανηγύρι σε βάρος της κοινωνίας και του μέλλοντος του τόπου.
Την εποχή που χτίστηκαν περιουσίες, καριέρες και τακτοποιήθηκαν… γενιές ολόκληρες.
Την εποχή που η κοινωνία άκουσε τον τότε πρωθυπουργό να περιγράφει, εκ των υστέρων, τη διαφθορά, ως… κοινωνικό φαινόμενο.
Την εποχή που καταγράφηκε η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου σε “πολιτισμένη” χώρα, εν καιρώ ειρήνης, και μάλιστα με… απευθείας ανάθεση, για να θυμηθούμε την επιχειρησιακή πρακτική εκείνων των κυβερνήσεων.
Η εποχή Σημίτη. Ο οποίος, μέχρι και σήμερα, διεκδικεί την ανοχή της λήθης, και τη στήριξη των “ορφανών” με τα οποία είναι διάσπαρτος ο δημόσιος βίος και τα κόμματα, ώστε να βγαίνει από το κάδρο.
Η μνήμη ωστόσο, πήρε την εκδίκησή της. Καθώς, στην εποχή των social media, και μετά από οκτώ χρόνια εθνικής δυστυχίας από τα Μνημόνια, η κοινωνία δεν ανέχεται αλλο την πλακίτσα.
Ο “χρυσός αιώνας της διαπλοκής”, στο σκαμνί. Έστω και της Ιστορίας.
