Γράφει η Ελένη Κωστοπούλου
Δημοσιογράφος
Πολλές συζητήσεις, πολλές απόψεις, για ένα θέμα που ταλανίζει για χρόνια την ελληνική κοινωνία και τις εκάστοτε κυβερνήσεις, είναι το ζήτημα του πανεπιστημιακού ασύλου.
Αποστολή του κάθε τριτοβάθμιου ιδρύματος, θα πρέπει να είναι η ακαδημαϊκή διδασκαλία και η επιστημονική έρευνα, με κύριο γνώμονα την έννοια της ελευθερίας.
Βασική προϋπόθεση αποτελεί, η ελευθερία έκφρασης των ιδεών και του λόγου, όπου, πάνω σε αυτή στηρίχτηκε η έννοια του ασύλου, που στην πραγματικότητα σημαίνει, ότι τα παραπάνω (διδασκαλία – έρευνα) λαμβάνουν χώρα απερίσπαστα.
Δυστυχώς, η έννοια του ασύλου, τα τελευταία χρόνια έχει καταστρατηγηθεί και στους χώρους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχουν παρεισφήσει, άνθρωποι και ιδέες που βρίσκονται ενάντια στη νομιμότητα, όπως αυτή εκφράζεται, μέσα από τον ποινικό κώδικα.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν κακουργηματικές πράξεις, όπως εμπορία ναρκωτικών – καταστροφή δημόσιας περιουσίας – κλοπές κατ’εξακολούθηση και εγκλήματα κατά ζωής.
Σε καμία περίπτωση οι πράξεις αυτές, δεν έχουν σχέση με τις μεθόδους και τις πρακτικές που πρέπει να υιοθετεί ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα προκειμένου να πετύχει την αποστολή του.
Με βάση τα παραπάνω τίθεται στην επιστημονική κοινότητα καθώς και στο κράτος, το ερώτημα, μέχρι ποιο βαθμό θα πρέπει να εφαρμόζεται ο νόμος περί ασύλου.
Οι ακραίες φωνές λένε ότι, είτε πρέπει να καταργηθεί πλήρως το άσυλο, είτε να ισχύσει σε ολες τις πτυχές του.
Οι παραπάνω απόψεις, όπως αναφέρθηκε, έρχονται σε πλήρη ρήξη με τις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας και παραβιάζουν κατάφωρα τις θεμελιώδεις διατάξεις του συντάγματος.
Η συζήτηση περί ασύλου είναι σημαντική και για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να διαπνέεται από προχειρότητα, κάτι το οποίο δυστυχώς επικρατεί στις μέρες μας.
Μήπως πρέπει επιτέλους να γίνει μία σοβαρή συζήτηση ανάμεσα στους εκπροσώπους της εκπαιδευτικής κοινότητας και επιστημόνων του τομέα της κονωνιολογίας – εγκληματολογίας που ενδεχομένως να δημιουργούσε την απαραίτηση βάση, έτσι ώστε να βρεθεί η κατάλληλη λύση.
