Του Νίκου Φυλάγγελου
Από τον Ανδρέα Παπανδρέου, στον Φρανσουά Μιτεράν. Και από εκεί, στον Κώστα Σημίτη.
Οι προεκλογικές παροχές του Αλέξη Τσίπρα στο Ζάππειο είχαν το πλεόνασμα συμβολισμών και στρατηγικής στόχευσης που όλοι… υποψιάζονταν.
“Ήρθε η ώρα των πολλών”, ήταν το κεντρικό σύνθημα στην πλάτη του Πρωθυπουργού. Δίπλα του, ο “δελφίνος” Ευκλείδης Τσακαλώτος, η Έφη Αχτσιόγλου, ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος.
Από το “Τσοβόλα δώστα όλα”, του Ανδρέα Παπανδρέου, στη διαχείριση των συμβόλων του Φρανσουά Μιτεράν. Και κάτι ακόμη, περισσότερο “πονηρό”.
Χώρισε τα μέτρα σε δυο… ημίχρονα, ώστε να φέρει προ τετελεσμένων τον Κυριάκο Μητσοτάκη, επιβάλλοντας την ψήφιση των μέτρων του 2020, λίγο πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2019.
Εκεί ξεκινάει το “μεγάλο παιχνίδι”. Ξαναδιαβάζοντας το σενάριο των εκλογών του 2000, που κέρδισε οριακά ο Κώστας Σημίτης απέναντι στον Κώστα Καραμανλή, κόντρα στις προβλέψεις, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να “παίξει” με την ψυχολογία των ψηφοφόρων.
Δεν σταματάει στο τι δίνει ο ίδιος στους πολίτες. Θέλει να βάλει τους ψηφοφόρους στη διαδικασία να σκεφτούν… τι (δεν) τους δίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καθώς ο σημερινός πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν δείχνει διατεθειμένος να τον ακολουθήσει στη στρατηγική των παροχών.
Κάπως έτσι, ο κ. Τσίπρας επέβαλε την ατζέντα που τον βολεύει. Μένει να δούμε στην πράξη, πόσο… ωρίμασε η ελληνική κοινωνία ως συγκροτημένο σώμα ψηφοφόρων.
