Του Νίκου Φυλάγγελου
Η Γιάννα και η Αικατερίνη, που ζήτησε να την προσφωνούμε Κατερίνα. Μια φωτογραφία στιγμής, που προσφέρεται για… ταξίδι στις σκέψεις. Για το παρελθόν, το παρόν, και το μέλλον.
Η Γιάννα Αγγελοπούλου συναντήθηκε με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Πέρασε δηλαδή και πάλι το κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου ως… φιλοξενούμενη. Εκείνη που, προ ετών θα μπορούσε να είχε γίνει οικοδέσποινα.
Η γυναίκα που πιστώνεται την επιτυχή τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, δηλαδή το τελευταίο success story αυτής της χώρας, δεν είχε την εξέλιξη για την οποία μας προετοίμαζε η Ιστορία. Δεν επέστρεψε στην πολιτική, την οποία άφησε το “βρώμικο 1989”, δεν κατάφερε να διαμορφώσει έναν εναλλακτικό και ισχυρό πυλώνα στα ΜΜΕ, δεν επικαιροποίησε την ταυτότητα της διαδρομής της στις νεώτερες γενιές.
Και με την εμπλοκή της στα ΜΜΕ, αλλά και με την τρέχουσα “περιπέτεια” με την Επιτροπή Ελλάδα 2021, φάνηκε να υποτιμά το κόστος της εμπιστοσύνης σε όσους δεν μπορούσαν να κατανοήσουν, πόσο μάλλον να ενισχύσουν το όραμά της.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου από την άλλη, εξαργύρωσε μια διαδρομή “χαμηλής πτήσης”, σε έναν θεσμικό χώρο, όπως είναι η Δικαιοσύνη, που έχει αυτοακυρωθεί στα μάτια και το υποσυνείδητο της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων. Και με τον πρόλογο της παρουσίας της στην Προεδρία, δεν γεννά ελπίδες για κάτι διαφορετικό και… διορθωτικό, μέσω της συμβολικής διάστασης του ρόλου της ως “ρυθμιστής του πολιτεύματος”.
Δυο γυναίκες σε διαφορετικούς ρόλους από εκείνους που θα δικαιολογούσε η εξέλιξή τους…
