Του Νίκου Φυλάγγελου
Πόσο καταθλιπτικό είναι το κατάντημα της ελληνικής τηλεόρασης. Στο ενημερωτικό σκέλος της, γιατί στα υπόλοιπα, η… υποκουλτούρα κάλπαζε εδώ και πολλά χρόνια.
Μετά από μια δεκαετία παρακμής λόγω των Μνημονίων, με την τηλεόραση να γεμίζει “δημοσιογράφους”… πρόθυμους για όλα, με προφανή έλλειψη κουλτούρα, αισθητικής αλλά και ηθικών φρένων, η πανδημία του κορονοϊού ήρθε να λειτουργήσει ως κερασάκι στην τούρτα.
Μια χαλαρή συζήτηση με πολίτες της… κανονικής ζωής, στο δρόμο, σε ένα κατάστημα, στο σχολείο, επιβεβαιώνει πόσο απαξιωμένη είναι η τηλεοπτική δημοσιογραφία. Και εξηγεί γιατί όσα λένε τα κανάλια, με… υψωμένο δάχτυλο και… αστυνομική διάθεση, λειτουργούν υπονομευτικά για την εθνική αναγκαιότητα κοινωνικής και ατομικής ευθύνης των πολιτών. Οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα. Εξοργίζουν.
Δεν θα περίμενε λοιπόν κανείς κάτι καλύτερο από τα ελληνικά κανάλια, στο θέμα του Ντόναλντ Τραμπ. Κάθε… χαριτωμένη φιγούρα που στερείται ειδικού βάρους και με προφανή άγνοια του τι συμβαίνει στην Αμερική, περιφέρεται εσχάτως στις ενημερωτικές εκπομπές, κατακεραυνώνοντας τον Ντόναλντ Τραμπ.
Οι Έλληνες… τηλεδικαστές φυσικά, αδυνατούν να καταλάβουν. Την αμερικανική κοινωνία. Τον Ντόναλντ Τραμπ. Τις πραγματικές στοχεύσεις του σημερινού ενοίκου του Λευκού Οίκου, και πώς εκδηλώνονται με την “ανεύθυνη” συμπεριφορά του στο θέμα του κορονοϊού.
Προβλέψιμο το αυτογκόλ να εκτίθενται καθημερινά λοιπόν. Η πραγματική έκπληξη έγκειται στο ότι κανείς… δεν τους μαζεύει.
