Της Ελένης Κωστοπούλου
Δημοσιογράφος
Κάθε Οκτώβρη, τα τελευταία χρόνια, η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση, προβάλλει, αρκετά τάλεντς σόους και ριάλιτι, μιμούμενη τα ξένα ιδιωτικά κανάλια, και οι εκπομπές αυτές, είναι μία πραγματικότητα εδώ και πολλά χρόνια. Ας θυμηθούμε, την ιστορική εκπομπή της ΕΡΤ, με τίτλο “να η ευκαιρία” η οποία, είχε ακριβώς την ίδια φιλοσοφία και προβλήθηκε στις οθόνες μας, τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και αρχές της δεκαετίας του 1980, αναδεικνύοντας σπουδαίους τραγουδιστές της εποχής.
Οι εκπομπές αυτές φιλοξενούσαν τα όνειρα και το ταλέντο εκατοντάδων νέων, που είτε από φιλοδοξία, είτε από ανάγκη για βιοπορισμό, διαγωνίζοταν με σκοπό την αναγνωρισιμότητα και το οικονομικό κέρδος.
Ποιος θα μπορούσε να απαγορεύσει σε ένα νέο, που το επαγγελματικό του μέλλον είναι αβέβαιο, να μη συμμετάσχει σε τέτοιου είδους προγράμματα;
Επίσης, ποιος θα μπορούσε να απαγορεύσει στα ιδιωτικά κανάλια να προβάλλουν τέτοιου είδους εκπομπές, οι οποίες εξάλλου, έχουν υψηλή θεαματικότητα και προσελκύουν ακριβές διαφημίσεις;
Η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα, είναι ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα, είτε να παραβιάσει τους νόμους ελεύθερης αγοράς, είτε να “κόψει” τα όνειρα και τις φιλοδοξίες νέων που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική, το τραγούδι, ή το μόντελινγκ.
Από την άλλη πλευρά όμως, η αγορά εργασίας έχει περιοριστεί πολύ και ο χώρος για διείσδυση σε αυτή είναι περιορισμένος.
Βλέπουμε καταξιωμένους καλλιτέχνες, να μην έχουν εργασία ή να υποεργάζονται και οι ψηφιακοί δίσκοι και παραγωγή τραγουδιών να έχουν μειωθεί.
Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα, πως είναι δυνατόν, ένας φιλόδοξος, ταλαντούχος να κατακτήσει τον χώρο ή τους χώρους που επιθυμεί;
Από τα παραπάνω, προκύπτει ότι, ίσως, αυτοί που συμμετέχουν σε τέτοιου είδους σόου, να σκέφτονται καλύτερα για την απόφασή τους, και να μη “πετούν στα ουράνια”.
Ερχόμαστε τώρα σε χιλιάδες ανθρώπους στη χώρα μας, οι οποίοι, είναι ερευνητές στην επιστήμη τους, είτε στον τομέα τους και πιθανόν να έχουν παράξει έργο, το οποίο, προωθεί τα επιστημονικά επιτεύγματα προς όφελος του ατόμου και της κοινωνίας.
Το έργο αυτό, δυστυχώς, δεν προβάλλεται από την δημόσια ιδιωτική τηλεόραση και δεν τυγχάνει της αναγνωρισιμότητας που αξίζει.
Για παράδειγμα, υπάρχουν σήμερα νέοι, οι οποίοι, έχουν δημιουργήσει εξαιρετικό λογισμικό στον τομέα της πληροφορικής, έχουν ανακαλύψει βιολογικές καλλιέργειες στον αγροτικό τομέα, παράγουν οργανικά σκευάσματα που βοηθούν στην ευεξία – υγεία των ανθρώπων, έχουν ανακαλύψει άγνωστες ιστορικές πτυχές της ιστορίας της Ελλάδας, έχουν βρει τρόπους για την ανακύκλωση των απορριμμάτων, για την προστασία χλωρίδας – πανίδας, έχουν συγγράψει σπουδαία επιστημονικά πονήματα, και πολλά άλλα που ενδεχομένως να μας διαφεύγουν.
Δεν θα ήταν λοιπόν σκόπιμο, η ελληνική τηλεόραση να δημιουργήσει εκπομπές προβολής όλων.αυτών των επιτευγμάτων ;
Τέτοιου είδους προγράμματα, ενδέχεται να προσελκύσουν το ενδιαφέρον όλων μας διότι, αφορούν όλους μας. Σε αντίθεση με τα υπάρχοντα ριάλιτι που αφορούν στην πραγματικότητα μία ελάχιστη μερίδα ανθρώπων. Θέματα λοιπόν, όπως η υγεία, η παιδεία, το οικοσύστημα, η πολιτιστική μας κληρονομιά, ενδιαφέρουν και πρέπει να ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο τους τηλεθεατές, από μία ερμηνεία ενός τραγουδιού, που ναι μεν αποτελεί θετικό ψυχαγωγικό τρίλεπτο αλλά μέχρι εκεί.
Με τέτοιες παραλείψεις και κενά όμως, μπορεί η τηλεόραση τελικά να έχει την δόξα ενός εργαλείου που οδηγεί την Κοινωνία και τους ανθρώπους της προς τα απάνω;
