Γράφει η Έλενα Ακρίτα
Πηγή: εφημερίδα “Τα Νέα”
Ονομάζεσαι Κώστας Μουτζούρης Είσαι περιφερειάρχης. Δηλαδή δημόσιο πρόσωπο. Με δημόσιο έργο. Με δημόσιο λόγο. Δημοσίως οφείλεις να συμπεριφέρεσαι με τρόπο ψύχραιμο και ύφος κόσμιο. Αντ’ αυτού απευθύνεις χειρονομία χυδαιότατη προς τον πρωθυπουργό της χώρας: επιδεικνύεις υπερήφανα τα γεννητικά σου όργανα μέσα από το παντελόνι (πάλι καλά δηλαδή) και ανακράζεις το ελληνόπουλο:
«Να! Να κι αν είναι οργισμένος ο πρωθυπουργός.»
Πάμε πάλι.
Είσαι περιφερειάρχης ενός Βορείου Αιγαίου που μέρες τώρα βράζει στα καζάνια της Κολάσεως. Δεν είσαι συνταξιούχος στο καφενείο με τους φίλους σου. Δεν είσαι φούρναρης που μιλάει με τους πελάτες του. Δεν είσαι υδραυλικός, δεν είσαι γιατρός, δεν είσαι γειτόνισσα στο κατώφλι με τις φιλενάδες σου.
Όλοι αυτοί μπορούν να λένε ό,τι μα ό,τι θέλουν. Μα ό,τι. Δεν τους πληρώνουμε εμείς 4.250 ευρώπουλα μηνιαίως. Και σίγουρα δεν τους πληρώνουμε για να θαυμάσουμε τον πλούσιο κόσμο που κρύβει το παντελόνι τους. Αν κύριε περιφερειάρχα έχετε στραβώσει με τον πρωθυπουργό της χώρας, όταν σάς καλέσει σπίτι του, εσείς να μην πάτε.
«Να! Να κι αν με καλεί» να πείτε στη σύζυγό σας. Και να δείξετε σε εκείνην τα κοσμήματα του θρόνου που, όσο να πεις, είναι εξοικειωμένη με το θέαμα.
Και στο καπάκι αρνιέστε να ζητήσετε συγγνώμη.
«Γιατί να ζητήσω συγγνώμη σε ιδιωτική συνομιλία; Κατ’ ιδίαν μπορώ να δείξω σε όποιον θέλω ό,τι θέλω, είναι ιδιωτική συνομιλία. Δεν με πειράζει ό,τι κι αν λένε εγώ ξέρω ότι έκανα το καθήκον μου και τίποτα άλλο. Εγώ ανεξάρτητος κατέβηκα στις εκλογές, με ψήφισε χιλιάδες κόσμος και δεν έχω υποχρέωση σε κανέναν».
Δεν σάς τα ‘πανε καλά κύριε Μουτζούρη μου. Ιδιωτική συνομιλία είναι με τη μάνα μας. Με τον κολλητό μας. Ιδιωτική συνομιλία δεν είναι η υπηρεσιακή. Η εις επήκοον όλων επικοινωνία μεταξύ περιφερειάρχη και υπουργού Επικρατείας. Που μαγνητοσκοπείται κιόλας ενώ ολούθε στα πευκάκια, οι ψηφοφόροι ακούν και σάς επευφημούν. Και μάλιστα κάνετε στο κοινό σας ‘σσσς’ με το δαχτυλάκι: μην καταλάβει ο υπουργός ότι έχετε και το φαν κλαμπ σας στο μισό μέτρο.
Αν και πείτε με τρελή, προσωπικά βρήκα πιο χυδαία τα λεγόμενά σας παρά την χειρονομία αυτή καθεαυτή. Ειδικά το σημείο που λέτε: «Εγώ λογικός άνθρωπος είμαι μόνος μου βγήκα, δεν με βοηθήσατε, δεν πειράζει».
Δηλαδή καίγεται το σύμπαν γύρω σας και το μόνο που πολιτικάντικα σάς απασχολεί είναι αν σάς στήριξε ή όχι προεκλογικά η ΝΔ.
Ιου.
Κλείνοντας να πω τούτο. Αυτή τη στιγμή οι κάτοικοι της Λέσβου, της Χίου, της Σάμου σηκώνουν στην πλάτη τους την άμμο της θαλάσσης. Από εκεί κι έπειτα, μια κρίση τέτοιου βεληνεκούς πετάει τα προσωπεία και δείχνει τα αληθινά πρόσωπα του καθενός από μάς. Ο ρατσιστής που αισχροκερδεί νοικιάζοντας 8 ευρώ τον φορτιστή του κινητού. Ο μαυραγορίτης που βάζει ταρίφα στην πείνα και τη δίψα. Η μειοψηφία των ΜΚΟ που τσεπώνει φράγκα. Η πλειοψηφία των ΜΚΟ που σώζουν ζωές και τους παίρνει κι αυτούς η μπάλα του ξενοφοβικού μίσους. Η Ελληνίδα με το προσφυγάκι στην αγκαλιά και η άλλη που δεν στέλνει το βλαστάρι της σχολείο μαζί με το ξένο παιδάκι.
Και πάνω από όλα εμείς. Εμείς που τρέμουμε μην έρθει ο ξένος στο διπλανό μας σπίτι και χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα για τους νησιώτες που τόσο καιρό βάζουν πλάτη. Αλλά βλέπεις, τα πανέμορφα νησιά μας θυσιάζονται για να μην απλωθούν οι προσφυγες/μεταναστες στην ενδοχώρα. Εκεί είναι οι πολλές ψήφοι, εκεί κι όχι σε Λέσβο και Χίο.
Και κάτι τελευταίο. Όλοι οι ‘αν γουστάρετε λαθρό να τους πάρετε σπίτι σας’ είναι απλώς φασίστες. φασίστες. Για ευνόητους λόγους.
Γνώμη μου πάντα.
Έλενα Ακρίτα
