Του Νίκου Φυλάγγελου
Ο μονόδρομος της αυτοκαταστροφής, αναφορικά με την αξιοπιστία αλλά και την τηλεθέασή τους, στην οποία έχουν οδηγηθεί μερικά τηλεοπτικά κανάλια, φαίνεται ότι δεν περιλαμβάνει… φρένα.
Σε συνέχεια της δεκαετίας των Μνημονίων, και της τραγικής εικόνας που παρουσίασε η τηλεοπτική δημοσιογραφία, με τα αναμενόμενα εκκωφαντικά αποτελέσματα σε επίπεδο συρρίκνωσης της τηλεθέασης και της επιρροής στην κοινωνία, ήρθε η τραγωδία με την πανδημία του κορονοϊού να σβήσει και τις τελευταίες ελπίδες ότι η συγκεκριμένη πραγματικότητα θα μπορούσε να αλλάξει. Να αναστραφεί.
Με εξοργιστική επιμονή και ακόμη περισσότερο εξοργιστική ανευθυνότητα, αρκετά τηλεοπτικά κανάλια προπαγανδίζουν με πάθος και βουλιμία την προοπτική ενός δεύτερου lockdown. Προσπερώντας, με λόγια… συμπάθειας και κατανόησης, την τραγωδία που θα συνεπάγεται για μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας που θα βρεθεί αντιμέτωπο με το φάσμα της ανεργίας και της οικονομικής καταστροφής.
Δεν διακρίνονται καν από τη στοιχειώδη κοινή λογική, να καταλαβαίνουν ότι, ένα δεύτερο lockdown θα οδηγήσει πολύ σύντομα, μετά από μερικές εβδομάδες σε ένα τρίτο. Και… βλέπουμε.
Κάποτε, μια λύση ήταν το… τηλεκοντρόλ. Να μην τους βλέπει κανείς, ώστε να… συμμορφωθούν λόγω της κατάρρευσης της τηλεθέασής τους. Εσχάτως, στην εποχή της ακραίας παρακμής της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας, ούτε αυτό τους… συναιτεί.
