Της Αγγελικής Νάκου
Δημοσιογράφος
Η διαχείριση του προσφυγικού, εξελίχτηκε σε μείζον θέμα για την Ευρώπη, τα τελευταία χρόνια.
Φυσικά και για την Ελλάδα, από τη στιγμή που η πατρίδα μας λειτουργεί ως, πρώτη χώρα υποδοχής ανθρώπων από πατρίδες που χάθηκαν. Από οικογένειες που “ακρωτηριάστηκαν”. Από “σπίτια” που έγιναν οδυνηρή ανάμνηση.
Δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, και αυτό φάνηκε από την αδυναμία της Ενωμένης Ευρώπης, από τις αντιδράσεις στις κοινωνίες κάθε χώρας, από τη συγκρότηση πολιτικών ρευμάτων και κινήσεων, με το μεταναστευτικό ως κεντρικό πυλώνα ρητορικής και ιδεολογίας.
Κι όμως, κάποιες φορές τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά, φτάνει να μην ξεχνάμε να είμαστε άνθρωποι.
Και ως άνθρωποι, να ανοίγουμε μια φιλόξενη αγκαλιά για άλλους ανθρώπους, στη θέση των οποίων θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς οι ίδιοι, που είδαν να τους αφαιρείται βίαια το δικαίωμα της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή.
Άνθρωποι. Αυτό είμαστε στο τέλος της ημέρας.
Να μην το ξεχνάμε.
