Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Πάντα υπάρχει κάτι χειρότερο. Π.χ. χειρότερη κυβέρνηση από την σημερινή. Θα ήταν μια κυβέρνηση Σημίτη. Ή χειρότερος εκθεμελιωτής όσων προσπάθησε να χτίσει για τον εαυτό του ο Κ. Σημίτης είναι ο ίδιος. Τα επικύρωσε , με άρθρο του στα ΝΕΑ.
Πάντα «προς γαρ το τελευταίο εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται». Τα στερνά τιμούν τα πρώτα. Ένας πολιτικός που έκανε τα πάντα για την υστεροφημία του, την καταστρέφει μόνος του συστηματικά.
Με την χώρα κλειστή έγραψε άρθρο για να στηρίξει τον… Μητσοτάκη. Η σχέση του με τις αξιοθρήνητες φιγούρες του δυσώδους «εκσυγχρονισμού»« του, που σιτίζονται πλέον στο μητσοτακικό πρυτανείο, παραπέμπει στο αυγό του Κολόμβου: τον ακολουθούν ή τις αντιγράφει;
Π.χ. προηγείται η παραπλάνηση της κοινής γνώμης στην περίπτωση Διαμαντοπούλου, ή αποτελεί πρακτική εφαρμογή όσων σπούδασε δίπλα του;
Στο ζοφερό κυβερνητικό περιβάλλον των ημερών ο Σημίτης υποδεικνύει πώς -πρέπει να-είναι η «σωστή» αντιπολίτευση. Περίεργο: ο άνθρωπος δεν έχει ιδέα από αντιπολίτευση.
Στην περίοδο προ του 1981 απουσίαζε από τη χώρα. Στην περίοδο 1990-93 η μόνη αντιπολίτευση που έκανε ήταν στον Ανδρέα Παπανδρέου, που βρισκόταν στην αντιπολίτευση.
Μετά με τη συνδρομή της διαπλοκής παρέβαλε απευθείας το κράτος. Έκανε οκτώ χρόνια Πρωθυπουργός και άφησε πίσω του όγκους διαφθοράς και το γκρίζο στα Ίμια. Χωρίς να αναλάβει ούτε μια φορά την παραμικρή ευθύνη – για τίποτε και για κανέναν. Οι άλλοι φταίνε.
Τώρα νουθετεί τα αντιπολιτευόμενα κόμματα. «Η αντιπολίτευση θα έπρεπε να βοηθήσει σε μια πληρέστερη εικόνα της αντιμετώπισης των προβλημάτων, αντί να επιβεβαιώνει κάθε φορά μια γνωστή αντιπαλότητα, χωρίς να αναδεικνύει το ουσιαστικό περιεχόμενο των διαφορών»
Δηλαδή να μην είναι αντιπολίτευση. Δεν τον άκουσε κανείς να το λέει όταν ο Μητσοτάκης, ως αντιπολίτευση στην περίοδο 2016-19, δεν είχε ούτε ιερό ούτε όσιο προκειμένου να ψηφοθηρήσει.
Για το μέσο παλιό οπαδό του ΠΑΣΟΚ ο Σημίτης βρίσκεται σε πολιτική παρακμή, αν όχι σε προσωπικό κατήφορο. Διαγράφει τη θητεία του στη Δημοκρατική Παράταξη και σπεύδει να υπερασπιστεί την κυβέρνηση του Μητσοτάκη, του Άδωνι και του Βορίδη από την… κακοπιστία του Τσίπρα και της Φώφης.
Πέρασε κανονικά απέναντι. Δεν δέχεται ότι υπάρχουν «κυβερνητικές παλινωδίες», που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε «κυβερνητικοί αυτοσχεδιασμοί», που λέει το Κινάλ. Όλα μια χαρά τα κάνει ο Μητσοτάκης και το ασκέρι του.
Διατυπώνει αντιδημοκρατικές θεωρίες πολιτικού και ιδεολογικού εκφυλισμού: η άσκηση αντιπολίτευσης είναι «μία από τις μεγάλες αδυναμίες της ελληνικής πολιτικής ζωής».
Αντικοινοβουλευτικός παροξυσμός και θεσμική περιφρόνηση. Πάλι καλά που δέχεται πως «η αντιπολίτευση πρέπει να εκφράζεται»!!! Με τον τρόπο που επιθυμεί η κυβέρνηση προφανώς.
Έχοντας εμφανή απώλεια επαφής με τους ρόλους του παρελθόντος του, βρίσκει: «Σε ό,τι αφορά την επιδημία και το lockdown τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν παρουσίασαν ένα δικό τους σχέδιο με βάση διεθνή δεδομένα. Δεν εξήγησαν από την αρχή της πανδημίας ποια πολιτική θα έπρεπε να ακολουθηθεί με βάση τα επιστημονικά δεδομένα και τις υπάρχουσες εμπειρίες».
Δεν παρακολουθεί καν αυτά που σχολιάζει;
Τι συμβαίνει με τον πρώην Πρωθυπουργό και τον πήρε η κατηφόρα είναι μυστήριο. Γιατί ντανιάζεται με τη χειρότερη Δεξιά;
Έχει υποχρέωση στον νεότερο Μητσοτάκη που περιθάλπει τους ανθρώπους του; Έχει υπόλοιπα του πατέρα Μητσοτάκη από την περίοδο που συντονίζονταν για να εξοντώνουν τον Ανδρέα Παπανδρέου;
Ποιος τον στρατολόγησε αυτή τη φορά; Για παλιότερα ξέρουμε. Αν απλώς τον πήρε από κάτω η ηλικία- είναι πλέον 85- δεν έχει κανέναν να τον προστατεύσει;
