Της Ελένης Κωστοπούλου
Τα τελευταία 30 χρόνια, η ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα, έχει απορροφήσει χιλιάδες φοιτητές σε επαναλαμβανόμενες ειδικότητες.
Έτσι, για παράδειγμα, βλέπουμε να υπάρχουν πολλοί δικηγόροι, οικονομολόγοι, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, πληροφορικοί, παιδαγωγοί, φιλόλογοι και γενικά άνθρωποι που θα απασχοληθούν στον τριτογενή τομέα της οικονομίας.
Από την άλλη, υπάρχει μία μείωση των ανθρώπων που εισάγονται σε σχολές, που αφορούν τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα.
Οι περισσότεροι, θα συμφωνήσουμε στο ότι, η ατμομηχανή μιας οικονομίας, έχει, ως πρώτο “βαγόνι” της, την πρωτογενή παραγωγή. Συνεπώς, θα έπρεπε οι υπεύθυνοι της παιδείας να βοηθήσουν την τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση, η οποία, σχετίζεται άμεσα με την παραγωγή και τη μεταποίηση.
Τις τελευταίες μέρες, περιηγήθηκα στο διαδίκτυο και ανακάλυψα ότι, στην ιστοσελίδα του ψηφιακού σχολείου του υπουργείου παιδείας, υπάρχουν, εκατοντάδες βιβλία και χιλιάδες υπέροχες σελίδες γνώσεων, από την τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση. Για παράδειγμα, είδα ότι, έχει δεκάδες βιβλία στους τομείς γεωπονίας, τροφίμων, περιβάλλοντος, δομικών έργων, ηλεκτρολογίας – μηχανολογίας, ναυτιλιακών επαγγελμάτων, υγείας, πρόνοιας και ευεξίας.
Τα βιβλία αυτά, τα έχουν γράψει καταξιωμένοι επιστήμονες που εργάστηκαν, ο καθένας τους ξεχωριστά στο δικό τους είδος, μεταλαμπαδεύοντας τις γνώσεις τους, στα συγκεκριμένα πονήματα.
Θα ήταν άδικο, τόσο λαμπρά βιβλία, να μην τα διαβάζουν οι δυνητικοί μαθητές των λυκείων, επείδη επέλεξαν το γενικό λυκειο.
Δεν είναι σκοπός μας, να αποτρέψουμε τα παιδιά από τη γενική εκπαίδευση, θα λέγαμε όμως υπεύθυνα, ότι, με το υλικό που υπάρχει στα επαγγελματικά λύκεια και με το ανθρώπινο δυναμικό, οποιοσδήποτε μαθητής, θα μπορούσε να “χτίσει” ένα όμορφο επαγγελματικό μέλλον. Κάτι τέτοιο, έχει συμβεί σε χώρες όπως, Γερμανία, Ολλανδία και Σκανδιναβικές χώρες, όπου, η επαγγελματική εκπαίδευση κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες, έναντι της γενικής.
Από την άλλη πλευρά, παρατηρούμε στην Ελλάδα να κυριαρχεί η αντίληψη ότι, πρέπει οπωσδήποτε οι νέοι που θα εισέλθουν στο λύκειο να επιλέξουν αυτό της γενικής παιδείας.
Οι περισσότεροι όμως γονείς, όπως και τα παιδιά τους, δεν έχουν αντιληφθεί το πολύ αξιόλογο υλικό που αναφέραμε και τις δυνατότητες που προσφέρονται, αν χρησιμοποιηθεί σωστά.
Έτσι λοιπόν, για να ωθηθεί η επαγγελματική εκπαίδευση, θα πρέπει η εκάστοτε πολιτεία, να αναδεικνύει το έργο που έχει γίνει, τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Το να αλλάξεις νοοτροπία ορισμένων γονέων δεν είναι ότι πιο εύκολο, αλλά ας μπει κάποιος στη διαδικασία να σκεφτεί τις πιθανότητες ανεργίας, για παράδειγμα, ενός οικονομολόγου, και ενός παιδιού που έχει τελειώσει κάποια τεχνική επιστήμη.
