Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Με εκείνη την “καρφιτσωμένη” έκφραση προσώπου, που σε κάνει να γονατίζεις τη λογική σου, προσπαθώντας να ερμηνεύσεις τι πραγματικά σκέφτεται.
Στο Σότσι, παρακολουθώντας το Γκραν Πρι της Φόρμουλα 1.
Πολύ μακριά και αποστασιοποιημένος από τα τεκταινόμενα στη “γειτονική χώρα”, όπως συνηθίσαμε να αποκαλούμε τους… “φούφουτους”.
Ο τσάρος της εποχής μας διαβάζει και μαθαίνει για τα σενάρια που του αποδίδουν παρασκηνιακό ρόλο στη μεγάλη αποχή από το δημοψήφισμα του Ζόραν Ζάεφ στα Σκόπια, που ουσιαστικά… μπερδεύει περισσότερο τα δεδομένα στα Βαλκάνια, και τις γεωστρατηγικές ισορροπίες της Δύσης με τη Ρωσία.
Ο άνθρωπος που δεν συμβιβάστηκε ποτέ με την Πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Τη διάλυση της αυτοκρατορίας της Σοβιετικής Ένωσης.
Την πολιτική ηγεμονία των ελάχιστων Γκορμπατσόφ και Γέλτσιν.
Ο άνθρωπος που επανέφερε την αξιοπρέπεια στην ψυχολογία του λαού ο οποίος σταμάτησε με το αίμα εκατομμυρίων την επέλαση του ναζισμού, στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Εκείνος που, πρακτικά, θύμωσε επειδή, μετά την παύση λειτουργίας της KGB, έμεινε… χωρίς δουλειά.
Και εξέλιξε τις δεξιότητές του, ώστε να νικήσει τη φιλελεύθερη Δύση, αξιοποιώντας τις δικές της αξίες.
We the people… Η βούληση των λαών.
Ή μάλλον… παρεμβαίνοντας στην αποτύπωση της βούλησης αυτής.
Στην εποχή μας άλλωστε, η ψηφιακή επανάσταση του προσφέρει όσα δεν τολμούσε να ονειρευτεί ως νεαρός, μαθητευόμενος πράκτορας στη Μόσχα.
Γι’ αυτό και, μάλλον αυθόρμητα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν μοιάζει να ρωτάει… σε ποιά χώρα θα γίνει το επόμενο δημοψήφισμα.
Για… ακαδημαϊκούς λόγους, όχι για να… παρέμβει (και εκεί).
