Της Ελένης Κωστοπούλου
Στο συγκεκριμένο άρθρο, θα προσπαθήσουμε όσο είναι δυνατόν, να μη κινδυνολογήσουμε αν και αυτό δεν καθίσταται εφικτό πολλές φορές με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, τα οποία, τ ‘ ακούμε ή τα βλέπουμε από τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο. Το θέμα της επικαιρότητας σήμερα, αφορά την εγκατάσταση χιλιάδων μεταναστών στην οριογραμμή του Έβρου, με σκοπό την είσοδο πολλών απ ‘ αυτούς στο ελληνικό έδαφος. Οι μετανάστες αυτοί, προφανώς, ωθούνται από τη γείτονα για διάφορους λόγους.
Ο βαθύτερος όμως λόγος ενδεχομένως να αφορά την ίδια την παγκοσμιοποίηση, που εκτός από τον κυβερνοχώρο και την παγκόσμια οικονομική συνεργασία, προσπαθεί ν ‘ αλλάξει την εθνική σύσταση όλων των κρατών δίκην αμερικανοποίησης. Με άλλα λόγια, η παγκοσμιοποίηση επιδιώκει κράτη χωρίς εθνικές ταυτότητες, κράτη τα οποία, θα έχουν όλες τις φυλές και τις θρησκείες, όπως, μία Ελλάδα αποτελούμενη για παράδειγμα από Ασιάτες – Αφρικανούς – Πακιστανούς και άλλες φυλές.
Ποιος είναι όμως, ο βαθύτερος στόχος όλων αυτών; Και γιατί επιδιώκεται αυτή η κακώς εννοούμενη πολυπολιτισμικότητα;
Κάποιοι μπορούν να ισχυριστούν ότι, αυτό αποτελεί ένα σχέδιο ισλαμοποιήσησης. Κάποιοι άλλοι, θεωρούν ότι, αυτό θα οδηγήσει σε κράτη με βαθύτατες οικονομικές διαφορές, μεταξύ των πολιτών μιας χώρας που κατά συνέπεια, θα επιφέρει τριγμούς και εσωτερικές πολεμικές συρράξεις προς όφελος της διεθνούς πολεμικής βιομηχανίας. Και κάποιοι άλλοι, θεωρούν ότι, οι οικονομικά ασθενέστεροι (Ασιάτες- Αφρικανοί κ.α.) θα είναι αυτοί, οι οποίοι, θα κινήσουν τον παραγωγικό ιστό της οικονομίας. Το τελευταίο, ενδεχομένως, να αποτελεί και ένα επιχείρημα των θιασωτών της παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι, υποστηρίζουν ότι, ο φυσικός πλούτος της γης είναι ανεκμετάλλευτος. Οι ίδιοι θιασώτες, επικαλούνται τις πολεμικές επιχειρήσεις των Ευρωπαίων και ειδικότερα των Ελλήνων, οι οποίοι, θέλησαν να δημιουργήσουν αυτοκρατορίες κατά τ’ αρχαία χρόνια. Αγνοούν όμως, τα εξής: Το κίνητρο για την χωρική επέκταση για παράδειγμα των Ελλήνων μέχρι τις Ινδίες την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είχε ως κίνητρο να δοθούν τα φώτα του λαμπρού Ελληνικού Πολιτισμού στα πέρατα της γης.
Άραγε, τι πολιτισμό θα μας φέρει ο κάθε μετανάστης; οι οποίοι μάλιστα, πέραν ότι προέρχονται από χώρες που δεν έχουν τη λάμψη του πολιτισμού της Ευρώπης, ίσως είναι έστω και στη μειοψηφία τους άνθρωποι, οι οποίοι, να έχουν εγκληματίσει στις πατρίδες τους. Ίσως η παραπάνω άποψη θεωρηθεί σοβινιστική αλλά ποιος Έλληνας θα ήθελε αλήθεια, να είναι μειοψηφία στην πατρίδα του;
Πάλι εν ονόματι της προόδου και της αλληλεγγύης.
Ποιος Έλληνας επίσης, θα ήθελε στο τόπο κατοικίας του να υπάρχει ο κίνδυνος εγκληματικών πράξεων σε βάρος του και η τήρηση της μη νομοθεσίας του κράτος μας;
Όπως και να έχει το ζήτημα, είμαστε τελείως διαφορετικοί από αυτούς, χωρίς να ισχυριστούμε σε καμία περίπτωση με το άρθρο αυτό ότι, είμαστε καλύτεροι, απλά θέλουμε κατά παράδοση να διατηρήσουμε την πατρίδα μας, την εθνική και την θρησκευτική μας ταυτότητα. Το σύνθημα ” η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες” , μπορεί να χρησιμοποιήθηκε από πολλές πολιτικές παρατάξεις για την επίτευξη της κατάληψης της εξουσίας, όμως, το βαθύτερο νόημα του είναι, ακριβώς η ίδια αυτή φράση. Δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε ως Έλληνες, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, την αλλοίωση της πατρίδας μας, διότι, εξυπηρετούμε ένα βασικό σχέδιο της παγκοσμιοποίησης. Ο γ ‘ παγκόσμιος πόλεμος, δεν θα γίνει με όπλα, δεν θα είναι μεταξύ των κρατών για τα εδάφη και το φυσικό πλούτο, θα είναι απλά η αλλοίωση των εθνικών ταυτοτήτων.
