Του Αχιλλέα Φωτεινού
Η σχετική αντιπαραθετική συζήτηση είναι διαχρονικά δημοφιλής σε όλα τα αθλήματα. Η σύγκριση των μεγαλύτερων κάθε εποχής, για να καταλήξεις στο τελικό συμπέρασμα του ποιός ήταν ο μεγαλύτερος όλων.
Σε συνθήκες… εργαστηριακής μελέτης, μια τέτοια επιδίωξη είναι μάλλον άσκοπη. Κάθε εποχή είναι διαφορετική. Κάθε συγκυρία είναι διαφορετική. Πρακτικά, συγκρίνεις ανόμοια πράγματα.
Στο ποδόσφαιρο, ο Πελέ, ο Μαραντόνα, ο Μέσι. Στη Φόρμουλα 1, ο Νίκι Λάουντα, ο Άιρτον Σένα, ο Μίκαελ Σουμάχερ. Στον στίβο, ο Τζέσε Όουενς, ο Καρλ Λιούις, ο Γιουσέιν Μπολτ. Στην κολύμβηση, ο Μαρκ Σπιτς, ο Αλεξάντερ Ποπόφ, ο Μάικλ Φελπς. Στο μπάσκετ, ο Μάτζικ, ο Μπερντ, ο Κόμπι, ο ΛεΜπρον.
Το άθλημα της… μπάλας με τα σπυράκια, που θα έλεγαν και οι ποδοσφαιρικοί, μας έχει προσφέρει ωστόσο, τον μεγαλύτερο όλων. Τον μεγαλύτερο αθλητή-νικητή, η επίδραση του οποίου ξεπέρασε κάθε γενιά. Ξεπέρασε κάθε συγκυρία. Εκείνον που νίκησε, πρώτα τον εαυτό του, και μετά όποιον μεγάλο βρέθηκε απέναντί του. Όλους. Δεν έχασε από κανέναν. Τους ταπείνωσε όλους.
Όσες φορές έφτασε στον τελικό, δυο φορές από τρεις συνεχόμενες, κέρδισε τον τίτλο του πρωταθλητή. Μόνος του. Απέναντι σε ομάδες καλύτερες της δικής του. Απέναντι στην αναπόφευκτη προσωπική φθορά. Απέναντι σε γρίπη, δύσκολες έδρες, άσχημες στιγμές.
Το ντοκιμαντέρ The Last Dance που προβάλλεται ήδη στην τηλεόραση, δεν έρχεται απλώς να δείξει στις νεώτερες γενιές, πόσο… εκτός συναγωνισμού ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν. Ο μεγαλύτερος όλων. Που κατάφερε όλα τα παραπάνω.
Έρχεται να μας θυμίσει ότι, ποτέ άλλοτε, και σε κανένα άθλημα, δεν βρέθηκε τόσο κοντινή αντανάκλαση του μεταφυσικού. Όπως ακριβώς το είχε πει ο επίσης τεράστιος Λάρι Μπερντ… It’ s just God disguised as Michael Jordan.
The Greatest Of All Times. Όχι μόνο στο μπάσκετ.
